ဤထူးကဲမွန်မြတ်သော အသက်မွေးမှု

၅၇ နှစ်ကြာ သာသနာပြုအသက်တာ

အဲရိခုတ်(ခ်) Eric Cooke တင်ပြသည်

ဝေလီဝေလင်းနံနက်ခင်း၏ အရုဏ်ဦးရောင်နီဖျော့ဖျော့အောက်တွင် ကျွန်တော်သည် ရေလက်ကြားဖြတ် ကူးတို့သင်္ဘော၏ လက်ရန်းကိုမှီပြီး မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းဆီမှ တိမ်ခိုးများကို ငေးမောယင်းနှင့် လိုက်ပါခဲ့သည်။ ကျွန်တော်.ညီနှင့် ကျွန်တော်တို့သည် ယမန်နေ့ညနေပိုင်းတွင် အင်္ဂလန်နိုင်ငံ ဆောက်သ်ဟမ်တင် (Southhampton) မှထွက်ခွာ၍ ပြင်သစ်နိုင်ငံ စိန့်မာလို (Saint Malo) မြို့သို့ ဦးတည်သွားနေကြသည်။ ကမ္ဘာလှည့် ခရီးသွားနေကြခြင်းလော။ မဟုတ်ပါ။ ပြင်သစ်နိုင်ငံသို့ ဘုရားသခင့် နိုင်ငံတော်သတင်း သယ်ဆောင်သွားရန် ကျွန်တော်တို့ စိတ်ထက်သန်နေကြသည်။ စိန့်မာလိုမြို့သို့ရောက်သော် ကျွန်တော်တို့၏ စက်ဘီးများကို တပ်ဆင်ပြီး တောင်ပိုင်းသို့ စီးနင်းထွက်ခွာခဲ့သည်။

ဤသို့ဖြင့် လွန်ခဲ့သော ၅၇ နှစ်ကျော်က နိုင်ငံခြားသာသနာပြုလုပ်ငန်းအတွက် ကျွန်တော်.ညီ ဂျွန်နှင့်နှစ်ယောက်သား စတင်ထွက်ခွာခဲ့သည်။ အချိန်ပြည့်အမှုဆောင်လုပ်ငန်းသို့ ဝင်လုပ်ဆောင်ရန် မည်သို့အကြောင်းဖန်လာသနည်း။ အစစအရာရာ အဆင်ပြေ၍ သက်တောင့်သက်သာရှိလှသည့် အင်္ဂလိပ်နေအိမ်မျိုးတွင် အတည်တကျနေထိုင်ရသည့်ဘဝကို ဘာကြောင့်စွန့်ခွာခဲ့ကြသနည်း။

ကျွန်တော်တို့ဘဝကို လွှမ်းမိုးခဲ့သည့် ဩဇာ

၁၉၂၂ ခုနှစ်တွင် ကျွန်တော်.မိခင်သည် “လူသေများ ဘယ်ရောက်နေသနည်း” လူထုဟောပြောပွဲကို တက်ရောက်ခဲ့သည်။ ယင်းဟောပြောချက်ကြောင့် များစွာအားတက်ခဲ့ရာ မကြာမီ ယေဟောဝါ၏သစ္စာနှံ အစေခံဖြစ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် အဖေက မနှစ်သက်ချေ။ သူသည် အင်္ဂလီကန်ဂိုဏ်းဝင်ဖြစ်ပြီး နှစ်အတန်ကြာသည့်အထိ တနင်္ဂနွေနေ့ နံနက်ပိုင်းတွင် ကျွန်တော်တို့ကို ဘုရားကျောင်းသို့ ခေါ်သွားသည်။ ညနေပိုင်းတွင် အမေက သမ္မာကျမ်းစာမှ ကျွန်တော်တို့ကို သင်ကြားပေးသည်။

၁၉၂၇ ခုနှစ်တွင် ဂျွန်သည် အသက် ၁၄ နှစ်ရှိပြီဖြစ်၍ အမေနှင့်စည်းဝေးလိုက်တက်ပြီး တစ်အိမ်တက်ဆင်း သက်သေခံခြင်းတွင်လည်း ပါဝင်ခဲ့သည်။ ကျွန်တော်မှာ ဘားကလေး (Barclay’s) ဘဏ်တွင် အလုပ်ကောင်းကောင်းရထားသဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေခဲ့သည်။ သို့တစေ အမေကို လေးစားသောအားဖြင့် နောက်ဆုံးတွင် ကင်းမျှော်စင်အသင်းထုတ် စာအုပ်စာတမ်းများနှင့် ကျမ်းစာစ၍လေ့လာခဲ့သည်။ ထိုနောက်ပိုင်းတွင် ကျွန်တော်၏ ဝိညာဉ်ရေးတိုးတက်မှု လျင်မြန်လာပြီး ၁၉၃၀ ခုနှစ်တွင် နှစ်ခြင်းခံလိုက်သည်။

