„De wijsheid van de natuur”

DOOR EEN ONTWAAKT!-MEDEWERKER IN JAPAN

DAT was het thema dat doorklonk op het terrein van de wereldtentoonstelling 2005, die in Aichi (Midden-Japan) werd gehouden. Bezoekers werden aangespoord te leren van de natuur en „serieus moeite te doen om wegen te ontdekken die naar duurzame [economische] groei leiden”. Opvallend aan de tentoonstelling die vlak bij de stad Nagoya werd gehouden en waaraan 121 landen deelnamen, waren de bossen, vijvers en bloemen. Een unieke attractie was de ’Global Loop’, een verhoogde weg van 2,6 kilometer lang en bijna 21 meter breed. Vanaf hier had men een panoramisch uitzicht, zonder dat het mooie landschap eronder werd aangetast.

Eén met de natuur

Het Japanse paviljoen werd bedekt door een soort gigantische cocon, een ’huid’ van gevlochten bamboe die bescherming bood tegen de hitte van de zon. De 23.000 bamboestengels waren gemiddeld 7 meter lang, en het gebouw was 19 meter hoog, 90 meter breed en 70 meter diep — het grootste bamboebouwwerk ter wereld. In het paviljoen bevond zich een systeem dat rondom videobeelden projecteerde. Binnen in die ronde ruimte van bijna dertien meter in doorsnede waren bezoekers omgeven door bewegende beelden en konden ze genieten van het gevoel om één te zijn met de aarde en de rijkdom aan levensvormen erop.

Het Maleisische paviljoen gaf met behulp van multimediapresentaties een beeld van de regenwouden en koraalriffen in dat land. In het Thaise paviljoen werd iedereen er door de hartverscheurende beelden van de tsunami op 26 december 2004 aan herinnerd dat „de mens geen macht heeft over de natuur”. Wijzend op het schrikbeeld van uitstervende diersoorten stond er in het paviljoen van Zuid-Afrika een replica tentoongesteld van een quaggaveulen, een zebra-achtig zoogdier dat over de vlakten van zuidelijk Afrika zwierf tot het in de negentiende eeuw uitstierf door de jacht.

In een gekoelde vitrine naast het themapaviljoen van de wereldtentoonstelling waren de overblijfselen te zien van een mammoet die in 2002 in de permafrost van Siberië (Rusland) was geborgen. Dit exemplaar van een uitgestorven olifantensoort, dat naar zijn vindplaats de Joekagirmammoet wordt genoemd, heeft twee gigantische, gebogen slagtanden en halfgeopende ogen. Zijn kop is nog bedekt met huid en plukjes haar. Ook deze verbazingwekkende mammoet herinnerde op een doordringende manier aan het uitsterven van diersoorten.

Een betere toekomst?

Hoe kunnen mensen omgaan met zaken die de toekomst van onze planeet bedreigen, zoals de vervuiling en de opwarming van de aarde? Een imposante ’groene’ muur, de Bio-Long genoemd, die wel beschreven is als „het symbool van de wereldtentoonstelling 2005”, had een lengte van 150 meter en een hoogte van wel 15 meter. Hij bestond uit 200.000 planten van 200 soorten, waaronder ook bloemen. Er werd geopperd dat een aantal van zulke ’longen’, die van seizoen tot seizoen kunnen worden aangepast, voor een stad zouden kunnen dienen als ademhalingsorgaan en luchtfilter, dat kooldioxide opneemt en zuurstof afgeeft.

Op de wereldtentoonstelling werden ook vervoermiddelen gebruikt zoals hybridebussen die op elektriciteit reden. De enige uitstoot van deze pendelbussen was water. Nog een sensatie voor technologieliefhebbers was de Linimo, de eerste commercieel geëxploiteerde, lineaire magneetzweeftrein in Japan. Met behulp van krachtige magneten bewoog de trein zich geruisloos en soepel ongeveer acht millimeter boven de rails. Ook te bezichtigen waren fietstaxi’s, door batterijen aangedreven trams, en busachtige voertuigen die met of zonder chauffeur konden rijden. Deze snelle, futuristische voertuigen, die zich met z’n tweeën of drieën achter elkaar voortbewogen, reden op aardgas, wat schoner is dan de gebruikelijke brandstoffen.

