Waite wat richtig un forkërd is, däit dij behüüte

WAT BEDÜÜRT WAITE WAT RICHTIG UN FORKËRD IS?

Waite wat richtig un forkërd is, bedüürt gans genau forståe dat dës daile ni oiwerain sin. Dai mësch wat dat gans genau forståe däit, däit ümer uutsuike wat richtig is, is ji gåen wat passijre däit un lijkerst wen dat kair saie däit.

WOWEEGEN HÄT GROOTE WËRD TAUM DAI FAMILG WAITE WAT RICHTIG UN FORKËRD IS?

Hüütsendågs, kiner fone schaul, musiks, filmes un televisão, daue wijse soo as wen dat richtig is forkërd un dat forkërd is richtig. Dai kiner daue ni onglig waite wat richtig un forkërd is wen sai ümer mit soo’ne lüür t’hoop sin urer wen sai ümer soo wat saie urer hööre daue.

In dai juugend tijd is dat slime. Dat bauk Uma Longa Conversa Não Basta, sägt: “Dai juugende muite forståe dat dai internet, televisão un dai andrer juugende, daue eer taurere dat sai sër bekand sin un dat sai soo sin as dai andrer juugende. Åwer, sai muite lëre uutsuiken måke nå dat wat sai lërt häwe richtig urer forkërd is, lijkerst wen dat ni andrer juugende gefale däit.” Dårweegen, airer as sai juugend sin, muite dai papa un mama eer helpe forståe wat richtig un forkërd is.

WOO KAST DUU DIJN KIND INLËRE WAT RICHTIG UN FORKËRD IS?

Dau uutdüüre wat dai familg richtig un forkërd maine däit.

SPRUCH FONE BIJBEL: “Dai lüür wat stark im gloobe sin . . . dai wat denke lërt häwe un dårdoir, koine sai waite wat richtig un forkërd is.” (Hebreus 5:14)

• Dau inlëre doir dat wat’s duu måke däist. Mit dat wat jërer dag passijre däit, wijs dat dat wat richtig is un dat wat forkërd is, dai sin ni oiwerain. Dau t’hoopmaine air wat dai wårhët fortelt hät un air wat loigen fortelt hät. Air wat gaud der ander behanelt hät un air wat der ander slecht behanelt hät. Air wat der amigo bijståe hulpe hät un air wat slecht fortelt hät oiwer der amigo. Mitm tijd, dai kind däit lëre wat dai måke mut in irgends air dail.

• Dau uutdüüre woweegen dai familg dat måke mut. Dau dijn kind fråge: “Woweegen is beeter ümer reäl sin? Woweegen loigen fortele, däit dijn ümgang foråse? Woweegen is forkërd steele?” Dau dijn kind mithelpe dåroiwer andenke dat dai lëre däit for sich selwst uutsuike wat richtig un wat forkërd is.

• Dau uutdüüre woweegen is gaud waite wat richtig un forkërd is. Duu kast säge: “Wen’s duu reäl büst dai andrer lüür daue sich upforlåte up dij.” Urer: “Wen’s duu dai andrer gaud behandle däist, den wile sai dij amigos sin.”

Ale muite mithelpe dat dai andrer gaud denke daue oiwer dai familg.

SPRUCH FONE BIJBEL: “Daut ümer nåsaie wat jij wirklig sin.” (2 Coríntios 13:5)

• Dat dijn familg waite däit wat richtig un forkërd is, den kast duu säge:

  • “Ni air fon mijne familg däit loigen fortele.”

  • “Wij daue ni mit der andrer strijre.”

  • “Wij daue ni soig wöör fortele un wij daue ni dai andrer lüür traurig låte.”

Dij kind däit waite dat forståe wat richtig un forkërd is, is ni bloos aine ordnung wat dai horge mut, åwer dat däit måke dat andrer gaud denke daue oiwer em sij familg.

• Fortel ümer mit dij kind oiwer dat wat dai familg richtig un forkërd maine däit. Dau dai inlëre mit dat wat dag for dag passijre däit. Duu kast t’hoopmaine dat wat’s duu richtig urer forkërd maine däist, mit dat wat dai televisão, internet urer dai schaulekiner dåroiwer maine daue. Dau dij kind daile soo as dës fråge: “Wen dit mit dij passijrt har, wat harst duu måkt? Wat däit oos familg dåroiwer maine?”

Help dij kind sich hule an dat wat dai familg richtig urer forkërd maine däit.

SPRUCH FONE BIJBEL: ‘Bliw bij aine gaure forstand häwe.’ (1 Pedro 3:16)

• Dau dij kind låwe wen dai fornünftig is. Jërer mål dat dij kind måke däit dat wat richtig is, dau em låwe un dau em uutdüüre woweegen dai dat wërd is. Duu kast soo säge: “Duu büst reäl wäst. Duu häst mij sër fröögt dårmit.” Wen dij kind säge däit dat wat forkërd måkt hät, duu kast em låwe dat dai dai wårhët sägt hät un den, dai formåne.

• Dau formåne wen dij kind ni fornünftig wääst is. Help dij kind anneeme dat wat ruutergiwt fon dai forkërd dail wat dai måkt hät. Dai kiner muite waite wat sai forkërd måkt häwe un woweegen dat ni t’hooppasse däit mit dat wat dai familg richtig urer forkërd maine däit. Wek papa un mama häwe angst måke dat een kiner sich schuldig forneeme daue, åwer mit dij kind fortele oiwer dat wat dai forkërd måkt hät, däit em sijne forstand inlëre dat wat richtig is måke.