၁၉၃၁ ခုနှစ်တွင် ဂျွန်သည် ကျောင်းထွက်ပြီးနောက် ရှေ့ဆောင်အဖြစ် အချိန်ပြည့်ဓမ္မအမှု စတင်ထမ်းဆောင်သည်။ ရှေ့ဆောင်လုပ်ငန်းတွင် သူနှင့်အတူ ပါဝင်ပါရန် ပြောလာသောအခါ ဘဏ်သက်မွေးမှုအလုပ်မှထွက်၍ သူနှင့်ကျွန်တော်ပူးပေါင်းလုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ မကြာမီက ခံယူလိုက်သည့် ယေဟောဝါသက်သေဟူသော နာမည်သစ်ကြောင့် ကျွန်တော်တို့၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ပို၍ ခိုင်မြဲလာသည်။ ကျွန်တော်တို့ ပထမဆုံးတာဝန်ခန့်အပ်ခံရသည့်မြို့မှာ ပြင်သစ်နိုင်ငံ အနောက်ဘက်ကမ်းရိုးတန်းရှိ လာရော်ရှဲ (La Rochelle) မြို့နှင့် ပတ်ဝန်းကျင်ဒေသဖြစ်သည်။

ပြင်သစ်ပြည်တွင် စက်ဘီးဖြင့် ရှေ့ဆောင်ခြင်း

စိန့်မာလိုမြို့မှ တောင်ပိုင်းဒေသသို့ စက်ဘီးစီးသွားရာတွင် နော်မန်ဒီ (Normandy) ဒေသအတွင်းရှိ ပန်းသီးခြံကြီးများကို အားရစဖွယ် တွေ့မြင်ရပြီး သစ်တော်သီးအရည်ထုတ်စက်ရုံများမှ ရင့်မှည့်သော အနံ့အသက်များကို တစ်ဝကြီးရှူရှိုက်ရသည်။ နောင် ၁၃ နှစ်အကြာ၊ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကြီးအတွင်း ဤအနီးအနားရှိ နော်မန်ဒီကမ်းခြေတို့သည် သမိုင်းတွင် အကြီးကျယ်ဆုံး သွေးချောင်းစီးသည့် တိုက်ပွဲကြီးအချို့ ဖြစ်ပွားရာဒေသဖြစ်မည်ကို ကျွန်တော်တို့ စိုးစဉ်းမျှ မသိရှိသကဲ့သို့ ကျွန်တော်တို့၏ အချိန်ပြည့်ဓမ္မအမှုမှာလည်း ဤမျှတာရှည်မည်ကို မသိခဲ့ပေ။ “ငါ့အထင်တော့ ငါးနှစ်လောက်တော့ ရှေ့ဆောင်အဖြစ် ထမ်းဆောင်နိုင်မယ်နဲ့တူတယ်။ အာမဂေဒုန် ရောက်ဖို့ သိပ်ကြာမှာမဟုတ်ဘူး” ဟု ဂျွန်ကို ကျွန်တော် ရယ်စရာအဖြစ်ပြောခဲ့ ဖူးတယ်။

စက်ဘီးနှင့် သုံးရက်ခရီးနှင်ပြီးသော် လာရော်ရှဲမြို့သို့ ရောက်သွားသည်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပြင်သစ်ပြည်နှင့်စပ်လျဉ်းသော ဗဟုသုတအတော်အတန်ရှိထားကြသဖြင့် အသင့်အတင့်ပြည့်စုံသော အခန်းကို အခက်အခဲမရှိဘဲ ရှာတွေ့ခဲ့သည်။ ကျွန်တော်တို့ စက်ဘီးဖြင့် ၁၂ မိုင်ပတ်ဝန်းကျင်အတွင်းရှိ ကျေးရွာအားလုံးသို့ သွား၍ သမ္မာကျမ်းစာ စာပေများကို ဖြန့်ဝေခဲ့သည်။ ထိုနောက် အခြားမြို့သို့သွား၍ ထိုအတိုင်း လုပ်ဆောင်ကြသည်။ ပြင်သစ်ပြည်၏ ထိုဒေသ၌ အခြားသက်သေခံများမရှိချေ။

ကျောင်းနေစဉ်က စပိန်ဘာသာသင်ယူခဲ့သော ဂျွန်အား ၁၉၃၂ ခုနှစ်ဇူလိုင်လတွင် စပိန်နိုင်ငံတွင် အမှုတော်ဆောင်ရန် အသင်းမစေလွှတ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်မှာ ပြင်သစ်ပြည် တောင်ပိုင်းတွင် ဆက်၍ အမှုဆောင်ရာ နှစ်နှစ်အတွင်း အင်္ဂလန်မှ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်အသီးသီးနှင့်အတူ လုပ်ဆောင်ခဲ့ရသည်။ အခြားသက်သေခံအပေါင်းအသင်းမရှိသဖြင့် ကျွန်တော်တို့၏ ဝိညာဉ်ရေး သန်မာမှုကို ထိန်းသိမ်းကာကွယ်ပေးရန် မှန်မှန်ဆုတောင်း၍ သမ္မာကျမ်းစာလေ့လာခြင်းသည် အထူးပင် အရေးကြီးခဲ့သည်။ ထို့ပြင် နှစ်ပတ်လည် စည်းဝေးကြီးများ တက်ရောက်ရန် တစ်နှစ်တစ်ခေါက် အင်္ဂလန်သို့ ပြန်ကြသည်။

