लुत आफ्नो काका अब्राहामसँगै कनानमा बस्थे। अब्राहाम र लुत दुवैको गाईवस्तु बढ्‌दै गएपछि तिनीहरूलाई सँगै बस्न ठाउँ पुगेन। त्यसैले अब्राहामले लुतलाई यसो भने: ‘हेर बाबु, अब हामीलाई एकै ठाउँमा बस्न गाह्रो भयो। तिमी कतातिर बस्न चाहन्छौँ, छान र म तिमीले छानेको ठाउँको अर्कोतिर जानेछु।’ अब्राहामले आफ्नो मात्र फाइदा नखोजेको के तिमीले याद गऱ्‍यौ?

लुतले सदोम भनिने ठाउँनजिकै एउटा राम्रो इलाका देखे। त्यहाँ प्रशस्त पानी र हरियो घाँस थियो। त्यसैले तिनले त्यो ठाउँ छाने र आफ्नो परिवारसँगै त्यहाँ बस्न थाले।

सदोम र त्यसनजिकैको सहर गमोराका मानिसहरू असाध्यै खराब थिए। त्यहाँका मानिसहरू यत्ति खराब थिए कि यहोवाले ती सहरहरू नाश गर्ने निर्णय गर्नुभयो। तर परमेश्‍वर लुत र तिनको परिवारलाई बचाउन चाहनुहुन्थ्यो। त्यसैले उहाँले दुई जना स्वर्गदूत पठाउनुभएर तिनीहरूलाई यस्तो चेतावनी दिनुभयो: ‘उठ! यस सहरबाट झट्टै निस्किहाल! यहोवा परमेश्‍वरले यो सहर नाश गर्नुहुनेछ!’

लुत तुरुन्तै निस्केनन्‌। तिनले आलेटाले गरिरहे। त्यसैले ती स्वर्गदूतहरूले लुत, तिनकी पत्नी र तिनका दुई छोरीको हातै समातेर सहरबाहिर पुऱ्‍याए र यसो भने: ‘ल, आफ्नो ज्यान जोगाउन यहाँबाट तुरुन्तै भागिहाल! तिमीहरूले पछाडि फर्केर नहेर्नू, नत्र तिमीहरू मर्नेछौ!’

तिनीहरू जोअर भन्‍ने सहरमा पुगेपछि यहोवा परमेश्‍वरले सदोम र गमोरामाथि आगो र गन्धक बर्साउनुभयो। ती दुई सहरलाई परमेश्‍वरले पूरै नाश गर्नुभयो। अटेरी हुँदै जब लुतकी पत्नीले पछाडि फर्केर हेरिन्‌ तब तिनी नुनको खम्बा भइन्‌! तर लुत र तिनका छोरीहरूले यहोवा परमेश्‍वरको आज्ञा पालन गरे र तिनीहरू बचे। लुतकी पत्नी अटेरी भएकोमा तिनीहरू असाध्यै दुःखी भएको हुनुपर्छ। तर तिनीहरू यहोवा परमेश्‍वरको आज्ञा पालन गरेकोमा चाहिँ खुसी भए।

अब्राहामले छोरा इसहाकलाई यहोवालाई प्रेम गर्न र उहाँका सबै प्रतिज्ञाहरूमा विश्‍वास गर्न सिकाए। तर इसहाक करिब २५ वर्षको हुँदा यहोवाले अब्राहामलाई असाध्यै गाह्रो काम अह्राउनुभयो। त्यो काम के थियो?

परमेश्‍वरले अब्राहामलाई यसो भन्‍नुभयो: ‘तिमीले असाध्यै माया गर्ने तिम्रो एक मात्र छोरा इसहाकलाई लिएर मोरियाह डाँडामा जाऊ र उनलाई बलिको रूपमा चढाऊ।’ यहोवा परमेश्‍वरले किन त्यस्तो काम अह्राउनुभयो भनेर अब्राहामलाई थाह थिएन। तैपनि तिनी त्यसो गर्न तयार भए।

भोलिपल्ट बिहान सबेरै इसहाक र दुई जना दासलाई लिएर अब्राहाम मोरियाह डाँडातर्फ लागे। तीन दिनको यात्रापछि तिनीहरूले टाढाबाट त्यो डाँडा देखे। त्यसपछि अब्राहामले दासहरूलाई तिनी र इसहाक बलि चढाएर नफर्कुन्जेल पर्खेर बस्न भने। अब्राहामले दाउरा इसहाकलाई बोकाए र आफूले चाहिँ छुरी बोके। इसहाकले बुबालाई यसो भने: ‘बुबा, बलि चढाउनको लागि भेडा खोइ त?’ अब्राहामले यस्तो जवाफ दिए: ‘यहोवा परमेश्‍वरले नै जुटाइदिनुहुनेछ।’

डाँडामा पुगेपछि तिनीहरूले एउटा वेदी बनाए। अब्राहामले इसहाकको हातगोडा बाँधेर उनलाई वेदीको दाउरामाथि राखे।

अनि अब्राहामले छोरालाई बलि चढाउन छुरी उठाए। त्यति नै बेला यहोवा परमेश्‍वरको दूतले स्वर्गबाट भने: ‘ए अब्राहाम! त्यो केटोलाई केही हानि नगर। तिमी परमेश्‍वरको डर राख्ने मानिस हौ भनेर अब मैले जानेँ। किनभने आफ्नो एउटै छोरालाई समेत बलि चढाउनदेखि तिमी पछि हटेनौ।’ त्यसपछि अब्राहामले नजिकैको झाडीमा सिङ अल्झेर बसेको एउटा भेडा देखे। तिनले हतारिँदै इसहाकको डोरी फुकाए र छोराको सट्टा त्यस भेडालाई बलि चढाए।

त्यस दिनदेखि अब्राहाम यहोवाको मित्र भनेर चिनिए। किन, तिमीलाई थाह छ? अब्राहामलाई यहोवा परमेश्‍वरले इसहाकलाई बलि चढाउन भन्‍नुको कारण थाह नभए तापनि तिनले उहाँको आज्ञा माने।

यहोवा परमेश्‍वरले अब्राहामलाई आफ्नो यो प्रतिज्ञा दोहोऱ्‍याउनुभयो: ‘म तिमीलाई आशिष्‌ दिनेछु र तिम्रा सन्तानलाई बढाउनेछु।’ यसको मतलब, यहोवा परमेश्‍वरले सबै असल मानिसलाई अब्राहामको सन्तानमार्फत आशिष्‌ दिनुहुने थियो।