Gileadafgestudeerden beginnen een lonende levenswijze

„WAT een feestelijke gelegenheid is dit, de graduatie van de 90ste klas van Gilead!” Met die woorden leidde de voorzitter, Karl F. Klein van het Besturende Lichaam, het graduatieprogramma in. In herinnering roepend wanneer de Wachttoren-Bijbelschool Gilead begonnen was, voegde hij eraan toe: „Wie had destijds, in 1943, toen de eerste klas van Gilead gradueerde, kunnen denken dat wij 48 jaar later nog bij elkaar zouden komen voor de graduatie van alweer een klas — de 90ste?”

En toch waren daar op 3 maart 1991, een ongewoon warme dag in New Jersey, meer dan 4000 genodigden en leden van de Bethelfamilie in de kringhal in Jersey City, aan de overkant van de rivier, tegenover New York, bijeen voor de graduatie van deze nieuwe zendelingen. Voordat de afgestudeerden hun zendelingenleven zouden aanvangen, zouden zij op hun graduatiedag nog wat afscheidsraad meekrijgen.

Het programma was geopend met een lied. Daarna had het alle aanwezigen diep geroerd dat Frederick W. Franz, de 97-jaar-oude president van de Wachttoren-Bijbelschool Gilead, het openingsgebed uitsprak. Vervolgens, na de inleidende opmerkingen van de voorzitter, werd door de afgestudeerden — en alle aanwezigen — met belangstelling geluisterd naar een reeks korte, praktische lezingen.

Max H. Larson van het drukkerijcomité sprak als eerste, over het thema „Medewerkers met Jehovah”. Na de gedachten te hebben gericht op de ark voor redding die Noach en zijn gezin bouwden, zei hij: ’In deze tijd is Jehovah een wereldomvattend, miljoenen leden tellend gezin aan het bijeenvergaderen, en hij is voornemens dit enorme gezin door de grote verdrukking heen te voeren.’ Hoe? Door middel van de hedendaagse ark — het geestelijke paradijs! ’Jullie’, zo richtte hij zich tot de afgestudeerden, ’zullen naar verschillende delen van de aarde gaan, waar jullie medewerkers met Jehovah zullen zijn in het bouwen van de hedendaagse ark.’ Hen voorbereidend op wat hun te wachten stond, zei hij: ’Het zal hard werken van je vragen. Het zal geduld vragen. Je zult hindernissen op je weg vinden. Hier zullen jullie de vaardigheden nodig hebben die je opleiding jullie heeft gegeven.’

Daniel Sydlik, een lid van het Besturende Lichaam, had onlangs in Japan en Costa Rica een bezoek gebracht aan zendelingen met vele jaren van dienst. In zijn bespreking van het thema „Jullie hebben een lonende levenswijze”, deelde hij enkele nuttige suggesties met hen die hij van deze succesvolle zendelingen had gehoord. Een zuster, zo legde hij uit, gaf een advies door dat zij van haar moeder had ontvangen: ’Heb liefde voor de velddienst. Sluit vriendschap met mensen. Deel je leven met anderen, en het zal geluk voor je betekenen.’ Een andere zuster zei: ’In de loop der jaren zijn wij gaan beseffen dat als wij niet al te veel van anderen verwachten, wij niet gemakkelijk teleurgesteld kunnen worden. Iedere vriendelijke of attente daad die wij ontmoeten, betekent dan zoveel meer voor ons.’ Het toepassen van zulke praktische raad zal de afgestudeerden ongetwijfeld helpen zelf succesvolle zendelingen te worden.

„Weest lankmoedig jegens allen”, zegt 1 Thessalonicenzen 5:14. Leon Weaver van het dienstafdelingcomité ging op deze tekst in toen hij sprak over het thema „Wees geduldig in al je activiteiten”. Wie vallen er allemaal onder die „allen” jegens wie wij geduld moeten oefenen? De spreker antwoordde: ’Degenen die je in de velddienst zult ontmoeten. De broeders en zusters in je nieuwe gemeente. Je medezendelingen. Degenen op het bijkantoor. Je huwelijkspartner. Jezelf.’ Waarom geduldig zijn in al onze activiteiten? ’Broeders en zusters,’ legde de spreker uit, ’geduld vermindert stress en bezorgdheid. Geduld draagt bij tot vrede. Geduld houdt hoop levend. Geduld helpt ons onze vreugde te bewaren als wij dienen.’

