ကျမ်းစာစောင်နံပါတ် ၆၀​—၁ ပေတရု

ကျမ်းရေးသူ– ပေတရု

ရေးရာဒေသ– ဗာဗုလုန်

ရေးသားပြီးစီးချိန်– အေဒီ ၆၂ ခန့်-၆၄

ဘုရားသခင်၏ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်များကို ရှေးခရစ်ယာန်တို့ အနှံ့အပြား ကြေညာသောကြောင့် နိုင်ငံတော်လုပ်ငန်းသည် ရောမအင်ပါယာတစ်လျှောက် တိုးတက်ပြန့်ပွားလာလေသည်။ သို့သော် ဇွဲနပဲနှင့်လုပ်ဆောင်နေကြသော ဤအုပ်စုအပေါ် အထင်လွဲမှားမှုများ ပေါ်ပေါက်ခဲ့သည်။ တစ်ချက်မှာ ဤအုပ်စုကိုးကွယ်သည့်ဘာသာသည် ယေရုရှလင်၊ ဂျူးများမှ အရင်းခံသည်။ အချို့လူတို့က သူတို့ကို ရောမထမ်းပိုးအောက်တွင် မခံချိမခံသာဖြစ်နေသော ဂျူးများ၊ ဘုရင်ခံများကို တစ်ချိန်လုံး ဒုက္ခပေးနေသော နိုင်ငံရေးသမား ဂျူးအစွန်းရောက်များနှင့် တစ်ဖွဲ့တည်းဟု ရောရောထွေးထွေးနှင့် အထင်မှားနေကြသည်။ ၎င်းအပြင် ခရစ်ယာန်များကလည်း ဧကရာဇ်ကိုပူဇော်ပသရန်၊ တိတ္ထိဘာသာရေးပွဲလမ်းသဘင်များတွင် ရောနှောပါဝင်ရန်တို့ကို ငြင်းဆန်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့တိုင်ချက်မျိုးစုံထုတ်ခံကြရပြီး ယုံကြည်ခြင်းအတွက် စမ်းသပ်မှုအမျိုးမျိုးခံခဲ့ကြရသည်။ ဤပထမစောင်ကို ပေတရုသည် အချိန်သင့်အခါသင့်၊ ဘုရားသခင့်မှုတ်သွင်းမှုခံရကာ ရေးသားနိုင်ခဲ့သည်။ ခရစ်ယာန်များကို ကြံ့ကြံ့ခံရပ်တည်ရန် အားပေးထားပြီး ထိုစဉ်က ကဲသာဖြစ်သော နီရိုလက်အောက်တွင် မည်သို့နေထိုင်ကျင့်ကြံနိုင်ပုံကို ဆုံးမသြဝါဒပေးထားသည်။ ၎င်းစာပို့ပြီးနောက် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဖြစ်လာသော ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်မှု လှိုင်းဂယက်ကြီးအတွက် အချိန်မီဖြစ်သွားသည်။

^၂ ပေတရုရေးကြောင်း အဖွင့်စကားက ဖော်ပြသည်။ ထို့ ပြင် အိုင်ရင်နီးယပ်စ်၊ အလက်ဇန္ဒြီးယားမြို့သား ကလီးမင့်၊ သြရီဂျင်နှင့် တာတူလျန်တို့အားလုံး ပေတရု၏စာဟူ၍ အတိအလင်းဖော်ပြကာ ကိုးကားခဲ့ကြသည်ချည်းဖြစ်သည်။a ပေတရုပထမစောင်၏ ကျမ်းစစ်ကျမ်းမှန်ဖြစ်မှုသည် မှုတ်သွင်းခံအခြားစာအားလုံးကဲ့သို့ သက်သေခိုင်လုံ၏။ ယူစီဘီးယပ်စ်က ချာ့ခ်ျအကြီးအကဲတို့သည် ဤစာကို စနိုးစနောင့်လုံးဝမဖြစ်ဘဲ သုံးခဲ့ကြကြောင်း၊ ဤစာ၏ ကျမ်းစစ်ကျမ်းမှန်ဖြစ်မှုသည် သူ့ခေတ် (အေဒီ ၂၆၀ ခန့်-၃၄၂) က လုံးဝသံသယရှင်းကြောင်း ပြောခဲ့သည်။ ဒုတိယရာစုအစောပိုင်းက အစ်ဂ်နေရှပ်စ်၊ ဟာမပ်စ်နှင့် ဗာနဗတ်စ်တို့သည် ၎င်းမှ ရည်ညွှန်းကိုးကားခဲ့ကြသည်။b ပေတရုပထမစောင်သည် ကျန်မှုတ်သွင်းခံစာစောင်အားလုံးနှင့် သဘောတူညီညွတ်ပါသည်။ အာရှမိုင်းနားဒေသများဖြစ်ကြသည့် “ပုန္တုပြည်၊ ဂလာတိပြည်၊ ကပ္ပဒေါကိပြည်၊ အာရှိပြည်၊ ဗိသုနိပြည်အရပ်ရပ်၌ကွဲပြားလျက်နေသော ဧည့်သည်အာဂန္တု” ခရစ်ယာန်များ ဖြစ်ကြသည့် ဂျူးများနှင့် ဂျူးမဟုတ်သူများအတွက် အားပါလှသော သတင်းစကားကို ပေတရုရေးသားခဲ့ပါသည်။—၁ ပေ. ၁:၁၊ ၂။

