२. येशूले दुखःकष्ट भोग्नु हुने सम्बन्धमा भन्‍नु भएका शब्दहरूप्रति पत्रुसले के प्रतिक्रिया व्यक्‍त गरे र यसमा येशूको विचार के थियो?

^२ येशू अब धेरै दिन बाँच्नु हुनेछैन। सोच्दा पनि यति डरलाग्दो कुरा सुनेर पत्रुस रिसाउँछन्‌। मसीह साँच्चै नै मारिनु हुनेछ भनेर तिनी पत्यारै गर्न सक्‍तैनन्‌। तिनले आफ्नो स्वामीलाई हप्काउने आँट समेत गर्छन्‌। तिनी एकजना निष्कपट शुभचिन्तक भएर आवेशका साथ यो बिन्ती गर्छन्‌: “‘परमेश्‍वरको कृपा रहोस्‌, प्रभु, यस्तो कुरा तपाईंमाथि कदापि परिआउने छैन।’ तर यो कुनै दया देखाउने समय होइन। यसकारण एउटा विषालु सर्पको शिर कच्याकुचुक पारे जस्तैगरी, येशूले पनि झट्ट पत्रुसको खण्डन गर्नुहुन्छ: “ए शैतान, मेरो सामनेबाट हटिजा, तँ मेरो निम्ति ठेस लाग्ने कारण रहेछस्‌। किनभने तँ परमेश्‍वरका होइन, तर मानिसहरूका कुराहरूमा ध्यान दिन्छस्‌।”—मत्ती १६:२२, २३.

३. (क) पत्रुसले थाहै नपाईकन आफूलाई शैतानको एकजना कार्यकर्ता कसरी बनाए? (ख) आत्म-त्यागको मार्गमा पत्रुस एउटा बाधा कसरी हुन गयो?

^३ पत्रुसले थाहै नपाइकन आफूलाई शैतानको एकजना कार्यकर्ता बनाएको छ। यसैकारण त येशूले शैतानलाई उजाडस्थानमा दिनु भएको जस्तै तिनलाई पनि मुखभरिको जवाब दिनुहुन्छ। त्यतिखेर दियाबलले येशूको परीक्षा गर्दै उहाँको सामुन्‍ने एउटा आरामको जिन्दगी र कुनै दुःखकष्ट नभोगीकन राजा हुने मौका राखिदिएको थियो। (मत्ती ४:१-१०) अहिले चाहिं पत्रुसले उहाँलाई आराम लिने सुझाव दिइरहेछ। तर यो उहाँको पिताको इच्छा होइन भनेर येशू जान्‍नु हुन्छ। उहाँले आरामको होइन, आत्म-त्यागको जीवन बिताउनु परेको छ। (मत्ती २०:२८) तर यसमा पत्रुस एउटा बाधा भइरहेछ; तिनको शुभेच्छा एउटा पासो भएको छ।a तथापि, त्याग बिनाको जीवनबारे सोच्नु पनि परमेश्‍वरको अनुग्रहबाट बञ्चित भएर शैतानको मृत्युदायी पासोमा पर्नु हो। यो कुरा येशूले राम्ररी बुझ्नु हुन्छ।

४. आत्म-विलासी चैनको जिन्दगी येशू र उहाँका चेलाहरूले किन बिताउनु थिएन?

^४ अतः, पत्रुसको सोचाइमा छाँटकाँट गर्नु परेको थियो। तिनले येशूलाई भनेका शब्दहरूमा परमेश्‍वरको होइन, मानिसको सोचाइ थियो। आत्म-विलासी र दुःखकष्टबाट सजिलैसित मुक्‍त हुने जीवनशैली नता येशू बिताउन चाहनु हुन्थ्यो न उहाँका चेलाहरूले बिताएको नै उहाँ चाहनु हुन्थ्यो। यसैकारण त येशूले त्यति नै खेर पत्रुसलाई र बाँकी चेलाहरूलाई यसो भन्‍नु हुन्छ: “कोही मेरोपछि आउने इच्छा गर्दछ भने उसले आफूलाई इन्कार गरोस्‌ र आफ्नो क्रूस [शूली न्यु व०] उठाएर मेरोपछि लागोस्‌।”—मत्ती १६:२४.