LIJD 139
Stel dij der paradijs foir
1. Süüst duu dij selwst un ik dår uk
im paradijs wat Jehovaa forsprääkt.
Groot lustigkët forneeme wij,
dai traurigkët wart dår ni mër sin.
Dai slechtigkët is gans forbij,
God sij Regirung is al inset.
Air nijg leewend bal’ krijge wij upe ër,
un den singe wij tau God
mit oos ganse härts:
(KOOR)
“Jehovaa oos God, woo fröölig sin wij
doir dij lijb Kind sin wij nuu ale hijr.
Groot lijben häwe wij oiwer dij oos Her God.
Duu büst låwen wërd, duu büst hailig un reäl.”
2. Nuu sai dij selwst un ik dår uk
in dai nijg wild woo wij den wåne dau’.
Kain waidåg mër, kain traurigkët
un God sijn hüt wart den bij oos sin.
Soo as God wil is nuu passijrt,
nuu upe ër is air paradijs.
Upleewt ware nuu dai wat wij lijbe dau’,
mit eer singe wij
tau Jehovaa, oos lijb God:
(KOOR)
“Jehovaa oos God, woo fröölig sin wij
doir dij lijb Kind sin wij nuu ale hijr.
Groot lijben häwe wij oiwer dij oos Her God.
Duu büst låwen wërd, duu büst hailig un reäl.”
(Sai uk Sal 37:10 un 11, Isa 65:17, João 5:28 un 2 Ped 3:13.)