BANK, BANKIER.

In Jezus’ gelijkenissen van de talenten en de minen is sprake van bankiers en een bank, die rente gaven op geld dat daar in bewaring was gegeven (Matth. 25:27; Luk. 19:23). Het met „bank” vertaalde Griekse woord (tra·peʹza) betekende letterlijk een tafel (Matth. 15:27), of, in verband met geldzaken, een wisseltafel. — Matth. 21:12; Mark. 11:15; Joh. 2:15.

Toen Jezus zei dat „bankiers” (Grieks: tra·peʹzi·tes [enkelvoud]) deposito’s aanvaardden en rente betaalden, duidde dit op een groter bedrijf dan de geldhandelaars (Grieks: ker·ma·tisʹtes [enkelvoud], van ker·ma·tiʹzo, klein maken, verdelen) of geldwisselaars (kol·lu·bisʹtes [enkelvoud], van kolʹlu·bos, kleine munt of wisselkoers) gewoonlijk hadden, want die hielden zich er voornamelijk mee bezig plaatselijk geld in vreemd geld om te wisselen en munten van grotere waarde tegen munten van kleinere waarde in te wisselen, en voor deze diensten ontvingen zij een bepaalde vergoeding. (Zie GELDWISSELAAR.) Sommigen van deze mannen hebben misschien ook bankzaken gedaan door deposito’s aan te nemen en leningen te verstrekken, hoewel zulke financiële transacties in andere gevallen door welgestelde mannen, zoals kooplieden en grootgrondbezitters, werden afgehandeld. De bewijzen voor zulke bankzaken gaan blijkbaar terug tot de tijd van Abraham, want de Soemeriërs uit de vlakte van Sinear hadden naar verluidt „een verbazingwekkend ingewikkeld krediet- en depositosysteem, en er werden ook kredietbrieven verstrekt”. — The Encyclopedia Americana, uitgave 1956, Deel 3, blz. 152.