Albert D. Schroeder, een lid van het Besturende Lichaam en het eerste administratieve hoofd van de Gileadschool, was de volgende spreker. Met als thema „Blijf degene volgen die je model is — Jezus Christus”, had hij zijn materiaal gebaseerd op Filippenzen hoofdstuk 2. „Bewaart die geestesgesteldheid [„Bedenkt voortdurend dit”, voetnoot] in u welke ook in Christus Jezus was”, luidt vers 5. ’Dit geeft te kennen’, legde de spreker uit, ’dat wij een evenwichtige denkwijze moeten hebben, net als Jezus evenwichtig was in zijn denken.’ Te beginnen bij vers 6 gaf hij vervolgens een interessante analyse waarin hij liet zien dat Paulus eerst bewijzen aanvoert dat Jezus een evenwichtige denkwijze had (vers 6-8) en dan aangeeft op welke manieren Jehovah hem voor zijn gehoorzame loopbaan beloonde (vers 9-11). ’Dit is een deel van jullie voorrecht,’ besloot hij, ’de Heer Jezus Christus te prediken en daarmee anderen te helpen dezelfde geestesgesteldheid te hebben die hij bezat.’

Welke afscheidswoorden zouden de leraren van de school voor hun studenten hebben? Jack D. Redford sprak over het thema „Het denkvermogen zal de wacht over je houden” (Spreuken 2:10, 11). ’Als jullie nu naar je toewijzing gaan,’ legde hij uit, ’zal je geluk niet afhangen van wie je bent of wat je hebt of zelfs van het feit dat je een Gileadopleiding hebt genoten. Je geluk zal afhangen van de wijze waarop je denkt. Als je je denkvermogen oefent en je kennis toepast, zul je gelukkig zijn.’ De belangrijkheid van het denkvermogen aantonend legde hij uit: ’Het verschil tussen de juiste actie en de verkeerde actie is het denken. Wat je denkt bepaalt wat je doet.’ J. D. Redford besloot met deze woorden van aanmoediging aan de studenten: ’Er zijn veel zeer intelligente mensen in de wereld die armzalige denkers zijn, en er zijn veel mensen met een gemiddelde intelligentie die vaardige denkers zijn geworden. Verwerf dus die vaardigheid. Wees vastbesloten je verstand te gebruiken. Gebruik je kennis. Ga problemen te lijf. Wees iemand die goed met mensen kan opschieten. Accepteer autoriteit. Wees produktief in je werk. Volhard in je toewijzing.’

Ulysses V. Glass, het administratieve hoofd van de school, koos het thema „Jehovah steunt onze hand”, gebaseerd op Psalm 37:23, 24. ’Ik moet deze klas complimenteren’, merkte hij op, ’voor hun belangstelling voor leren.’ Hij herinnerde hen aan enkele van de hulpmiddelen die Jehovah heeft verschaft tot hun steun — Gods Woord, de getrouwe en beleidvolle slaaf onder de leiding van Jezus om betekenis in de Schrift te leggen en haar begrijpelijk te maken, verscheidene publikaties, vergaderingen en congressen. ’De hulpmiddelen die jullie tijdens je studie hebben gebruikt,’ vervolgde hij, ’zijn als een geestelijke staf en stok. Wij hebben ze nodig voor onze geestelijke ondersteuning, en ze stellen ons ook in staat met autoriteit te spreken als wij Gods Woord aan anderen doorgeven.’ Tot besluit had hij deze woorden van advies voor de studenten: ’Als jullie hart vervuld is met liefde voor mensen, zullen eerlijke harten daarop reageren. Jullie zullen succesvol zijn in je bediening, en je zult weten dat Jehovah je hand steunt.’

