LOSBANDIG GEDRAG.
Het met deze uitdrukking weergegeven Hebreeuwse woord wordt vooral met betrekking tot het gedrag op seksueel gebied gebruikt. Het Griekse woord heeft de betekenis van zinnelijkheid, het shockeren van het algemeen fatsoen; schaamteloos gedrag, vooral in seksueel opzicht.
De bijbel past de uitdrukking „losbandig gedrag” toe op hoererij, overspel en homoseksualiteit alsook op andere vormen van seksuele immoraliteit. Ze wordt ook in figuurlijke zin voor religieuze ontrouw gebruikt.
SOMMIGEN GAAN DE SLECHTE WEG OP
Losbandig gedrag behoort tot de „werken van het vlees”, d.w.z. tot de vleselijke begeerten die „strijd voeren tegen de ziel” en Gods misnoegen opwekken (Gal. 5:19-21; 1 Petr. 2:11). De meeste losbandige handelingen worden ’s nachts begaan door personen die de duisternis liefhebben. Christenen dienen dus elke vorm van losbandig gedrag te verzaken (Rom. 13:13; Joh. 3:19-21). Toch keren sommigen die beweren God en Christus te dienen, zich van de weg van het licht af. Paulus was over enkelen in de gemeente Korinthe bedroefd omdat zij geen berouw hadden over de „onreinheid en hoererij en losbandigheid welke zij beoefend” hadden, ofschoon zij tot berouw waren aangemaand (2 Kor. 12:21). Petrus waarschuwde de vroege christenen dat er uit hun eigen midden valse leraren zouden komen en dat velen hun daden van losbandig gedrag zouden navolgen, waardoor zij smaad op de weg der waarheid zouden brengen (2 Petr. 2:1, 2). Jezus’ woorden die hij tot de gemeente in Pergamum en in Thyatira richtte en die door de apostel Johannes omstreeks 96 G.T. werden opgetekend, geven te kennen dat de profetie van Petrus destijds reeds gedeeltelijk in vervulling ging (Openb. 2:12, 14, 18, 20). Zowel Petrus als Judas spreken over het oordeel dat zal komen over degenen die die zich aan losbandig gedrag overgeven. — 2 Petr. 2:17-22; Jud. 7.
Hoe zij hun losbandig gedrag verontschuldigen
Losbandige personen trachten anderen in de christelijke gemeente te verlokken en te bedriegen door te betogen dat Gods onverdiende goedheid groot is en dat hij hun zonden door de vingers zal zien, aangezien hij rekening houdt met hun onvolmaaktheden en vleselijke zwakheden. Hun bewering dat zij christenen zijn, is nietszeggend (Jud. 4). Hun dienst is onaanvaardbaar voor God. — Spr. 21:27.
In de Wet werd dezelfde zienswijze ten aanzien van losbandig gedrag tot uitdrukking gebracht. God is in dit opzicht niet veranderd. Losbandig gedrag was verboden, en de meeste losbandige handelingen werden met de dood gestraft (Lev. 18:6-29; 19:29; 20:14). David deed een beroep op God zijn leven niet weg te nemen „met mannen aan wie bloedschuld kleeft, in wier handen losbandig gedrag is”. — Ps. 26:9, 10.
Bij monde van zijn profeten Jeremia en Ezechiël waarschuwde Jehovah de Israëlieten voor zijn strafgerichten die hij aan hen zou voltrekken wegens hun losbandige gedrag, dat zij zowel in lichamelijk als in religieus opzicht bedreven. — Jer. 13:26, 27; Ezech. 16:27, 43, 58; 22:9; 23:21-49; 24:13.