इस्राएलीहरूले फेरि यहोवा परमेश्‍वरलाई त्यागे र झूटा देवताहरूलाई पुज्न थाले। अम्मोनीहरूले इस्राएलीहरूमाथि आक्रमण गर्दा ती देवताहरूले तिनीहरूलाई मदत गर्न सकेनन्‌। धेरै वर्षसम्म इस्राएलीहरूले अत्याचार सहे। अन्तमा तिनीहरूले यहोवा परमेश्‍वरलाई भने: ‘हामीले पाप गरेका छौँ। बिन्ती छ, हामीलाई शत्रुहरूबाट बचाउनुहोस्‌।’ तिनीहरूले आफूसँग भएका मूर्तिहरू नष्ट गरे र फेरि यहोवा परमेश्‍वरको उपासना गर्न थाले। उहाँले इस्राएलीहरूको दुःख हेरिरहन सक्नुभएन।

अम्मोनीहरूसितको लडाइँमा नेतृत्व लिन यिप्तह भन्‍ने योद्धालाई छानियो। उनले यहोवा परमेश्‍वरलाई भने: ‘यदि तपाईँले हामीलाई यो युद्ध जित्न मदत गर्नुभयो भने मलाई भेट्‌न मेरो घरको ढोकाबाट जो सुरुमा निस्कन्छ, ऊ तपाईँलाई अर्पण गर्ने भाकल गर्छु।’ परमेश्‍वरले यिप्तहको प्रार्थना सुन्‍नुभयो र तिनले युद्ध जिते।

यिप्तह घर फर्कँदा तिनलाई भेट्‌न घरबाट निस्कने पहिलो व्यक्‍ति तिनकी एक मात्र छोरी थिइन्‌। उनी नाच्दै र खैँजडी बजाउँदै आइन्‌। यिप्तहले के गरे? तिनले आफ्नो भाकल सम्झे र भने: ‘हाय! मेरी छोरी! तिमीले मेरो मनै भाँचिदियौ। मैले यहोवालाई भाकल गरिसकेँ। यो भाकल पूरा गर्न मैले तिमीलाई वासस्थानमा सेवा गर्न सिलो पठाउनुपर्छ।’ तर तिनकी छोरीले भनिन्‌: ‘बुबा, तपाईँले यहोवालाई भाकल गरिसक्नुभएको छ भने त्यो पूरा गर्नुहोस्‌। तर कृपया मलाई दुई महिनाको लागि साथीहरूसित पहाडतिर जान दिनुहोस्‌। त्यसपछि म सिलो जानेछु।’ यिप्तहकी छोरीले बाँकी जीवन वफादार भएर वासस्थानमा सेवा गरिन्‌। वर्षेनी उनका साथीहरू उनलाई भेट्‌न सिलो जान्थे।

प्रधानपुजारी एलिका दुई छोरा थिए। तिनीहरूको नाम होप्नि र पिनहास थियो। तिनीहरू वासस्थानको पुजारी थिए। तिनीहरूले यहोवा परमेश्‍वरको नियम पालन गर्दैनथे र अरूसित नराम्रो व्यवहार गर्थे। होप्नि र पिनहास इस्राएलीहरूले बलि चढाएको मासुको सबैभन्दा राम्रो भाग लिन्थे। एलिले आफ्ना छोराहरूले के गरिरहेका छन्‌ भनेर सुनेका थिए तर तिनले केही गरेनन्‌। के यहोवा परमेश्‍वरले यस्तो भइरहन दिनुहुने थियो?

होप्नि र पिनहासभन्दा समुएल धेरै सानो थिए तर तिनले तिनीहरूको नक्कल गरेनन्‌। यहोवा परमेश्‍वर समुएलसित खुसी हुनुहुन्थ्यो। एक रात तिनी सुतिरहेका बेला कसैले तिनको नाम लिएर बोलाएको तिनले सुने। तिनी उठेर दौडँदै एलिकहाँ गएर भने: “तपाईँले मलाई बोलाउनुभएको हो?” तर एलिले भने: “मैले तिमीलाई बोलाएको छैनँ। गएर सुत।” समुएल गएर सुते। फेरि त्यस्तै भयो। समुएलले तेस्रो पटक त्यो आवाज सुनेपछि तिनलाई बोलाउनुहुने यहोवा परमेश्‍वर हुनुहुन्छ भनेर एलिले बुझे। एलिले समुएललाई त्यो आवाज तिनले फेरि सुने भने ‘भन्‍नुहोस्‌ यहोवा! तपाईँको सेवक सुन्दै छ’ भन्‍न सिकाए।

समुएल गएर सुते। तिनले फेरि “समुएल, समुएल” भनेर बोलाएको सुने। तिनले भने: ‘भन्‍नुहोस्‌, तपाईँको सेवक सुन्दै छ।’ परमेश्‍वरले भन्‍नुभयो: ‘एलिलाई भन, म तिनी र तिनको परिवारलाई सजाय दिँदै छु। किनभने तिनले छोराहरूले वासस्थानमा नराम्रो काम गरिरहेको सुनेर पनि उनीहरूलाई हप्काएका छैनन्‌।’ भोलिपल्ट बिहान समुएलले सदाझैँ वासस्थानका ढोकाहरू खोले। यहोवा परमेश्‍वरले भन्‍नुभएको कुरा प्रधानपुजारीलाई बताउन तिनलाई डर लागिरहेको थियो। तर एलिले समुएललाई बोलाए र सोधे: ‘बाबु, परमेश्‍वरले तिमीलाई के भन्‍नुभयो? मलाई सबै कुरा भन।’ तिनले एलिलाई सबै बताए।

समुएल हुर्कँदै गए र यहोवा परमेश्‍वर तिनको साथमा हुनुहुन्थ्यो। उहाँले तिनलाई भविष्यवक्‍ता र न्यायकर्ता हुन रोज्नुभएको छ भनेर चारैतिरका इस्राएलीहरूले सुने।