၁၉၃၄ ခုနှစ်တွင် ကျွန်တော်တို့ပြင်သစ်နိုင်ငံမှ နှင်ထုတ်ခံရသည်။ ထိုစဉ်က ဩဇာအာဏာထက်မြက်သော ရိုမန်ကက်သလစ်ဂိုဏ်း၏ စနက်ဖြစ်သည်။ အင်္ဂလန်သို့ကျွန်တော်မပြန်ဘဲ အခြားအင်္ဂလိပ်ရှေ့ဆောင်နှစ်ဦးနှင့်အတူ ထုံးစံရှိသည်အတိုင်း စက်ဘီးကိုယ်စီနှင့် စပိန်နိုင်ငံသို့ ထွက်ခွါခဲ့သည်။ ချုံပုတ်များအောက်တွင် တစ်ည၊ ကောက်ရိုးပုံများပေါ်တစ်ည၊ ပင်လယ်ကမ်းခြေတွင် နောက်တစ်ညအိပ်၍ ခရီးနှင်ခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် စပိန်နိုင်ငံ အရှေ့ပိုင်းဒေသရှိ ဘာစီလိုနား (Barcelona) မြို့သို့ ရောက်ရှိပြီး ဂျွန်နှင့်လက်တွဲခဲ့သည်။ ကျွန်တော်တို့ကို ဝမ်းသာအားရနှင့် သူကြိုဆိုသည်။

စပိန်ပြည်တွင် ကြုံရသော စိန်ခေါ်ချက်

ထိုအချိန်၌ စပိန်ပြည်တွင် ယေဟောဝါသက်သေများအသင်းတော်ဟူ၍ မရှိပေ။ ဘာစီလိုနားမြို့တွင် လအနည်းငယ် အမှုဆောင်ပြီးနောက် ကျွန်တော်တို့ တာရာဂိုးနား (Tarragona) မြို့သို့သွားကြသည်။ ထိုမြို့တွင် စပိန်ဘာသာဖြင့် အသံသွင်းထားသော ကျမ်းစာဟောပြောချက်တိုကလေးများနှင့် လက်ဆွဲဓာတ်စက်ကို ပထမဆုံးအသုံးပြုခဲ့သည်။ ယင်းတို့သည် အလွန်ထိရောက်မှုရှိလှသည်။ အထူးသဖြင့် လူစည်ကားသော လက်ဖက်ရည်ဆိုင်များနှင့် စားသောက်ဆိုင်ကြီးများ၌ဖြစ်သည်။

တာရာဂိုးနားမြို့၏ အနောက်မြောက်တွင်ရှိသော လယ်ရီဒါ (Lėrida)မြို့တွင် သီးခြားသက်သေခံတစ်ဦး ဆာဗေဒေါရ် ဆီရဲရာ (Salvador Sirera) ကကျွန်တော်တို့နှင့် လက်တွဲလာသည်။ ထိုဒေသအတွင်း ကျွန်တော်တို့ နေထိုင်စဉ် အလွန်အားရသဖြင့် ရှေ့ဆောင်အဖြစ် ခဏတစ်ဖြုတ် အမှုတော်ဆောင်ခဲ့သည်။ ဟူအက်စကာ (Huesca) မြို့တွင် နီမီစီယို အိုရပ်စ် (Nemesio Orus) က သူ၏နာရီပြင်ဆိုင်ခန်း အပေါ်ထပ်တွင်ရှိသော အခန်းကျဉ်းကလေးသို့ ကျွန်တော်တို့ကို အားတက်သရော ကြိုဆိုလက်ခံသည်။ အသင်းမ စောစောပိုင်းက ထုတ်ဝေသော စာအုပ်ငယ်များမှ တစ်အုပ်ကို အသုံးပြု၍ ကျွန်တော်တို့ ပထမဦးဆုံးအိမ်တွင်း ကျမ်းစာသင်အံမှု ပြုလုပ်ခဲ့သူမှာ ဤပုဂ္ဂိုလ်ပင်ဖြစ်သည်။ တစ်နေ့လျှင် နှစ်နာရီကျော်ကြာ သင်အံမှုပြုခဲ့သည်။ မကြာမီ ရှေ့ဆောင်အဖြစ် ကျွန်တော်တို့နှင့် လက်တွဲပါဝင်လာသည်။

