စာဖတ်နိုင်စွမ်းချို့တဲ့ခြင်းက ကျွန်တော့်ကို မတားဆီးနိုင်ခဲ့

မိုက်ကယ်ဟန်ဘို ပြောပြသည်

ကျွန်တော့်မှာ ဒစ္စလက်စီးယားလို့ခေါ်တဲ့ စာဖတ်နိုင်စွမ်းချို့တဲ့,တဲ့ရောဂါရှိတယ်။ ကျွန်တော့်အဖေ၊ အမေနဲ့ ညီသုံးယောက်ကိုလည်း ထိခိုက်တဲ့ ဒီအခြေအနေက ကျွန်တော့်ရဲ့ မိခင်ဘာသာစကားဖြစ်တဲ့ ဒိန်းမတ်စာကို ဖတ်ရှုရာမှာ အခက်တွေ့ စေတဲ့အပြင် ကျောင်းတက်ဖို့လည်း အရမ်းကြိုးစားခဲ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ဟာ အကူအညီနဲ့အားပေးမှုတွေ အများကြီးရခဲ့တယ်၊ အထူးသဖြင့် ကျွန်တော့် မိသားစုဆီကဖြစ်တယ်။

ကျွန်တော့်မိသားစုဟာ ယေဟောဝါသက်သေတွေဖြစ်တာ လူမျိုးဆက်လေးဆက်မြောက်ဖြစ်ပြီး ဖတ်ရှုခြင်း အထူးသဖြင့် ကျမ်းစာနဲ့ ကျမ်းစာအထောက်အကူပြုစာပေတွေကို ဖတ်ရှုခြင်းက အမြဲပဲ ကျွန်တော်တို့အသက်တာရဲ့ အရေးကြီးတဲ့ကဏ္ဍတစ်ခုဖြစ်တယ်။ ဒါ့အပြင် ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့်ညီ ဖလဲမင်းဟာ အဖေနဲ့အတူ ခရစ်ယာန်ဓမ္မအမှုမှာ ပုံမှန်ပါဝင်ခဲ့ကြပြီး အဲဒါက ကောင်းကောင်းရေးတတ်၊ ဖတ်တတ်ဖို့ အရေးကြီးတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့်ကို စိတ်စွဲမှတ်စေခဲ့တယ်။

ကျွန်တော်ဟာ ကလေးဘဝကတည်းက ကင်းမျှော်စင်နဲ့နိုးလော့! လထုတ်တိုင်းကို ဖတ်ရှုခဲ့ပြီး တစ်စောင်ဖတ်ပြီးဖို့ ၁၅ နာရီအချိန်ယူရတယ်။ ဒါ့အပြင် ကျွန်တော်ဟာ သမ္မာကျမ်းစာတစ်အုပ်လုံးကို စဖတ်တယ်။ ကမ္ဘာတစ်ဝန်း ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ အသင်းတော်တွေမှာကျင်းပတဲ့ သီအိုကရက်တစ်ဓမ္မအမှုကျောင်းမှာလည်း ပါဝင်တယ်။ ဒီကျောင်းက ကျောင်းသားတွေကို ကောင်းကောင်း ဖတ်တတ်၊ ပြောတတ်ဖို့နဲ့ ပရိသတ်ရှေ့မှာ ဟောပြောတတ်ဖို့ လေ့ကျင့်ပေးတယ်။ ဒီပြင်ဆင်ပေးချက်တွေအားလုံးက စာဖတ်နိုင်စွမ်းချို့တဲ့,တဲ့ ကျွန်တော့်ကို အများကြီး ထောက်ကူပေးခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ဟာ ဘာသာစကားအတော်များများကို သင်ယူပြီး ပြောဆို၊ ဖတ်ရှု၊ ရေးသားရလိမ့်မယ်ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။ ရှင်းပြပါရစေ။

