Was Mozes een wichelroedeloper?

„MOZES, die door met een staf op een rots te slaan water te voorschijn liet komen (Numeri 20:9-11), is wel de eerste wichelroedeloper genoemd” (The Encyclopedia Americana). Deze veronderstelling wordt vaak gehoord wanneer het onderwerp wichelroedelopen ter sprake komt. Onlangs werd Mozes’ staf in het tijdschrift National Wildlife zonder meer „een wichelroede” genoemd. En sommige wichelroedelopers geloven dat hun kracht van Mozes afkomstig is.

Daar staat echter tegenover dat Mozes degene was die het verbod op waarzeggerij optekende! (Deuteronomium 18:10) En het wonder bij Meriba was iets totaal anders dan wichelroedelopen. Veel wichelroedelopers verlaten zich op een roede bij het zoeken naar verborgen water; zij lopen erachteraan en wachten tot ze op en neer beweegt of schokt. Maar Mozes liep nooit achter zijn staf aan totdat die op en neer ging; in feite zocht hij eigenlijk helemaal nooit naar het water. Jehovah, de Schepper van de aarde en haar verborgen waterbronnen, vertelde Mozes precies waar hij het water kon vinden en hoe: „Gij moet . . . tot de steile rots spreken,” gebood God, „opdat ze inderdaad haar water moge geven.” — Numeri 20:8.

Bovendien vertellen wichelroedelopers de mensen gewoonlijk alleen maar waar zij moeten graven. Toen Mozes’ staf de rots trof, kwam er een stortvloed van water te voorschijn — voldoende om de dorst van een hele natie te lessen. Mozes haalde zich Gods gramschap op de hals toen hij een deel van de eer voor dit wonder voor zichzelf opeiste. Hoeveel te erger is het de eer ervoor aan zijn staf toe te kennen — een gevoelloos stuk hout!