ကျွန်တော်တို့အမှုဆောင်သော နောက်မြို့တစ်မြို့ ဇာရာဂိုဇာ (Zaragoza) တွင် အသက်နှစ်ဆယ်မပြည့်တတ်သေးသော လူငယ်လေးနှစ်ယောက် အင်တိုနီယို ဂါဂလို နှင့် ဟိုဆေး ရိုမန်နော့စ် တို့ကို အကူအညီပေးရသဖြင့် ကျွန်တော်တို့ ဝမ်းသာကြရသည်။ သူတို့သည် ညနေတိုင်း ကျွန်တော်တို့၏ အခန်းလေးသို့လာပြီး ကျမ်းစာသင်အံသည်။ သင်တန်းတွင်အသုံးပြုသော စာအုပ်မှာGovernment ဖြစ်သည်။ အချိန်အတန်ကြာသော် နှစ်ဦးစလုံး ကျွန်တော်တို့နှင့် ရှေ့ဆောင်လုပ်ငန်းတွင် ပါဝင်လာကြသည်။

ဖက်ဆစ်များဟု စွပ်စွဲ ခံရခြင်း

ထိုအချိန်အတောအတွင်း ဒုက္ခမုန်တိုင်း ဆင်လာတော့သည်။ စပိန်ပြည်တွင်းစစ်ပေါက်ကွဲလု နီးနေပြီ။ ထိုစစ်ပွဲအတွင်း ပြည်သူထောင်သောင်းများစွာ သေကြေခဲ့သည်။ ဇာရာဂိုဇာ မြို့အနီးရှိ ရွာတစ်ရွာတွင် ကျွန်တော်နှင့် အန်တိုနီယို အခက်အခဲကြုံခဲ့ရသည်။ ကျွန်တော်တို့၏ စာအုပ်ငယ်များကို လက်ခံသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က ၄င်းစာအုပ်ငယ်တို့ကို ကက်သလစ်တို့၏ ဝါဒဖြန့်မှုဟူ၍ အထင်မှားပြီး ကျွန်တော်တို့ကို ဖက်ဆစ်များဟု စွပ်စွဲသည်။ ကျွန်တော်တို့အဖမ်းခံရပြီး ရဲဌာနသို့ခေါ်ဆောင်သွားခံရသည်။ “ဒီရွာမှာ ဘာလာလုပ်ကြသလဲ” ဟု တပ်ကြပ်ကြီးကမေးသည်။ “ဒီမှာရှိတဲ့ ပြည်သူတွေဟာ ကွန်မြူနစ်တွေဖြစ်တယ်။ ဖက်ဆစ်ဝါဒဖြန့်မှုကို မကြိုက်ကြဘူး” ဟုဆိုသည်။

ကျွန်တော်တို့၏လုပ်ငန်းအကြောင်း ရှင်းပြပြီးနောက် သူကျေနပ်သွားသည်။ သူကျွန်တော်တို့ကို နေ့လည်စာကျွေးပြီး နောက်နေ့လည်နေ့ခင်း တရေးတမောအိပ်ချိန်အတွင်း ရွာမှ တိတ်တဆိတ်ထွက်ခွာသွားရန် အကြံပေးသည်။ သို့သော် ကျွန်တော်တို့ထွက်ခွာသောအခါ ဆူညံသောင်းကျန်းသော လူအုပ်က အသင့်စောင့်နေကြသည်။ သူတို့က ကျွန်တော်တို့၏ စာအုပ်စာတမ်းအားလုံးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ အတော့ကို အရုပ်ဆိုး အကျည်းတန်သည့်အခြေအနေဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုတပ်ကြပ်ကြီး ရောက်လာပြီး ဆူညံသော လူအုပ်အား လိမ္မာပါးနပ်စွာ ရှင်းပြပေးသည့်အတွက်သာ တော်တော့သည်။ သူက ကျွန်တော်တို့ကို အာဏာပိုင်တို့နှင့် တွေ့ဆုံရန် ဇာရာဂိုဇာမြို့သို့ ခေါ်ဆောင်သွားမည်အကြောင်း ပြောလိုက်တော့မှ သူတို့ကျေနပ်သွားကြသည်။ ထိုနေရာရောက်သောအခါ မြို့နယ်အရာရှိတစ်ဦးအား ကျွန်တော်တို့ကိုယ်စား သူကပြောဆိုပေးသဖြင့် ကျွန်တော်တို့ လွတ်မြောက်သွားသည်။

၁၉၃၆ ခုနှစ်၊ ဇူလိုင်လတွင် ပြည်တွင်းစစ်ဖြစ်ပွားသောအခါ အန်တိုနီယိုသည် ဖရန်ကို၏စစ်တပ်နှင့်အတူ တိုက်ခိုက်ရန် ငြင်းဆိုခြင်းကြောင့် ကွပ်မျက်ခံရသည်။ ကျွန်တော်နှင့် ဂျွန်တို့အနေဖြင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်ရာကာလတွင် သူ့အားကြိုဆို၍ သူ၏ချိုသာသော အပြုံးမျက်နှာကို တစ်ဖန်တွေ့မြင်ရသောအခါ မည်မျှဝမ်းသာလိုက်မည်ဖြစ်ခြင်း။