အင်္ဂလိပ်စာ လေ့လာခြင်း

၁၉၈၈ ခုနှစ်မှာ အသက် ၂၄ နှစ်ပြည့်တဲ့ကျွန်တော်ဟာ သတင်းကောင်းဟောပြောတဲ့ အချိန်ပြည့်အမှုဆောင်တစ်ဦးအဖြစ် စအမှုဆောင်ခဲ့တယ်။ ဒိန်းမတ်မှာ တခြားနေရာကပြောင်းရွှေ့လာတဲ့လူတွေ အများကြီးရှိလို့ သူတို့ကို ကျွန်တော် သမ္မာကျမ်းစာအမှန်တရားအကြောင်း ဝေမျှချင်ခဲ့တယ်။ အဲဒါကို ထိထိရောက်ရောက်လုပ်နိုင်ဖို့ ကျွန်တော် အင်္ဂလိပ်စာသင်ယူခဲ့ရတယ်၊ အဲဒါက ကျွန်တော့်အတွက်အရမ်းခက်ခဲတဲ့ အလုပ်ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ယောက်တည်း စွဲစွဲမြဲမြဲလေ့လာရင်း တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်လာတယ်၊ အချိန်တန်တော့ ကျွန်တော်ဟာ ကျွန်တော့်မြို့ဖြစ်တဲ့ ကိုပင်ဟေဂင်မှာ အင်္ဂလိပ်စကားပြော နိုင်ငံခြားသားတွေကို သတင်းကောင်းဟောပြောနိုင်ခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့အသံထွက်တွေ မှားတယ်ဆိုတာသေချာတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒါကြောင့် ကျွန်တော်မရပ်တန့်ခဲ့ဘူး။

အင်္ဂလိပ်စကားပြောတတ်တဲ့အတွက်ကြောင့် နိုင်ငံအသီးသီးမှာရှိတဲ့ ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ ဆောက်လုပ်ရေးစီမံကိန်းတွေမှာ ကျွန်တော် စေတနာ့ဝန်ထမ်းအဖြစ် အမှုဆောင်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ ပထမဆုံး ဂရိနိုင်ငံကို ကျွန်တော် စေလွှတ်ခံခဲ့ရတယ်၊ နောက်တော့ စပိန်နိုင်ငံ၊ မက်ဒရစ်ဌာနခွဲဆောက်လုပ်ရေးမှာ ကူညီပေးခဲ့တယ်။

သတင်းကောင်းဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်းမှာ ကျွန်တော်တိုးချဲ့ပါဝင်ချင်လို့ ယေဟောဝါသက်သေတွေ ဖွင့်လှစ်တဲ့ ဓမ္မအမှုသင်တန်းကျောင်းတက်ဖို့ လျှောက်လွှာတင်ခဲ့တယ်။ ဒီကျောင်းက သတင်းကောင်းဟောပြောဖို့ ခရစ်ယာန်ဓမ္မအမှုဆောင်တွေလိုအပ်တဲ့ နေရာတွေမှာ အမှုဆောင်ဖို့ တလိုတလားရှိတဲ့ တစ်ကိုယ်ရေ ခရစ်ယာန်အမျိုးသားတွေကို အထူးလေ့ကျင့်ပေးတဲ့ ရှစ်ပတ်ကြာ သင်တန်းကျောင်းဖြစ်တယ်။ (မာကု ၁၃:၁၀) ဆွီဒင်မှာပြုလုပ်မယ့် အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားနဲ့ ကျင်းပတဲ့သင်တန်းကို တက်ရောက်ဖို့ ကျွန်တော်ဖိတ်ခေါ်ခံခဲ့ရတယ်။

၁၉၉၄ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာ ၁ ရက်နေ့မှာ သင်တန်းစတယ်။ ကျွန်တော် ကောင်းကောင်းကြိုတင်ပြင်ဆင်ချင်လို့ အင်္ဂလိပ်စာကို တစ်ရက် လေးနာရီနှုန်းနဲ့ ရှစ်လကြာလေ့လာခဲ့ပြီး အင်္ဂလိပ်စကားပြောအသင်းတော်နဲ့ ပူးပေါင်းခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်း သင်တန်းစတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့တိုးတက်မှုအတွက် ချို့တဲ့ချက်ကို အဟန့်အတား ဖြစ်ခွင့်မပြုခဲ့ဘူး။ ဥပမာ၊ ပို့ချသူက မေးခွန်းမေးတဲ့အခါ ကျွန်တော်လက်ထောင်ပြီး အဖြေပေးလေ့ရှိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ စကားလုံးတွေက အမြဲမမှန်ဘူးဆိုတာ သေချာတယ်။ သင်တန်းဆင်းပြီးတဲ့နောက် ကိုပင်ဟေဂင်မှာ ရှေ့ဆောင်အဖြစ် ခန့်အပ်ခံခဲ့ရတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာသင်ယူရတာ အရမ်းခက်ခဲပေမဲ့ အခက်ခဲဆုံးအရာတစ်ခု ရှိသေးတယ်။

