१७ साँझ, बिहान, दिउँसो म पीडाले छटपटाएर सुस्केरा हाल्छु*+

अनि उहाँले मेरो स्वर सुन्‍नुहुन्छ।+

१४७ तपाईँलाई गुहार्न म मिरमिरे उज्यालो हुनुअघि नै* उठेको छु+

किनकि तपाईँको वचन नै मेरो आशा हो।*