GRAF.

Onder het Nederlandse woord „graf” verstaat men in het algemeen een uitgegraven ruimte in de aarde waarin een dode begraven wordt, alhoewel het ook op elke grafstede betrekking kan hebben. Aangezien men bij de Hebreeën en andere oosterse volken gewoonlijk gebruik maakte van natuurlijke grotten, rotsgraven of grafgewelven, is het heel goed mogelijk dat het woord „graf” bij de westerse bijbellezer een onnauwkeurig beeld overbrengt. Derhalve wordt het Hebreeuwse woord qeʹver — het algemeen gebruikelijke woord voor grafstede, graf of begraafplaats — wellicht het best weergegeven met de ruimere en algemenere uitdrukking „grafstede” (Gen. 23:7-9; Jes. 22:16). Het verwante woord qevoe·rahʹ kan eveneens betrekking hebben op hetzij een graf in de aarde of een in de rots uitgehouwen graf. — Gen. 35:20; Deut. 34:6.

Het algemene Griekse woord voor graf is taʹfos (Matth. 28:1). Het is verwant met het werkwoord thapʹto, dat „begraven” betekent (Matth. 8:21, 22). De woorden mneʹma (Luk. 23:53) en mne·meiʹon (Luk. 23:55) hebben betrekking op een graf of herinneringsgraf.

Aangezien deze Hebreeuwse en Griekse woorden betrekking hebben op afzonderlijke grafsteden of graven, worden ze dikwijls, wanneer men vele graven bedoelt, in het meervoud gebruikt. Ze zijn derhalve onderscheiden van het Hebreeuwse woord sje’ōlʹ en het daarmee overeenkomende Griekse woord haiʹdes, die beide betrekking hebben op het gemeenschappelijke graf van de mensheid en derhalve altijd in het enkelvoud worden gebruikt. Om die reden hebben moderne bijbelvertalingen sje’ōlʹ en haiʹdes niet zoals de Statenvertaling op verschillende manieren weergegeven, namelijk met „hel”, „graf” en „diepte”, maar hebben ze in plaats daarvan deze woorden eenvoudig getranscribeerd. — Zie HADES; SJEOOL.

Maar aangezien het naar Sjeool gaan van een persoon wordt voorgesteld als werd hij begraven in een afzonderlijk graf of in een grafstede, worden woorden die op zulke grafsteden betrekking hebben, als parallel met Sjeool gebruikt en niet als equivalent (Job 17:1, 13-16; 21:13, 32, 33; Ps. 88:3-12). Het graf wordt soms in beeldspraak ook voorgesteld als ’s mensen „huis dat van lange duur zal zijn” of misschien „het land hier beneden” (in tegenstelling tot „het land der levenden”), alhoewel deze uitdrukkingen ook heel goed betrekking kunnen hebben op Sjeool, welk woord, wanneer het de betekenis van „graf” heeft, een grotere omvang aanduidt. — Vergelijk Prediker 12:5-7 met Job 17:13; en Ezechiël 32:24, 25 met Ezechiël 32:21.

In Romeinen 3:13 doet de apostel Paulus een aanhaling uit Psalm 5:9 en vergelijkt hij de keel van goddelozen en bedriegers met „een geopend graf”. Zoals een geopend graf vol doodsbeenderen en verderf is, komt uit hun keel, wanneer zij de mond opendoen, slechts doodaanbrengende en verderfelijke spraak. — Vergelijk Mattheüs 15:18-20.

Alhoewel het graf wordt vergeleken met een kuil waaruit de mens terecht graag bevrijd wil worden, vestigt Job er de aandacht op dat personen die lijden ondergaan maar die geen ware hoop hebben en het voornemen van hun Schepper niet duidelijk begrijpen, in hun vertwijfeling de dood zoeken en „uitbundige vreugde [hebben] omdat zij een grafstede vinden” (Job 3:21, 22). Die houding staat in scherpe tegenstelling tot de houding van personen die hun leven in dienst van hun Schepper hebben gesteld en vol vertrouwen in de belofte van een opstanding geloven. — Ps. 16:9-11; Hand. 24:15; Fil. 1:21-26; 2 Tim. 4:6-8; Hebr. 11:17-19.