တမီလ်စကားလေ့လာခြင်း

၁၉၉၅ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလမှာ ဒိန်းမတ်နိုင်ငံ၊ ဟေနင်မြို့ရဲ့ တမီလ်စကားပြောအသင်းတော်မှာ တာဝန်ခန့်အပ်ခံရတယ်။ တမီလ်စကားက ကမ္ဘာပေါ်မှာ အခက်ဆုံးဘာသာစကားတွေထဲက တစ်ခုလို့ ကျွန်တော်ထင်တယ်။ အက္ခရာ ၃၁ လုံးအပြင် ပေါင်းစပ်အက္ခရာတွေ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ ဗျည်းတွဲနဲ့ သရတွဲ စုစုပေါင်း ၂၅၀ လောက်ရှိတယ်။

အစပိုင်းတုန်းကတော့ အသင်းတော်မှာ ကျွန်တော်ဟောပြောချက်ပေးတဲ့အခါ ဒိန်းမတ်လိုဟောပြီး တမီလ်လို ဘာသာပြန်ခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံး ကျွန်တော် တမီလ်လိုဟောပြောခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ လူတွေ နားလည်ပါ့မလားလို့ ကျွန်တော် စိုးရိမ်ခဲ့တယ်။ စကားလုံးအတော်များများက ရယ်စရာကောင်းနေမှာဖြစ်ပေမဲ့ ပရိသတ်က တလေးတစား နားထောင်ပေးခဲ့ကြတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော် မြန်မြန်ဆန်ဆန် သင်ယူနိုင်ခဲ့ပြီး တမီလ်စကားပြောတဲ့လူတွေ သန်းနဲ့ချီရှိတဲ့ သီရိလင်္ကာနိုင်ငံကိုသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

၁၉၉၆ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလမှာ ကျွန်တော် သီရိလင်္ကာနိုင်ငံကိုရောက်သွားတဲ့အခါ ပြည်တွင်းစစ် အပြင်းအထန်ဖြစ်ပွားနေတယ်။ ကျွန်တော်ဟာ စစ်ဖြစ်နေတဲ့ အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ရဲ့နယ်စပ်မှာရှိတဲ့ ဗာဗူနီယာမြို့မှာ ခဏနေထိုင်ခဲ့တယ်။ ဒေသခံသက်သေခံတွေဟာ ဆင်းရဲကြပေမဲ့ သူတို့ရဲ့မေတ္တာနဲ့ ဧည့်ဝတ်ပျူငှာမှုကတော့ အံ့မခန်းပါပဲ၊ သူတို့က ကျွန်တော့်ကို တမီလ်လို ကြိုးစားသင်ပေးကြတယ်။ အဲဒီဒေသမှာ အနောက်တိုင်းသားဆိုလို့ ကျွန်တော်တစ်ယောက်ပဲရှိပြီး သူတို့ရဲ့ဘာသာစကားကို ကြိုးစားပြောဆိုတဲ့အတွက် သက်သေခံမဟုတ်တဲ့သူတွေက ကျွန်တော့်ကို သဘောကျကြတယ်။ သူတို့ရဲ့လေးမြတ်စိတ်၊ နှိမ့်ချစိတ်ကြောင့် သူတို့နဲ့ ကျမ်းစာအကြောင်းပြောဖို့ ကျွန်တော့်အတွက် လွယ်ကူခဲ့တယ်။