^၃ ဤစာကို အဘယ်အချိန်က ရေးခဲ့သနည်း။ ခရစ်ယာန်တို့သည် တိတ္တိများကတစ်ဖက်၊ ဂျူးများကတစ်ဖက် နှိပ်စက်နေသည်ကို ခံနေရကြောင်း စာ၏လေသံကိုကြည့်လျှင် သိနိုင်သည်။ သို့သော် အေဒီ ၆၄ တွင်စတင်သည့် နီရို၏ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်း စခန်းမထသေးပုံရသည်။ ပေတရုသည် ဤစာကို ၎င်းနှိပ်စက်ခြင်းမတိုင်မီလေးတွင် ရေးကြောင်းသေချာသည်။ အေဒီ ၆၂ နှင့် ၆၄ အတွင်းကဖြစ်ရမည်။ မာကုသည် ပေတရုနှင့်အတူ ရှိနေသေးသည်ဆိုသည့်အချက်က ယင်းအချက်ကိုထောက်ခံသည်။ ရောမတွင် ပေါလု ပထမအကြိမ် အကျဉ်းကျနေစဉ်အတွင်း (အေဒီ ၅၉ ခန့်-၆၁) မာကုသည် ပေါလုနှင့်အတူရှိနေခဲ့သည်။ အာရှမိုင်းနားသို့ ခရီးထွက်တော့မည့်ဆဲဆဲဖြစ်သည်။ တစ်ဖန် ပေါလု ဒုတိယအကြိမ် ထောင်ကျချိန် (အေဒီ ၆၅ ခန့်) တွင် မာကုသည် ပေါလုနှင့်တွေ့ဆုံရန် ရောမသို့သွားခါနီးဖြစ်သည်။ (၁ ပေ. ၅:၁၃; ကော. ၄:၁၀; ၂ တိ. ၄:၁၁) ထိုကြားအချိန်တွင် သူသည် ဗာဗုလုန်တွင် ပေတရုနှင့်အတူ ရှိနေနိုင်ပါသည်။

