FRYGIË

(Fry̱gië).

Een land of streek in Centraal-Klein-Azië. De geografische grenzen van Frygië wisselden nogal in de loop der jaren, zodat het moeilijk is het daartoe behorende gebied nauwkeurig te beschrijven tenzij men een specifieke periode op het oog heeft. In de 1ste eeuw was „Frygië” een gebied in het binnenland van de Romeinse provincies Galatië en Asia. Het omvatte de hoogvlakte ten N. van het Taurusgebergte, van de rivier de Halys in het O. tot het brongebied van de Hermos en de Meander in het W. Het was een landbouw- en weidegebied, dat olie en wijn leverde en vanwaar ook wol en marmer werden geëxporteerd. De apostel Paulus kwam op ten minste twee van zijn reizen door gedeelten van Frygië. — Hand. 16:6; 18:23; 19:1.

Tot de bevolking van Frygië behoorden veel joden, die daar gekomen waren op aandrang van de Seleucidische heersers in Syrië. Volgens Josephus liet Antiochus III (223–187 v.G.T.) „tweeduizend Joodsche familiën met al hunne bezittingen uit Mesopotamië en Babylonië” naar Lydië en Frygië overbrengen om daar onder het oproerige volk de toestanden te stabiliseren (De joodse geschiedenis, XII, iii, 1, 4). En ook onder Romeinse heerschappij bevonden zich klaarblijkelijk nog steeds talloze joden in Klein-Azië. Op Pinksteren in 33 G.T. waren er in Jeruzalem joden aanwezig uit „het district Asia, en Frygië en Pamfilië”. — Hand. 2:9, 10.

Op Paulus’ tweede zendingsreis trokken hij en zijn metgezellen, die vanuit het N.W. door Cilicië en Lykaonië waren gekomen, „door Frygië en het land van Galatië, omdat het hun door de heilige geest was verboden het woord in het district Asia te spreken” (Hand. 15:41; 16:1-6). Zij hadden dus het oostelijke gedeelte van het oude Frygië (in Paulus’ tijd was dit Galatisch Frygië) betreden, maar in plaats dat zij hun tocht westwaarts door de provincie Asia (dat Asiatisch Frygië omvatte) vervolgden, trokken zij naar het N. in de richting van de provincie Bithynië en vervolgens westwaarts naar Troas.

Paulus’ derde reis voerde hem door Galatisch Frygië en Asiatisch Frygië. Hij verliet Antiochië in Pisidië en „ging van plaats tot plaats het land van Galatië en Frygië door” (Hand. 18:23). Volgens het verslag begaf hij zich ook „door het binnenland en kwam te Efeze” aan de kust van de Egeïsche Zee (Hand. 19:1). Naar het schijnt, reisde hij niet over de hoofdweg naar Efeze, welke weg door het Lykosdal voerde en waaraan de Frygische steden Laodicea, Kolosse en Hiërapolis lagen (Kol. 2:1; 4:13), maar volgde hij in plaats daarvan een iets meer naar het N. gelegen, rechtstreeksere route.