Stel u voor dat organisch afval zoals voedselafval wordt omgezet in elektriciteit en meststof. Dat is precies wat een energiecentrale hier deed door middel van een proces dat methaanfermentatie wordt genoemd. In plaats van afval te verbranden, werd het in de centrale gefermenteerd en omgezet in methaangas waaraan waterstof werd onttrokken. Brandstofcellen, die door middel van chemische reacties elektriciteit genereren, oxideerden de waterstof om elektriciteit op te wekken. De afvalproducten daarvan waren water en meststof. De centrale verwerkte zelfs al het afval van de tentoonstelling, en de elektriciteit die daarmee werd opgewekt, leverde de energie voor enkele paviljoenen.

Er wordt heel wat onderzoek gedaan op het gebied van de robottechnologie met als doel lichtgewicht machines te produceren die in staat zijn als persoonlijke assistenten voor mensen te fungeren. Om enkele ontwikkelingen op het gebied van de robottechnologie te demonstreren, liepen er zeven robots naar het midden van een podium in een paviljoen om de mensen met muziek naar binnen te lokken. Enkele robots bespeelden een blaasinstrument, waarbij hun ’vingers’ behendig de kleppen beroerden, terwijl andere op drums speelden. „Hun bewegingen waren zo vloeiend en lenig dat ze voor vermomde mensen hadden kunnen doorgaan”, zei een toeschouwer.

Andere technologische uitvindingen waren biologisch afbreekbare plastics die van maismeel en soortgelijke producten waren gemaakt, en nanobellen, kleine gasbellen met een diameter van minder dan 200 nanometer. Een mensenhaar heeft een doorsnede van zo’n 50.000 nanometer. Die belletjes zijn normaal gesproken zeer onstabiel en verdwijnen snel. Wetenschappers in Japan hebben echter een technologie ontwikkeld om stabiele nanobellen van zuurstof te maken die „het vermogen van vissen en schelp- en schaaldieren [verbeteren] om zich aan te passen aan veranderingen in het milieu”. Het was zelfs mogelijk om in een aquarium dat verzadigd was met nanobellen van zuurstof, bepaalde soorten zoet- én zoutwatervissen te houden! Onderzoekers hopen toepassingen van deze nieuwe technologie te vinden voor de visteelt, landbouw en andere terreinen.

Doet de wereld er iets mee?

Hoewel de wereldtentoonstelling de noodzaak beklemtoonde om te luisteren naar de „wijsheid van de natuur”, heeft de wereld er over het algemeen geen aandacht voor. De stemmen van onwetendheid, hebzucht en corruptie overschreeuwen de stemmen van degenen die er anders over denken. Het gevolg is dat de aarde, zoals in een tentoonstellingsruimte te lezen was, „de gewonde planeet” is geworden. Maar zelfs mensen met goede bedoelingen hebben geen betrouwbare antwoorden op de problemen van de mensheid en de ecologische rampen van de aarde. Volgens de Bijbel liggen de oplossingen daarvoor buiten het bereik van de menselijke kennis en wijsheid (Jeremia 10:23). Toch is de situatie verre van hopeloos. Hoezo?

De Bijbel vertelt ons dat de hoogste Bron van wijsheid — onze Schepper — in de aangelegenheden van de aarde zal ingrijpen voordat de mensen het werk van zijn handen ruïneren (Openbaring 4:11; 11:18). „Nog maar een korte tijd en de goddeloze zal er niet meer zijn . . . De zachtmoedigen daarentegen zullen de aarde bezitten, en zij zullen inderdaad hun heerlijke verrukking vinden in de overvloed van vrede”, zegt Psalm 37:10, 11. Het is waar dat we er goed aan doen om naar de natuur te luisteren, maar het is veel verstandiger om naar de Schepper te luisteren door zijn Woord, de Heilige Schrift, te lezen en toe te passen (2 Timotheüs 3:16). Iedereen die dat doet, zal meemaken dat onze zieke planeet hersteld wordt en veranderd wordt in een paradijs. — Lukas 23:43.

[Illustratie op blz. 24]

Nanobellendisplay

[Illustratie op blz. 24]

Onbemande bussen

[Illustratie op blz. 24, 25]

Rondom geprojecteerde videobeelden

[Illustratie op blz. 25]

De Bio-Long bestond uit 200.000 planten van 200 soorten

[Illustratie op blz. 25]

Robots vermaakten het publiek met muziek