De laatste spreker van het ochtendprogramma was Carey W. Barber van het Besturende Lichaam, die als thema had gekozen „Ga door de nauwe deur”. In een commentaar op Lukas 13:23, 24 merkte hij op: ’Velen willen de zegeningen van het leven, maar slechts heel weinigen zijn bereid zich krachtig genoeg in te spannen om ze te verwerven.’ Hoe staat het met ons? ’Het is goed onszelf af te vragen „Wat betekent dit beeld van de nauwe deur voor mij persoonlijk?”’ Diegenen die niet door de nauwe deur gaan, falen niet omdat het onmogelijk is maar omdat zij niet bereid zijn zich in te spannen. ’Jehovah vraagt niet te veel van ons’, legde de spreker uit. ’Mogen wij met Jehovah’s hulp’, zo was zijn slotwens, ’allemaal vreugdevol voldoende kracht uitoefenen om ons door de nauwe deur te persen en binnen te gaan in de nieuwe wereld van eeuwig leven, vrede, vreugde en geluk, tot eeuwige glorie van Jehovah!’

Hierna bracht de voorzitter de groeten over die waren ontvangen uit verschillende delen van de aarde. Het moment was nu aangebroken om de afgestudeerden hun diploma uit te reiken. De studenten waren afkomstig uit zes landen — Canada, Duitsland, Finland, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en Zwitserland. Hun toewijzingen zullen hen echter doen belanden in onder andere Argentinië, Benin, Bolivia, de Dominicaanse Republiek, Papua New Guinea, Peru, St. Lucia en Taiwan. En hoe voelden de afgestudeerden zich op hun graduatiedag? In een ontroerende brief aan het Besturende Lichaam en de Bethelfamilie zeiden zij onder meer: „Wij voelen ons zeker van de steun van het Besturende Lichaam, de Bethelfamilie en Jehovah’s hele organisatie. Als wij voor beproevingen komen te staan, zal die steun iets heel kostbaars voor ons zijn. Hiervoor zijn wij intens dankbaar.”

Na een onderbreking begon het middagprogramma met een verkorte Wachttoren-studie, geleid door Karl A. Adams. Daarna voerden de studenten aan de realiteit ontleende tafereeltjes op die lieten zien hoe er bij het onderwijzen van Gods Woord naar gestreefd wordt het hart te bereiken. Ten slotte genoten alle aanwezigen, met inbegrip van de afgestudeerden van de 90ste klas, van een bijzonder toepasselijk bijbels drama, Vermijd de zorgen des levens, opgevoerd door plaatselijke verkondigers.

De voorzitter, Karl Klein, sprak namens allen toen hij in zijn slotopmerkingen zei: „Het is werkelijk goed voor ons geweest om hier op deze derde maart 1991 aanwezig te zijn geweest!” Het schitterende programma werd toen besloten met een lied en een gebed door Harold J. Dies.

[Kader op blz. 27]

Statistiek van de klas

Aantal vertegenwoordigde landen: 6

Aantal landen waaraan toegewezen: 10

Aantal studenten: 24

Gemiddelde leeftijd: 31,2

Gemiddelde jaren in de waarheid: 15

Gemiddelde jaren in de volle-tijddienst: 11

[Illustratie op blz. 26]

90ste afstuderende klas van de Wachttoren-Bijbelschool Gilead

In onderstaande lijst zijn de rijen van voor naar achter genummerd en staan de namen per rij van links naar rechts vermeld.

(1) M. Miller; S. Helenius; L. Marsh; A. Kleeman; Y. Loosli; H. Nizan (2) R. Skogen; D. Nutter; E. Noack; L. Diehl; J. Hair (3) C. Marsh; H. Helenius; M. Loosli; A. Danio; A. Danio; D. Nizan (4) L. Miller; J. Noack; L. Hair; W. Kleeman; D. Skogen; S. Diehl; W. Nutter