De doven loven Jehovah

DOOR ONTWAAKT!-CORRESPONDENT IN NIGERIA

JARENLANG is het voor Jehovah’s Getuigen in Nigeria moeilijk geweest bijbelonderricht te geven aan doven. Dat kwam door het tekort aan Getuigen die de gebarentaal kenden. Maar daar komt nu verandering in. Steeds meer Getuigen hebben de gebarentaal geleerd en bereiken daarmee de dove bevolking. Een belangrijke stap in deze ontwikkeling was een districtscongres van Jehovah’s Getuigen dat ruim een jaar geleden in Nigeria werd gehouden.

„De opwinding was bijna tastbaar”, vertelde een afgevaardigde naar dat congres in het Nigeriaanse Ota. „Er hing iets van ontzag, een gevoel van verwondering”, zei een ander. Wat was de aanleiding tot die gevoelens? Voor de eerste keer werd in Nigeria het hele programma in gebarentaal vertolkt. Dit was het enige congres van de 96 die in de loop van het jaar in het hele land werden gehouden waar dit gebeurde.

Onder de duizenden aanwezigen bevonden zich 43 dove afgevaardigden, die links van het podium zaten, in het voorste vak. Boven hen hing een groot wit bord met daarop in rode letters „Gebarentaal”. De dove afgevaardigden vonden het heerlijk er te zijn. Een van hen schreef: „Ik schrijf met intense vreugde en betraande ogen. Nog slechts ’gisteren’ beten wij ons op de lippen als wij lazen over de geestelijke voorzieningen die voor onze dove medechristenen in andere landen werden getroffen. Wij hadden niet het minste vermoeden dat dezelfde zegeningen ons hier ten deel zouden vallen.”

Wie waren er zoal?

De doven kwamen uit alle delen van Nigeria. Eén dove Getuige bracht drie van haar dove bijbelstudenten mee. Een ander groepje doven, dat heen en terug 700 kilometer moest afleggen, had zeven maanden gespaard om het reisgeld bij elkaar te krijgen. Maar toen de tijd voor de reis aanbrak, konden zij geen vervoermiddel bij de officiële vervoersonderneming charteren omdat het vakantieseizoen aangebroken was. Toen de regering van hun deelstaat hoorde van het probleem, schonk ze hun 13.000 naira (ƒ 290) als bijdrage voor alternatief vervoer!

Gezinnen met dove kinderen gingen op reis om dit unieke congres bij te wonen. Een vrouw uit een plattelandsgebied hoorde van het congres en kwam met haar dove zoon. Noch zij noch haar zoon wisten veel van gebarentaal. Tot tranen toe bewogen door wat zij zagen, zijn zij nu vastbesloten gebarentaal te leren.

Van de duizenden aanwezigen waren sommigen van honderden kilometers ver gekomen om toch maar te zien hoe de doven het programma zouden „horen”. Het aantal aanwezigen op zondag was 13.936 — het hoogste aantal van alle 96 districtscongressen in Nigeria. De dove afgevaardigden waren opgetogen deel uit te maken van die grote menigte.

Toeschouwers onder de indruk

Veel van de doven „hoorden” het goede nieuws voor de eerste keer in gebarentaal. En degenen die wel konden horen, zagen voor de eerste keer gebarentaal. Eén afgevaardigde zei dat hij er versteld van stond dat alle onderdelen van het programma vertolkt werden — liederen, gebeden, mededelingen en zelfs het drama! „Het is overweldigend geweest”, zei een ander.

De vreugde van de dove afgevaardigden weerspiegelde zich in hun gezang. Enthousiast gebruikten zij hun handen om Jehovah te loven. Voor horenden was het een bijzonder ontroerende ervaring de doven te zien „zingen”. Menigeen was tot tranen toe geroerd. Men hoorde een afgevaardigde vol waardering en ontzag „O Jehovah!” uitroepen. Toen op een keer een lied ten einde was, barstte er een spontaan applaus los onder degenen die dicht bij het vak voor gebarentaal zaten.

Toen na de dooplezing de doopkandidaten opstonden, stond er ook een jonge man in het vak voor gebarentaal op. Er ging een waarderend gemompel door het publiek toen hij „ja” gebaarde als antwoord op de twee vragen die de spreker stelde.

Wat een vreugde was het voor de dove afgevaardigden hun geestelijke broeders en zusters uit andere delen van het land te ontmoeten! Armen en vingers bewogen opgewonden als de doven met elkaar kennis maakten. Er werden heel wat handen geschud en veel adressen uitgewisseld.

De negen tolken (in gebarentaal) kwamen uit verschillende delen van het land. Het was prachtig te zien hoe hun handen en armen alle lezingen en liederen gracieus in gebarentaal weergaven. Zij werden voor hun inspanningen beloond met omhelzingen, handdrukken en lovende woorden. Ook werden zij met vragen bestookt: Hoe heb je het geleerd? Hoe kan ik het leren? Zijn er boeken voor het leren van gebarentaal?

Er gaat een nieuw veld open

Voor de doven was een hoogtepunt van het congres de vrijgave op videoband van het boek Kennis die tot eeuwig leven leidt in gebarentaal. Meer personen werden aangespoord gebarentaal te leren en, met behulp van dit onderwijsinstrument, contact te leggen met doven in heel Nigeria. Het congres maakte velen vastbesloten dat inderdaad te gaan doen.

„Als wij vroeger een dove in de velddienst tegenkwamen, gingen wij gewoon verder naar het volgende huis”, zei een zuster. „Nu weten wij wat wij moeten doen.” Gezien de naar schatting vijf miljoen gehoorgestoorde Nigerianen, is er beslist een groot potentieel. Een broeder zei: „Dit is een begin. Nu moeten wij dit unieke nieuwe veld bewerken.”

In de maanden die er sinds het congres zijn verstreken, is dat ook gebeurd. Er worden eensgezind pogingen gedaan om de waarheden uit Gods Woord te onderwijzen aan de miljoenen in Nigeria die gehoorgestoord zijn. Ook zij moeten op de hoogte worden gesteld van het goede nieuws van de komende nieuwe wereld onder Gods koninkrijk, want daar zullen wonderbare genezingen plaatsvinden en ’zullen zelfs de oren der doven worden ontsloten’. — Jesaja 35:5.