^၄ ပေတရုပထမစောင်ကို အဘယ်နေရာတွင် ရေးသနည်း။ ဤကျမ်း၏ ကျမ်းစစ်ကျမ်းမှန်ဖြစ်မှု၊ သမ္မာကျမ်းစာလုံးချင်းတွင်ပါဝင်မှု၊ ပေတရုရေးသားကြောင်းမှန်ကန်မှု၊ ရေးသည့်နေ့စွဲ စသည်တို့တွင် ကျမ်းပညာရှင်များ သဘောတူညီကြသော်လည်း ရေးသည့်နေရာနှင့်ပတ်သက်၍ သဘောကွဲလွဲကြသည်။ ပေတရု၏သက်သေခံချက်အရ သူသည် မိမိ၏ပထမစာကို ဗာဗုလုန်တွင်ရှိနေစဉ်က ရေးသားခဲ့သည်။ (၁ ပေ. ၅:၁၃) သို့သော် တချို့က ရောမမှ ရေးခြင်းဖြစ်သည်ဟုဆိုကြ၏။ “ဗာဗုလုန်” ဆိုသည်မှာ ရောမမြို့၏ လျှို့ဝှက်နာမည်ဖြစ်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ သို့သော် အထောက်အထားက ယင်းရှုမြင်ချက်ကို မထောက်ခံပါ။ ဗာဗုလုန်သည် ရောမမြို့ကို ရည်ညွှန်းကြောင်း ကျမ်းစာမည်သည့်နေရာတွင်မှ မဖော်ပြထားချေ။ ပေတရုသည် မိမိ၏စာတွင် ပကတိ ပုန္တုပြည်၊ ဂလာတိပြည်၊ ကပ္ပဒေါကိပြည်၊ အာရှိပြည်နှင့် ဗိသုနိပြည်တွင် နေထိုင်ကြသူတို့ကို လိပ်မူထားရာ ဗာဗုလုန်ကို ရည်ညွန်းထားခြင်းက ယင်းအမည်ရှိ ပကတိနေရာကိုဆိုလိုခြင်းဖြစ်ကြောင်း ကောက်ချက်ချရသည်။ (၁:၁၊ ၂) ပေတရုသည် ဗာဗုလုန်တွင် ရှိနေရခြင်းမှာ အကြောင်းကောင်းရှိပါသည်။ ‘အရေဖျားလှီးသူတို့အတွက် သတင်းကောင်း’ ကို ပေတရုအား အပ်နှင်းထားသည်။ ထို့ပြင် ဗာဗုလုန်တွင် ဂျူးလူမျိုးအမြောက်အမြား နေထိုင်ကြ၏။ (ဂလ. ၂:၇-၉) ဂျူဒေးယကားစွယ်စုံကျမ်းက ဗာဗုလုန်တာလ်မွဒ်ကျမ်း ရေးသားထုတ်ဝေခြင်းအကြောင်း ဆွေးနွေးရာတွင် ခရစ်သက္ကရာဇ်ခေတ်အတွင်း “ဗာဗုလုန်” မြို့ရှိ ဂျူးဘာသာရေးဆိုင်ရာ “ပညာရှင်အဖွဲ့များ” အကြောင်း ရည်ညွှန်းဖော်ပြခဲ့သည်။c

^၅ ပေတရုရေးသော စာနှစ်စောင်အပါအဝင် မှုတ်သွင်းခံကျမ်းစာများတွင် ပေတရု ရောမသို့သွားခဲ့သည် ဆိုသည့်အချက်ကို မတွေ့ရပါ။ ရောမတွင် မိမိရှိခဲ့ကြောင်း ပေါလုဆိုခဲ့သော်လည်း ထိုတွင် ပေတရုရှိနေကြောင်း တစ်ခါမျှမဆိုခဲ့ပါ။ ရောမသို့ ပေါလုရေးလိုက်သောစာတွင် နာမည်ပေါင်း ၃၅ ခုကို ဖော်ပြပြီး လူပေါင်း ၂၆ ဦးကို နာမည်နှင့်တကွ အတိအကျနှုတ်ဆက်လိုက်သော်လည်း ပေတရုကို အဘယ်ကြောင့် မနှုတ်ဆက်သနည်း။ ရှင်းနေပါသည်။ ပေတရု ရောမတွင်မရှိသောကြောင့်ပင်။ (ရော. ၁၆:၃-၁၅) သို့ဆိုလျှင် ပေတရုပထမစောင်ရေးခဲ့သော “ဗာဗုလုန်” သည် မက်ဆိုပိုတေးမီးယား၊ ဥဖရတ်မြစ်ကမ်းရိုးပေါ်မှ ပကတိဗာဗုလုန်ဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားသည်။