အိုင်ယာလန်တွင် ကွန်မြူနစ် အခေါ်ခံရ

ပြည်တွင်းစစ်မဖြစ်မီလေးတွင် ကျွန်တော်နှင့် ဂျွန်သည် ထုံးစံအတိုင်း နှစ်စဉ်ယူနေကျ ခွင့်ရက်ဖြင့် အင်္ဂလန်သို့ ပြန်သွားသည်။ ပြည်တွင်းစစ်ကြောင့် စပိန်ပြည်သို့ ပြန်မသွားနိုင်သဖြင့် ဘရော့စတဲစ် (Broadstairs) မြို့ရှိ ကျွန်တော်တို့၏ နေအိမ်နှင့် မလှမ်းမကမ်းသည့် ကင့် (Kent) ခရိုင်တွင် သီတင်းပတ် အတန်ကြာ ရှေ့ဆောင်ခဲ့သည်။ ထိုနောက် ကျွန်တော်တို့အတွက် တာဝန်ခန့်အပ်လွှာရောက်လာသည်။ အိုင်ယာလန် သို့သွားရမည်။ အသင်းမ၏ ဥက္ကဌ ဂျိုးဇက်ဖ်၊ အက်ဖ်၊ ရုသဖော့ဒ် (Joseph F. Rutherford)က ကျွန်တော်တို့ အိုင်ယာလန်သို့သွား၍ You Have Been Warned ခေါင်းစဉ်ပါ အထူးဝေစာကို ဝေငှရန် စီစဉ်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အိုင်ယာလန်တောင်ပိုင်းတွင် အသင်းတော်မရှိဘဲ သီးခြားကြေညာသူ အနည်းအကျဉ်းသာရှိသည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် ကက်သလစ်ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်တို့၏ သွေးထိုးမှုကြောင့် ကျွန်တော်တို့ကို ကွန်မြူနစ်တွေဟု စွပ်စွဲကြသည်။ စပိန်တွင်ခံရသည့် စွပ်စွဲချက်နှင့် ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး ဆန့်ကျင်နေပါတကား။ တစ်ခါ ဒေါသထွက်နေသော ကက်သလစ်ဂိုဏ်းဝင် လူတစ်စုက ကျွန်တော်တို့တည်းခိုရာအိမ်အတွင်းသို့ ရုတ်တရက်ဝင်ရောက်လာကာ ကျွန်တော်တို့၏ စာအုပ်ဗူးများကို ယူ၍မီးရှို့ပစ်လိုက်သည်။ ၁၉၃၇ ခုနှစ်၊ နွေရာသီတွင် အင်္ဂလန်သို့ မပြန်မီအတောအတွင်း အလားတူအဖြစ်အပျက်မျိုး များစွာကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။

ဒုတိယကမ္ဘာစစ်နှင့် ဂိလျဒ်ကျောင်း တက်ခြင်း

၁၉၃၉ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလတွင် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကြေညာသောအခါ ဂျွန်သည် ပြင်သစ်နိုင်ငံဘောဒိုး (Bordeaux) မြို့တွင် အမှုတော်ထမ်းဆောင်နေပြီး ကျွန်တော်မှာ အင်္ဂလန်နိုင်ငံ ဒါဘီ (Derby) မြို့တွင် အသင်းတော်ကြီးကြပ်မှူးအဖြစ် အမှုတော်ထမ်းဆောင်နေသည်။ ဂျွန်အပါအဝင် ကျွန်တော်နှင့်တွဲဖက်လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြသော ရှေ့ဆောင်အချို့သည် စစ်မှုမထမ်းမနေရအမိန့်မှ ကင်းလွတ်ခွင့်ရကြသော်လည်း ကျွန်တော်ကဲ့သို့ ကင်းလွတ်ခွင့်မရရှိကြသူများလည်းရှိသည်။ ထိုကြောင့် ကျွန်တော်သည် စစ်ကာလအတောအတွင်း ထောင်ထဲဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နှင့် ချောင်းပေါက်ခဲ့သည်။ စစ်အတွင်း အကျဉ်းထောင်များ၏ အခြေအနေတို့ကို သည်းခံနိုင်ရန် ခံနိုင်ရည်အထူးလိုအပ်သည်။ သို့သော်လည်း ဥရောပတိုက်ရှိ ကျွန်တော်တို့၏ ညီအစ်ကိုတို့သည် သည်ထက်မက များစွာပို၍ ဒုက္ခခံရကြောင်း ကျွန်တော်တို့သိရှိရကြသည်။

