८. प्रथम शताब्दी र आजका मसीहीहरूका लागि हबकूकको उदाहरण किन मदतकारी साबित हुनेथिए?

^८ यरूशलेमको विनाश कति नजिक छ भनेर हबकूकलाई थाह थिएन। त्यसै गरी प्रथम शताब्दीका मसीहीहरूलाई यहूदी रीतिरिवाज नाश हुने समय थाह थिएन। आज हामीलाई पनि यस दुष्ट रीतिरिवाजलाई यहोवाले दिनुहुने न्यायदण्डको “दिन र घड़ी” थाह छैन। (मत्ती २४:३६) त्यसोभए, यहोवाले हबकूकलाई दिनुभएको दोहरो जवाफलाई ध्यान देऔं। पहिले त उहाँले अगमवक्‍तालाई अन्त ठीक समयमै आउनेछ भनेर विश्‍वस्त गराउनुभयो। मानिसको नजरमा त्यो ढिलो भएजस्तो देखिए तापनि “त्यसले ढीलो गर्नेछैन” भनेर परमेश्‍वरले भन्‍नुभयो। (हबकूक २:३) दोस्रो, यहोवाले हबकूकलाई सम्झाउनुभयो: “धर्मी चाहिं आफ्नो विश्‍वासद्वारा जिउँछ।” (हबकूक २:४) कति सुन्दर अनि सरल सत्य! सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा अन्त कहिले आउँछ, त्यो होइन तर हामी विश्‍वासको जीवन निरन्तर बिताउँछौं कि बिताउँदैनौं, त्यो हो।

९. आफ्नो विश्‍वासको कारण यहोवाका आज्ञाकारी सेवकहरू कसरी बाँचिरहे (क) सा.यु.पू. ६०७ मा? (ख) सा.यु. ६६ पछि? (ग) हामीले आफ्नो विश्‍वासलाई बलियो बनाउनु किन अत्यावश्‍यक छ?

^९ सा.यु.पू. ६०७ मा यरूशलेम तहसनहस भएपछि यर्मिया, तिनका सचिव बारूक, एबेदमेलेक तथा अन्य वफादार रेकाबीहरूले यहोवाले हबकूकलाई गर्नुभएको प्रतिज्ञा सत्य रहेछ भनी बुझे। यरूशलेममा भएको भीषण विनाशबाट तिनीहरू ‘जीवित रहे।’ किन? विश्‍वासिला भएकाले यहोवाले तिनीहरूलाई इनाम दिनुभयो। (यर्मिया ३५:१-१९; ३९:१५-१८; ४३:४-७; ४५:१-५) त्यसै गरी, प्रथम शताब्दीका हिब्रू मसीहीहरूले पावलको सल्लाह सुनेर राम्रो प्रतिक्रिया देखाएको हुनुपर्छ किनकि, रोमी सेनाले सा.यु. ६६ मा यरूशलेममाथि आक्रमण गर्दा र बिना कारण फर्केर जाँदा विश्‍वासी भई मसीहीहरू येशूको आज्ञा पालन गर्दै यरुशलेमबाट भागे। (लूका २१:२०, २१) विश्‍वासी भएकाले तिनीहरू जीवितै रहे। त्यसै गरी अन्त आउँदा विश्‍वासी भइरह्‍यौं भने हामी पनि जीवितै रहनेछौं। अहिले हाम्रो विश्‍वासलाई बलियो बनाउनुपर्ने कति महत्त्वपूर्ण कारण!