အဘယ်ကြောင့်အကျိုးရှိကြောင်း

^၁၁ ပေတရုပထမစောင်တွင် ကြီးကြပ်မှူးများအတွက် အကြံဉာဏ်ကောင်းများပါရှိသည်။ ယေရှုကိုယ်တော်တိုင်၏ ယောဟန် ၂၁:၁၅-၁၇ ပါဆုံးမစကားနှင့် တမန်တော် ၂၀:၂၅၊ ၃၅ ပါ ပေါလု၏ဆုံးမစကားများအပြင် ပေတရုကတစ်ဖန် ကြီးကြပ်မှူးတစ်ဦး၏အလုပ်သည် သိုးထိန်းခြင်းအလုပ်ဖြစ်ပြီး ၎င်းကို တစ်ကိုယ်ကောင်းစိတ်ကင်းစွာ၊ လိုလားစွာ၊ တက်ကြွစွာလုပ်ရမည်အကြောင်း ဖော်ပြသည်။ ကြီးကြပ်မှူးသည် ယေရှုခရစ်ဖြစ်သော ‘သိုးထိန်းချုပ်’ ၏လက်အောက်ရှိ လက်ထောက်သိုးထိန်းဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင်၏သိုးတော်စုနှင့်ပတ်သက်၍ သိုးထိန်းချုပ်ထံ အစီရင်ခံရသည်။ ပုံသက်သေနှင့် နှိမ့်ချမှုအစွမ်းကုန်ပြပြီး သိုးအုပ်၏အကျိုးကိုရှာသွားရမည်။—၅:၂-၄။

^၁၂ အခြားများစွာသော ခရစ်ယာန်လက်အောက်ခံခြင်းများအကြောင်းလည်း ပေတရုစာစောင်တွင် ထည့်သွင်းရေးသားကာ အကြံဉာဏ်ကောင်းများ ပေးထားပါသည်။ ၁ ပေတရု ၂:၁၃-၁၇ တွင် ရှင်ဘုရင်၊ အစိုးရမင်းစသည်ဖြင့် အုပ်ချုပ်သူတို့အား နည်းလမ်းကျသော လက်အောက်ခံမှုအကြောင်း ရေးထားသည်။ သို့ပင်ငြားလည်း ဤလက်အောက်ခံခြင်းသည် ကန့်သတ်ချက်ရှိသည်။ ဘုရားသခင်၏ကျွန်ဖြစ်သော ခရစ်ယာန်များသည် သခင်၏မျက်နှာကိုထောက်ပြီး “ဘုရားသခင်ကိုကြောက်ရွံ့ခြင်း” ကြောင့် လက်အောက်ခံခြင်းဖြစ်သည်။ အိမ်ကျွန်တို့သည် မိမိတို့သခင်ကို လက်အောက်ခံရန်၊ “ဘုရားသခင်၏မျက်နှာတော်ကိုထောက်” ၍သည်းခံရန် တိုက်တွန်းထားသည်။ ဇနီးသည်တို့လည်း မယုံကြည်သောခင်ပွန်းများအပါအဝင် ခင်ပွန်းသည်တို့ကို လက်အောက်ခံခြင်းနှင့်ပတ်သက်ပြီး တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်သောသြဝါဒကို ရရှိကြသည်။ သူတို့၏ကိုယ်ကျင့်တရားစင်ကြယ်မှု၊ လေးစားသောအပြုအမူတို့သည် “ဘုရားသခင့်ရှေ့မှာ အဖိုးများစွာထိုက်” ကာ မိမိတို့ခင်ပွန်းတို့ကိုပင် အလင်းတရားတွင်းသို့ ခေါ်သွင်းနိုင်ကောင်း ခေါ်သွင်းနိုင်ပေမည်။ ဤအချက်ကိုသရုပ်ပေါ်ရန် ပေတရုသည် အာဗြဟံကို စာရာ သစ္စာရှိစွာ လက်အောက်ခံပုံကို ဖော်ပြသည်။ (၁ ပေ. ၂:၁၇-၂၀; ၃:၁-၆; က. ၁၈:၁၂) ခင်ပွန်းတို့လည်း “အားနည်းသောသူ” တို့ကို ထောက်ထားစာနာကာ ဦးဆောင်သွားသင့်သည်။ ဤအကြောင်းပြောနေစဉ်ပင် “ထိုနည်းတူ၊ အသက်ပျိုသောသူတို့၊ အသက်ကြီးသောသူတို့၏စကားကို နားထောင်ကြလော့” ဟုပေတရု ဆက်လက်တိုက်တွန်းသည်။ ထို့နောက် စာတစ်စောင်လုံးတွင် ခရစ်ယာန်အရည်အချင်းဖြစ်သည့် စိတ်နေမမြင့်ခြင်း၊ နှိမ့်ချခြင်းလိုအပ်ကြောင်း လေးလေးနက်နက်ပြောသည်။—၁ ပေ. ၃:၇-၉; ၅:၅-၇; ၂:၂၁-၂၅။