စစ်ပြီးနောက် ကင်းမျှော်စင်အသင်း၏ ဥက္ကဌအသစ် နေသန်အိပ်ချ်နော (Nathan H. Knorr)သည် အင်္ဂလန်သို့လာရောက်ပြီး ရှေ့ဆောင်အချို့အား သာသနာပြုသင်တန်းအတွက် နယူးယောက်ပြည်နယ် အထက်ပိုင်း၌ရှိသော ဂိလျဒ်ကင်းမျှော်စင်ကျမ်းစာကျောင်းတက်ရန် စီစဉ်ပေးသည်။ သို့နှင့် ၁၉၄၆ ခုနှစ်၊ မေလတွင် ကျွန်တော်နှင့်ဂျွန်သည် စစ်အတွင်းကတည်ဆောက်ခဲ့သော လစ်ဘာတီ (Liberty) သင်္ဘောပေါ်လိုက်ပါလျက် အတ္တလန်တိတ်သမုဒ္ဒရာကို ဖြတ်သန်းခဲ့သည်။

ဂိလျဒ်ကျောင်း၏ အဌမအတန်းသည် ပထမဆုံးနိုင်ငံတကာအတန်း အမှန်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ငါးလကြာသင်တန်းကာလအတွင်း ဝါရင့်ရှေ့ဆောင်တို့နှင့်အတူတကွ လေ့လာသင်ကြားပေါင်းသင်းရခြင်းသည် နှလုံးကြည်သာချမ်းမြေ့လှသည်တကား။ နောက်ဆုံး၌ ကျောင်းဆင်းသည့် နေ့ ဆိုက်ရောက်လာရာ ကိုယ်စီကိုယ်ငှ တာဝန်ခန့်အပ်ခံရသည့် နိုင်ငံများကို သိလာရသည်။ ကျွန်တော်သည် ယခုဇင်ဘာဘွေ (Zimbabwe) နိုင်ငံဖြစ်သော တောင်ရိုဒေးရှား (Rhodesia) နိုင်ငံသို့ တာဝန်ခန့်အပ်ခံရပြီး ဂျွန်မှာ ပေါ်တူဂယ်လ် (Portugal) နှင့်စပိန်နိုင်ငံများသို့ စေလွှတ်ခံရသည်။

အာဖရိကတိုက် သာသနာပြုလုပ်ငန်း

ကျွန်တော်သည် ၁၉၄၇ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလတွင် တောင်အာဖရိကနိုင်ငံ၊ ကိပ်တောင်း (Capetown) မြို့သို့ ဆိုက်ရောက်ခဲ့သည်။ နောက်သင်္ဘောတစ်စင်းက တစ်တန်းတည်းကျောင်းဆင်းဖက်များဖြစ်သော အီယံဖါဂူဆန် (Ian Fergusson ) နှင့် ဟယ်ရီအာနော့ (Harry Arnott) တို့ကို တင်ဆောင်လာသည်။ မကြာမီ ညီအစ်ကိုနောရ် (Knorr) ရောက်လာရာ ဂျိုဟန်နက်စ်ဘတ် (Johannesburg) မြို့တွင် ကျွန်တော်တို့ စည်းဝေးကြီးတစ်ခုတက်ရောက်သည်။ ထိုနောက် ကျွန်တော်တို့ ခန့်အပ်ရာနိုင်ငံအသီးသီးရှိရာ မြောက်အရပ်သို့ ဆက်လက်ထွက်ခွာကြသည်။ အီယံသည် ညာဆာလန် (Nyasaland) ယခုမာလာဝီ (Malawi) နိုင်ငံသို့လည်းကောင်း၊ ဟယ်ရီသည် မြောက်ရိုဒေးရှား သို့လည်းကောင်း၊ ကျွန်တော်သည် တောင်ရိုဒေးရှား (ယခု ဇင်ဘာဘွေနိုင်ငံ) သို့လည်းကောင်း ထွက်ခွာကြသည်။ ထိုကာလအတွင်း အသင်းမကြီးက ဌာနခွဲရုံးတစ်ရုံးဖွင့်လှစ်ခဲ့ရာ ကျွန်တော်.ကို ဌာနခွဲကြီးကြပ်မှူးအဖြစ် တာဝန်ခန့်အပ်ခဲ့သည်။ ယင်းနိုင်ငံတွင် အသင်းတော် ၁၁၇ ခုနှင့် ကြေညာသူ ၃၅၀၀ ခန့်ရှိသည်။

မကြာမီ ကျောင်းဆင်းစ သာသနာပြုလေးဦးထပ်မံရောက်ရှိလာသည်။ သူတို့က သူတို့တာဝန်ခန့်အပ်ခံရသောအရပ်မှာ ရွှံ့ဖြင့်မံ၍ဆောက်ထားသောအိမ်၊ ညဘက်၌ ခြင်္သေ့ဟိန်းဟောက်သံကြားရပြီး ကုတင်အောက်တွင် မြွေဝင်ခွေနေမည့် အလွန်ရှေးကျလှသည့် အခြေအနေမျိုးဖြစ်မည်ဟု အထင်ရှိနေကြသည်။ သို့သော် ဘူလူဝါယို (Bulawayo) မြို့လမ်းများတစ်လျှောက် တစ်ဘက်တစ်ချက်၌ ပန်းပွင့်သောအပင်ကြီးများ စီတန်းစိုက်ပျိုးထားပြီး ခေတ်မှီသော ပျော်ရွှင်ဖွယ်ရာများ စုံစုံလင်လင်ရှိသည့်ပြင် ပြည်သူတို့ကလည်း နိုင်ငံတော်သတင်းတရားကို နားထောင်ရန် အသင့်ရှိသည်ကို တွေ့မြင်ကြရသည်။ ယင်းမြို့ကို ရှေ့ဆောင်များ၏ ပရဒိသုဟု သူတို့ကင်ပွန်းတပ်ခေါ်ဆိုကြသည်။

ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ညှိနှိုင်း ပြုပြင်မှုနှစ်ခု

၁၉၃၀ ခုနှစ်တွင် ကျွန်တော်နှစ်ခြင်းခံစဉ်က ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ် ထာဝရအသက်ရရှိမည့် သူတို့နှင့်ပတ်သက်၍ ရှင်းလင်းပီပြင်စွာ နားမလည်သေးချေ။ ထိုကြောင့် ထိုကာလ၌ သတိရအောက်မေ့ပွဲ အထိမ်းအမှတ်တို့ကို လူတိုင်းစားသုံးကြသကဲ့သို့ ကျွန်တော်နှင့်ဂျွန်လည်း စားသုံးကြသည်။ ၁၉၃၅ ခုနှစ်တွင် ဗျာဒိတ်ကျမ်းအခန်းကြီး ၇ မှ “လူအုပ်ကြီး” မှာ “သိုးများ” မှမြေကြီးအတန်းအစားဖြစ်ကြောင်း ရှင်းလင်းပီပြင်စွာ သိမြင်လာသောအခါ၌ပင် ကျွန်တော်တို့၏အတွေးအခေါ်ကို ကျွန်တော်တို့မပြုပြင်ကြသေးချေ။ (ဗျာဒိတ် ၇:၉။ ယောဟန် ၁၀:၁၆) ထိုနောက် ၁၉၅၂ ခုနှစ်တွင် ကင်းမျှော်စင်စာမျက်နှာ ၆၃ ၌ကောင်းကင်မျှော်လင့်ခြင်းနှင့် မြေကြီးမျှော်လင့်ခြင်းနှစ်ရပ်တို့၏ ခြားနားချက်နှင့် စပ်လျဉ်းသော ရှင်းလင်းချက်ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ ထိုအခါ ကျွန်တော်တို့သည် ကောင်းကင်အသက်တာမျှော်လင့်ချက်ရှိသူများမဟုတ်ဘဲ မြေကြီးပရဒိသုပေါ်တွင် အသက်ရှင်ရန် မျှော်လင့်ချက်ရှိသူများ ဖြစ်ကြောင်း သိမြင်လာကြသည်။—ဟေရှာယ ၁၁:၆-၉။ မဿဲ ၅:၅။ ဗျာဒိတ် ၂၁:၃၊ ၄။

အခြားညှိနှိုင်းပြုပြင်မှုကားအဘယ်နည်း။ ကျွန်တော်တို့နှင့် သုံးနှစ်သုံးမိုးအတူလက်တွဲလုပ်ဆောင်လာခဲ့သော မာတယ်လ်တေလာ (Myrtle Taylor) ကို ကျွန်တော်တစ်နေ့တစ်ခြားမေတ္တာသက်ဝင်ခဲ့သည်။ သူလည်း ကျွန်တော်.ကို မေတ္တာရှိကြောင်း ထင်ရှားလာပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကလည်း သာသနာပြုလုပ်ငန်းကို တန်ဖိုးထားလေးစားကြသောကြောင့် ကျွန်တော်တို့ စေ့စပ်လိုက်ကြပြီးလျှင် ၁၉၅၅ ခုနှစ်၊ ဇူလိုင်လတွင် လက်ထပ်လိုက်ကြသည်။ မာတယ်လ်သည် အလွန်အားထားရသော ဇနီးကောင်းဖြစ်သည်။

တောင်အာဖရိကနိုင်ငံတွင် ဓမ္မအမှုဆောင်ခြင်း

၁၉၅၉ ခုနှစ်တွင် ညီအစ်ကိုနောသည် တောင်ရိုဒေးရှားသို့ အလယ်အပတ်ရောက်ရှိရာ ကျွန်တော်နှင့် မာတယ်လ်ကို တောင်အာဖရိကနိုင်ငံသို့ တာဝန်ပြောင်းရွှေ့ခန့်အပ်သည်။ များမကြာမီ ကျွန်တော်တို့သည် တာဝန်ကျရာဒေသအတွင်း၌ တိုက်နယ်လုပ်ငန်းဖြင့် ခရီးသွားခဲ့သည်။ ထိုကာလသည် အပျော်ရွှင်ဆုံးနေ့ရက်များဖြစ်သည်။ သို့သော် ကျွန်တော်သည် အသက်ထောက်လာပြီး မာတယ်လ်၏ကျန်းမာရေးမှာလည်း အတော်ကလေးစိုးရိမ်စရာဖြစ်လာသည်။ အတန်ကြာသော် တိုက်နယ်လုပ်ငန်းကို မလိုက်နိုင်တော့သဖြင့် ကိပ်တောင်းမြို့တွင် သာသနာပြုအိမ်ဖွင့်လှစ်ပြီး ထိုမြို့တွင် နှစ်အတန်ကြာ အမှုတော်ဆောင်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း၌ ကျွန်တော်တို့သည် နေတဲလ် (Natal) ခရိုင်၊ ဒါဘန်မြို့ (Durban) ၌တာဝန်ခန့်အပ်ခံရသည်။

