Leven na de dood — De onbeantwoorde vragen
„KAN een fysiek sterke man als hij sterft opnieuw leven?” (Job 14:14) Over deze vraag, die eeuwen geleden door de patriarch Job werd gesteld, hebben mensen in iedere samenleving in de loop der eeuwen nagedacht, en er zijn heel wat antwoorden aangedragen.
De oude Grieken beweerden dat de zielen van de doden voortleefden. Deze werden de rivier de Styx overgezet naar een groot ondergronds rijk, dat de onderwereld heette. Aldaar veroordeelden rechters de zielen hetzij tot pijniging in een door hoge muren omgeven gevangenis of tot gelukzaligheid op de Elyseïsche velden. Andere oude volken meenden dat de zielen sterren of kometen werden. Weer anderen waren van mening dat de zielen lichtgevend waren en naar de maan werden getrokken; elke maand werden ze bij volle maan naar de zon overgebracht.
In deze tijd bestaan er nog steeds een groot aantal theorieën over een leven na de dood. De hindoes en de boeddhisten geloven in de reïncarnatie. De moslims onderwijzen dat de ziel na de dood van het lichaam voortleeft en tijdens het laatste oordeel hetzij naar het paradijs of naar de hel gaat. Aan de meeste protestanten wordt geleerd dat de ziel na de dood voortleeft om hetzij hemelse gelukzaligheid te ervaren of in de vlammen van de hel gepijnigd te worden. Het katholicisme voegt aan dit scenario nog het voorgeborchte en het vagevuur toe.
In sommige landen blijken de religieuze opvattingen over de veronderstelde ziel van de doden een eigenaardige mengeling te zijn van plaatselijke traditie en het naamchristendom. Onder veel katholieken en protestanten in West-Afrika is het bijvoorbeeld gebruikelijk om bij iemands dood alle spiegels te bedekken, opdat niemand per ongeluk de geest van de dode zou kunnen zien. Veertig dagen na iemands dood vieren zijn familieleden en vrienden feest om de hemelvaart van de ziel te gedenken. Daarna, gewoonlijk met Kerstmis of op nieuwjaarsdag, bezoeken de naaste verwanten de begraafplaats en gieten een alcoholische drank uit op het graf. Zij spreken zelfs met de doden, vragen om gunsten en vertellen familienieuwtjes.
Er bestaat onder de religies van de wereld kennelijk weinig overeenstemming over de vraag wat er nu precies na de dood gebeurt. Toch is men het bijna universeel eens over één fundamentele bewering: de onsterfelijkheid van de menselijke ziel. De meeste leringen over leven na de dood vormen eenvoudig een variatie op dit fundamentele thema.
Niettemin rijzen er een aantal lastige vragen: Waar is de gedachte dat de ziel onsterfelijk is eigenlijk vandaan gekomen? Wordt ze in de Schrift geleerd? Zo ja, waarom onderwijzen dan zelfs niet-christelijke geloven deze leer? Dit zijn geen vragen die u naast u neer kunt leggen. Welke religieuze overtuiging u ook bent toegedaan, de dood is een realiteit die onder de ogen gezien moet worden. De kwestie raakt u dus zeer persoonlijk. Wij nodigen u daarom uit om met een ontvankelijke geest dieper op deze zaken in te gaan.