^၁၃ ပြင်းပြင်းထန်ထန် စုံစမ်းညှဉ်းဆဲခြင်းတို့ ပြန်လည်စတင်တော့မည့်အချိန်၌ ပေတရု အားပေးတည်ဆောက်ခဲ့သည်။ ယနေ့လည်း ထိုနည်းတူ စုံစမ်းခံရသောသူတို့အဖို့ ပေတရုစာသည် အမှန်ပင် အဖိုးမဖြတ်နိုင်သော စာစောင်ဖြစ်သည်။ ယေဟောဝါ၏နှုတ်ကပါဌ်တော်ကို ကိုးကားရာတွင် ဟေဗြဲကျမ်းများမှ ကောက်နုတ်ပုံကို သတိပြုကြည့်ပါ– “ငါသည် သန့်ရှင်းတော်မူသောကြောင့် သင်တို့သည်လည်း သန့်ရှင်းခြင်းရှိကြလော့။” (၁ ပေ. ၁:၁၆; ဝတ်. ၁၁:၄၄) ထို့နောက် အခြားသောမှုတ်သွင်းခံကျမ်းစောင်တို့မှ ကိုးကားချက်များစွာပါရှိသော ကျမ်းပိုဒ်၌ ခရစ်ယာန်အသင်းတော်သည် အုတ်မြစ်ကျောက်ဖြစ်သော ခရစ်တော်ပေါ်၌ သက်ရှိကျောက်များနှင့် တည်လုပ်ထားသည့် ဝိညာဏအဆောက်အအုံဖြစ်ကြောင်း သူဖော်ပြသည်။ အဘယ်အတွက်နည်း။ ပေတရု ဤသို့အဖြေပေးသည်– “သင်တို့မူကား မှောင်မိုက်ထဲမှ အံ့ဖွယ်သောအလင်းတော်သို့ ခေါ်သွင်းတော်မူသောသူ၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးများကို ဖော်ပြစေခြင်းငှာ ရွေးချယ်တော်မူသောအမျိုး ဖြစ်ကြ၏။ မင်းစည်းစိမ်ရှိသော ယဇ်ပုရောဟိတ်မျိုး၊ သန့်ရှင်းသောလူမျိုး၊ ပိုင်ထိုက်တော်မူသော အပေါင်းအသင်းဖြစ်ကြ၏။” (၁ ပေ. ၂:၄-၁၀; ဟေရှာ. ၂၈:၁၆; ဆာ. ၁၁၈:၂၂; ဟေရှာ. ၈:၁၄; ထွ. ၁၉:၅၊ ၆; ဟေရှာ. ၄၃:၂၁; ဟော. ၁:၁၀; ၂:၂၃) ဤ “မင်းစည်းစိမ်ရှိသော ယဇ်ပုရောဟိတ်မျိုး၊” ဘုရားသခင့်သန့်ရှင်းသောလူမျိုးတစ်မျိုးလုံးပါဝင်သော ဤယဇ်ပုရောဟိတ်အမျိုးအား “ဖောက်ပြန်ခြင်း၊ ညစ်စွန်းခြင်း၊ ညှိုးနွမ်းခြင်းနှင့်ကင်းစင်သော အမွေတော်၊” “မညှိုးမနွမ်းတတ်သော ဘုန်းကြီးသောပန်းဦးရစ်သရဖူ၊” ‘ခရစ်တော်ယေရှုအားဖြင့် ထာဝရဘုန်းအသရေတော်’ တည်းဟူသော နိုင်ငံတော်ကတိများရကြသူတို့အဖြစ် ပေတရုဖော်ပြပေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ဆက်၍ ပျော်ရွှင်သွားကြရန် အားမာန်ပါပါ ဤသို့တိုက်တွန်းခံရသည်– “ဘုန်းတော်ပေါ်ထွန်းသောအခါ အလွန်ဝမ်းမြောက်ရွှင်လန်းမည်အကြောင်း ယခုပင် ဝမ်းမြောက်ကြလော့။”—၁ ပေ. ၁:၃; ၅:၄၊ ၁၀; ၄:၁၃။

[အောက်ခြေမှတ်ချက်များ]