၁၉၉၇ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလမှာ ကျွန်တော် ဒိန်းမတ်ကိုပြန်ရောက်ပြီး နောက်တစ်နှစ်မှာပဲ ရှေ့ဆောင်တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ကာမီလာနဲ့ လက်ထပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ဟာ သီရိလင်္ကာနိုင်ငံကို အရမ်းပြန်သွားချင်ခဲ့တာကြောင့် ၁၉၉၉ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလမှာ ကျွန်တော့်ဇနီးနဲ့အတူ ပြန်သွားခဲ့တယ်။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ မိသားစုအတော်များများ၊ လူအတော်များများနဲ့ ကျမ်းစာသင်အံမှုတွေ စတင်နိုင်ခဲ့ပြီး ဒေသခံသက်သေခံတွေရဲ့ ကျမ်းစာသင်အံမှုတွေမှာလည်း ကျွန်တော်တို့ ပါဝင်ခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဟာ ခရစ်ယာန်ဓမ္မအမှုမှာရော၊ ဘာသာစကားမှာပါ အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်ခဲ့ကြတယ်။

၂၀၀၀ ပြည့်နှစ်၊ မတ်လမှာ ကျွန်တော်တို့ ဒိန်းမတ်ကို ပြန်ခဲ့ကြရတယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့သက်သေခံချင်းတွေ၊ ကျမ်းစာသင်သားတွေကို ကျွန်တော်တို့ တကယ်ချစ်ခင်ခဲ့ကြလို့ သူတို့နဲ့ခွဲခွာရတာ အရမ်းခက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှေ့မှာ ကျွန်တော့်အတွက် စိန်ခေါ်ချက်ဖြစ်တဲ့ နောက်ထပ်ဘာသာစကားတစ်မျိုး သင်ယူခြင်းအပြင် လုပ်စရာတွေအများကြီးရှိနေသေးတယ်။

တမီလ်မှ လတ်ဗီးယားသို့

၂၀၀၂ ခုနှစ်၊ မေလမှာ ကာမီလာနဲ့ကျွန်တော် လက်ထပ်တာ လေးနှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီး ဒိန်းမတ်နိုင်ငံရဲ့အရှေ့ဘက်မှာရှိတဲ့ လတ်ဗီးယားမှာ ခရစ်ယာန်သာသနာပြုတွေအဖြစ် အမှုဆောင်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ခံခဲ့ရတယ်။ ကာမီလာဟာ လတ်ဗီးယားဘာသာစကားကို မြန်မြန်ဆန်ဆန် သင်ယူခဲ့ပြီး ခြောက်ပတ်အတွင်းမှာပဲ ပြောဆိုဆက်သွယ်နိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ အဲဒီလိုမလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ အမှန်တော့ အကူအညီတွေရတဲ့ကြားက ဒီနေ့အထိ နည်းနည်းပဲတိုးတက်တယ်လို့ ကျွန်တော်ခံစားနေရတုန်းပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဲဒီဘာသာစကားကို ဆက်လေ့လာဖို့ ကျွန်တော်သန္နိဋ္ဌာန်ချခဲ့တယ်။a

ကာမီလာဟာ အထောက်အမကောင်းတစ်ဦးဖြစ်ခဲ့ပြီး ဒီနေ့အထိ ခရစ်ယာန်သာသနာပြုလုပ်ငန်းမှာ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး ပျော်မွေ့နေဆဲပဲ။ အမှန်တော့ ကျွန်တော်တို့ဟာ ကျေးဇူးတင်လေးမြတ်တတ်တဲ့ လူတွေနဲ့ ကျမ်းစာလေ့လာခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်တော် စကားလုံးတွေ မေ့သွားတဲ့အခါ ဒါမှမဟုတ် သဒ္ဒါနည်းမကျတဲ့အခါတွေမှာ ဒေသခံသက်သေခံတွေနဲ့ ကျမ်းစာသင်သားတွေက ကျွန်တော်ဘာပြောသလဲဆိုတာ သဘောပေါက်ဖို့ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ကြိုးစားနားထောင်ပေးပြီး ကူညီကြတယ်။ အဲဒါက ကျွန်တော် လူထုဓမ္မအမှုမှာ ပါဝင်တဲ့အခါပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ခရစ်ယာန်အစည်းအဝေးတွေမှာ ဟောပြောတဲ့အခါပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ယုံကြည်စိတ်ချမှုပိုရှိစေတယ်။