ကျွန်တော်တို့တာဝန်ခန့်အပ်ခံရသည့် ရပ်ကွက်မှာ အိန္ဒိယလူမျိုးအများအပြားနေထိုင်ရာ ချက်စဝပ်သ် (Chatsworth) အရပ်ဖြစ်သည်။ ဤနေရာကား တာဝန်ခန့်အပ်ခံရသည့် နိုင်ငံခြားဒေသအတွင်း နိုင်ငံခြားဒေသဖြစ်သည်။ ယင်းကြောင့် အသက်ကြီးသော ကျွန်တော်တို့လို သာသနာပြုတို့အတွက် တကယ့်အကဲစမ်းမှုတစ်ရပ်ဖြစ်ပေသည်။ ၁၉၇၈ ခုနှစ်၊ ဖေဖေါ်ဝါရီလတွင် ကျွန်တော်တို့ ရောက်ရှိခဲ့ချိန်တွင် အိန္ဒိယလူမျိုး အများဆုံးပါဝင်သော သက်သေခံ ၉၆ ယောက်ရှိ အသင်းတော်တစ်ခုရှိသည်။ ကျွန်တော်တို့သည် ဟိန္ဒူလူမျိုး၏ ဘာသာရေးအတွေးအခေါ်နှင့် သူတို့၏ဓလေ့ထုံးစံတို့ကို နားလည်အောင်လေ့လာရသည်။ အာသင်မြို့တွင် သက်သေခံရာ၌ တမန်တော်ပေါလုအသုံးပြုခဲ့သော ချဉ်းကပ်ပုံသည် ကျွန်တော်တို့အတွက် အထောက်အကူပြုသော ပုံသက်သေဖြစ်သည်။—တမန်တော် ၁၇:၁၆-၃၄။

သာသနာပြုလုပ်ငန်း၏ ကောင်းချီးများ

ယခု ကျွန်တော်သည် အသက် ၇၈ နှစ်ရှိပြီး ၅၇ နှစ်ကြာ သာသနာပြုလုပ်ငန်း ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ ကျွန်တော် အမှုတော်ဆောင်ခဲ့သော တိုင်းပြည်များ၌ အံ့သြဖွယ်တိုးတက်မှုများကို မြင်တွေ့ရခြင်းမှာ မည်မျှအားတက်ဖွယ်ရာပါတကား။ ပြင်သစ်ပြည်သည် နိုင်ငံတော်ကြွေးကြော်သူ ၁၀၀၀၀၀ ရှိသွားပြီ။ စပိန်နိုင်ငံ၌ ၇၀၀၀၀ ကျော်ပြီး။ တောင်အာဖရိကနိုင်ငံတွင် ကျွန်တော်တို့ရောက်စဉ်က ၁၅၀၀၀ ရှိရာ ယခု ၄၃၀၀၀ ကျော်အထိ တိုးပွားခဲ့ပြီ။

လူငယ်လူရွယ်တို့၊ အချိန်ပြည့် ဓမ္မအမှုထမ်းဆောင်ရန် သင့်အခြေအနေက သင့်အားအခွင့်ပေးပါသလော။ ခွင့်ပြုသည်ရှိသော် အချိန်ပြည့် ဓမ္မအမှုသည် အမွန်မြတ်ဆုံး အသက်မွေးမှုလုပ်ငန်းဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော် ရဲရဲကြီး အာမခံပါသည်။ ယနေ့ လူငယ်များကို ဝိုင်းရံလျက်ရှိသော ပြဿနာများနှင့် သွေးဆောင်မှုများမှသာ အကာအကွယ်ပေးသည်မဟုတ်ဘဲ သင့်ဥပဓိရုပ်ကို ယေဟောဝါ၏ ဖြောင့်မတ်သောမူများနှင့် ညီညွတ်စေရန်လည်း ပုံသွင်းပေးနိုင်ပေသည်။ အသက်ကြီးငယ်မရွေး ယခုအချိန်၌ ယေဟောဝါအား ဝတ်ပြုရသည်မှာ ကြီးမားသော အကျိုးကျေးဇူးနှင့် ဧရာမအခွင့်အရေးပင်ဖြစ်သတည်း။

[စာမျက်နှာ ၂၉ ပါ ရုပ်ပုံ]

မာတယ်(လ်)ခုတ်(ခ်)၏မီးဖိုချောင် သို့ဧည့်သည်တစ်ဦးလာသည်