RABSAKE

(Ra̱bsaké) [uit het Akkadisch, waarschijnlijk: Opperschenker].

De titel van een belangrijke Assyrische hoogwaardigheidsbekleder (2Kon 18:17). Een inscriptie die door de Assyrische koning Tiglath-Pileser III op een gebouw is aangebracht, luidt: „Ik zond een van mijn beambten, de rabsaq, naar Tyrus.” Ook in een inscriptie van koning Assurbanipal op een tablet dat in het British Museum te zien is, staat: „Ik gaf de opdracht de rabsaq-beambte aan mijn vorige (strijd)krachten (in Egypte) toe te voegen.” — Ancient Near Eastern Texts, onder redactie van J. B. Pritchard, 1974, blz. 282, 296.

Terwijl Sanherib, de koning van Assyrië, de Judese vesting Lachis belegerde, zond hij onder aanvoering van de Tartan, de opperbevelhebber, die vergezeld was van nog twee hoge functionarissen, de Rabsaris en de Rabsake, een zware krijgsmacht naar Jeruzalem (2Kon 18:17; het hele verslag staat ook in Jes hfdst. 36, 37). Bij een poging koning Hizkia tot overgave te dwingen, was Rabsake de belangrijkste woordvoerder van deze drie hoge Assyrische functionarissen (2Kon 18:19-25). De drie mannen stonden bij de waterleiding van de bovenvijver. Deze Rabsake, wiens persoonlijke naam niet wordt onthuld, sprak zowel vloeiend Hebreeuws als Syrisch. Hij riep in het Hebreeuws naar koning Hizkia, maar drie van Hizkia’s functionarissen kwamen hem buiten tegemoet en vroegen hem om hen in de Syrische taal toe te spreken en niet in de taal van de joden, omdat het gewone volk op de muur luisterde (2Kon 18:26, 27). Doch de situatie leende zich uitstekend voor Rabsake’s propagandistische doeleinden. Hij wilde dat het volk zou horen, teneinde hen te kunnen demoraliseren. Hij ging zelfs nog luider in het Hebreeuws spreken en koos woorden om hen angst aan te jagen, waarbij hij zich van valse beloften en leugens bediende, Jehovah hoonde en bespotte en het volk argumenten verschafte om verraad te plegen aan koning Hizkia door zich over te geven aan het Assyrische leger (2Kon 18:28-35). Desondanks bleven de inwoners van Jeruzalem loyaal aan Hizkia. — 2Kon 18:36.

Hizkia legde de honende woorden van Rabsake in gebed aan Jehovah voor en zond een delegatie naar de profeet Jesaja om Jehovah’s antwoord te vernemen (2Kon 18:37; 19:1-7). In de tussentijd moest Rabsake, toen hij hoorde dat de koning van Assyrië weggetrokken was van Lachis en tegen Libna streed, snel vertrekken. Sanherib, die zijn propagandacampagne tegen Hizkia vanaf een afstand voortzette, zond boden naar Jeruzalem met brieven die nog meer hoon en harde bedreigingen inhielden, teneinde Hizkia tot overgave te bewegen (2Kon 19:8-13). Koning Hizkia ging met de brieven naar de tempel van Jeruzalem en spreidde ze voor het aangezicht van Jehovah uit terwijl hij vurig om hulp bad (2Kon 19:14-19). Bij monde van de profeet Jesaja gaf Jehovah het volgende antwoord: „Hij [de koning van Assyrië] zal deze stad niet binnenkomen en er geen pijl in schieten en er met geen schild vóór komen en er geen belegeringsdam tegen opwerpen. Langs de weg die hij aanvankelijk gekomen is, zal hij terugkeren, en deze stad zal hij niet binnenkomen, is de uitspraak van Jehovah” (2Kon 19:32, 33). Die nacht sloeg de engel van Jehovah 185.000 Assyrische soldaten neer. Deze onverwachte zware slag bracht Sanherib, de koning van Assyrië, ertoe het beleg onmiddellijk op te breken en terug te keren naar Nineve, de hoofdstad van Assyrië, waar Sanherib enige tijd later werd vermoord (2Kon 19:35-37). De inspanningen van Rabsake, die de levende God, Jehovah, gelasterd en gehoond had, waren op niets uitgelopen.