ကျွန်တော့်အတွက် အရမ်းခက်ခဲပေမဲ့ကျွန်တော် ဘာကြောင့် ဘာသာခြားစကားသင်ယူတဲ့ စိန်ခေါ်ချက်ကို လက်ခံခဲ့တာလဲ။ တစ်ခွန်းတည်းပြောမယ်ဆိုရင် မေတ္တာပါပဲ၊ ဘာသာစကားကို နှစ်သက်လို့မဟုတ်ဘဲ လူတွေကိုချစ်တဲ့မေတ္တာပါ။ တစ်ယောက်ယောက်ကို ယေဟောဝါဘုရားသခင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ အမှန်တရားအကြောင်း သိရှိစေပြီး ကိုယ်တော်ထံချဉ်းကပ်ဖို့ ကူညီပေးနိုင်တာက ထူးမြတ်တဲ့အခွင့်အရေးတစ်ခုဖြစ်တယ်။ တခြားသာသနာပြုတွေ မကြာခဏ ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့အတိုင်းပဲ လူတွေကို သူတို့ရဲ့ဘာသာစကားနဲ့ ပြောဆိုခြင်းက တာဝန်ကို ပိုပြီးထိထိရောက်ရောက် ပြီးမြောက်စေတယ်။

နှစ်တွေတစ်လျှောက်မှာကျွန်တော့်ဇနီးနဲ့ကျွန်တော်ဟာ လူအတော်များများကို သမ္မာကျမ်းစာရဲ့ တိကျမှန်ကန်တဲ့အသိပညာတွေ သိရှိလာအောင် ကူညီပေးနိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ ချီးကျူးမခံထိုက်ပါဘူး။ အဲဒီအစား ကျွန်တော်တို့ ရရှိခဲ့တဲ့ ရလဒ်ကောင်းတွေအတွက် ယေဟောဝါကို ကျေးဇူးတင်ကြတယ်။ တကယ်တော့ ကျွန်တော်တို့က စိုက်ပျိုး၊ ရေလောင်းကြတာဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင်က ကြီးထွားစေတာပါ။—၁ ကောရိန္သု ၃:၆။

အတားအဆီးက အကူအညီဖြစ်နိုင်

စာဖတ်စွမ်းရည်ချို့တဲ့တာက ကျွန်တော့်အတွက် အတားအဆီးဖြစ်ပေမဲ့ အဲဒါက အကျိုးလည်းပြုတယ်။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့လဲ။ အသင်းတော်မှာ ကျွန်တော်ဟောပြောချက်ပေးတဲ့အခါ ရေးမှတ်ထားတဲ့မှတ်စုကို အားကိုးမယ့်အစား ပရိသတ်နဲ့ မျက်လုံးချင်းဆက်သွယ်ဖို့ ကျွန်တော်ကြိုးစားတယ်။ ဒါ့အပြင် မှတ်ရလွယ်တဲ့ ပုံဥပမာတွေ အများကြီးသုံးတယ်။ ဒါကြောင့် ကဏ္ဍတချို့မှာ ကျွန်တော့်ရဲ့အခြေအနေက ကျွန်တော့်ရဲ့ သွန်သင်ခြင်းစွမ်းရည်ကို တိုးတက်စေဖို့ အထောက်အကူပြုတယ်။

ခရစ်ယာန်တမန်တော်ပေါလုက “အားကြီးသောသူတို့ကို အရှက်ရစေရန် လောကတွင် အားနည်းသောသူတို့ကို ရွေးကောက်တော်မူ၏” လို့ရေးခဲ့တယ်။ (၁ ကောရိန္သု ၁:၂၇) ကျွန်တော့်ရဲ့ချို့တဲ့ချက်က ကျွန်တော့်ကို ကဏ္ဍတချို့မှာ “အားနည်း” စေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ တခြားသူများစွာ သင်ယူသိရှိခဲ့ကြတဲ့အတိုင်းပဲ ယေဟောဝါဟာ ကျွန်တော်တို့လိုနေတာတွေထက် ပိုပြီးဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ဘက်က အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ရှိတဲ့ ပန်းတိုင်တွေချပြီး တော်သင့်ရုံမျှော်လင့်ဖို့နဲ့ ဘုရားသခင့်သန့်ရှင်းတဲ့စွမ်းအားတော်ရဖို့ ဆုတောင်းပြီး ကိုယ်တတ်နိုင်တာကို လုပ်သွားရုံပါပဲ။

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]

[စာမျက်နှာ ၁၄ ပါ လေးထောင့်ကွက်]

ဒစ္စလက်စီးယားခေါ် စာဖတ်နိုင်စွမ်းချို့တဲ့သည့်လက္ခဏာအကြောင်း

ဒစ္စလက်စီးယားဆိုသည်မှာအဘယ်နည်း။ “ဒစ္စလက်စီးယား” ဆိုသည့်စကားလုံးသည် ဂရိစကားမှဆင်းသက်လာပြီး “စကားပြောညံ့ခြင်း” ဟူသည့်အဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။ ရာသက်ပန်ရောဂါဖြစ်သော ဒစ္စလက်စီးယားသည် ဘာသာစကားဆိုင်ရာ စွမ်းရည်ချို့တဲ့မှုဖြစ်ပြီး အထူးသဖြင့် စာဖတ်ခြင်းနှင့် သက်ဆိုင်သည်။ ဤရောဂါရှိသူတို့သည် အက္ခရာများနှင့် ယင်းတို့ကိုယ်စားပြုသည့် အသံထွက်များ၏ဆက်နွှယ်မှုကို သင်ယူရာတွင် အခက်အခဲရှိတတ်သည်။ သို့သော် သတ်သတ်မှတ်မှတ်လက္ခဏာများမှာ လူတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မတူချေ။

အဘယ်ကြောင့် ဒစ္စလက်စီးယားဖြစ်ရသနည်း။ ဖြစ်ရသည့်အကြောင်းရင်းအတိအကျကို မသိရသော်လည်း မျိုးရိုးလိုက်ခြင်းသည် အကြောင်းရင်းတစ်ခုဖြစ်၏။ လေ့လာမှုများက ဦးနှောက်ဖွံ့ဖြိုးမှုနှင့် ၎င်း၏လုပ်ဆောင်မှုများ ပုံမှန်မဟုတ်သောကြောင့်ဟု ဖော်ပြသော်လည်း ဒစ္စလက်စီးယားသည် သာမန်ဉာဏ်ရည် သို့မဟုတ် သင်ယူလိုစိတ်မရှိခြင်းတို့နှင့် ဆက်စပ်မှုမရှိချေ။ အမှန်မှာ ဝေဒနာရှင်များသည် ဘာသာစကားကျွမ်းကျင်မှု အထူးမလိုအပ်သောကဏ္ဍများတွင် တာဝန်များကို ကောင်းစွာလုပ်ဆောင်နိုင်လေ့ရှိသည်။

မည်သို့ကုသမည်နည်း။ ရောဂါအခြေအနေကို စောစီးစွာသိရှိရန် အရေးကြီးသည်။ ဘာသာစကားစွမ်းရည်အတွက် ထိရောက်သောလေ့ကျင့်မှုတွင် အာရုံများစွာ အသုံးပြုရန်လိုသည်၊ အထူးသဖြင့် အကြားအာရုံ၊ အမြင်အာရုံနှင့် အထိအတွေ့အာရုံတို့ဖြစ်သည်။ ဤနည်းအားဖြင့် သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်စွမ်းရည်ကို တိုးတက်အောင်လုပ်နိုင်ကြသည်၊ ကျောင်းသားများစွာမှာ အကူအညီပေးသူတစ်ဦးစီ လိုအပ်ကြသည်။ ကျောင်းတွင်ကြုံတွေ့ရသောအခက်အခဲကြောင့် ခံစားရသည့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုအတွက်လည်း ကူညီပေးရန်လိုပေမည်။ သီးသန့်နည်းပြကောင်းနှင့် ကြိုးစားမှုတို့ဖြင့် ဒစ္စလက်စီးယားဖြစ်သောကျောင်းသားများသည် အရေးအဖတ်ကို ကောင်းစွာသင်ယူနိုင်ကြသည်။b

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]

[စာမျက်နှာ ၁၅ ပါ ရုပ်ပုံ]

သီရိလင်္ကာတွင် သက်သေခံချင်းတစ်ဦးနှင့်အတူ

[စာမျက်နှာ ၁၅ ပါ ရုပ်ပုံ]

လတ်ဗီးယားတွင် ကာမီလာနှင့်အတူ