Geven — Wordt het verwacht?
U WEET vast wel dat het geven van geschenken vaak door gewoonte wordt voorgeschreven. In de meeste culturen zijn er gelegenheden waarbij geschenken worden verwacht. Zulke geschenken kunnen bedoeld zijn als blijk van respect of als uiting van liefde. Veel van die geschenken worden nooit gebruikt door degene die ze ontvangt; andere zijn een hulp om in werkelijke behoeften te voorzien en worden zeer gewaardeerd.
Wanneer er in Denemarken een baby wordt geboren, komen vrienden en familieleden op bezoek en brengen geschenken mee waarvan zij hopen dat ze het jonge kind van pas zullen komen. In andere landen houden vrienden wellicht een feest waarbij zulke geschenken al vóór de geboorte worden gegeven.
Gelegenheden waarbij men geschenken verwacht, komen in veel gevallen jaarlijks terug. Hoewel zulke vieringen onder de vroege christenen niet gebruikelijk waren, zijn ze onder de meeste belijdende christenen en ook onder niet-christenen zeer populair geworden. De gewoonte verjaardagsgeschenken te geven houdt in bepaalde culturen wellicht op als het kind ouder wordt, maar bij de Grieken schrijft het gebruik het anders voor. In Griekenland wordt veel aandacht besteed aan verjaardagen. De Grieken geven iemand ook cadeaus op zijn „naamdag”. Wat is dat? Welnu, volgens religieus gebruik is aan elke dag van het jaar een andere „heilige” verbonden, en veel mensen worden naar „heiligen” vernoemd. Wanneer de dag van de „heilige” aanbreekt, krijgen degenen die zijn of haar naam dragen geschenken.
De Koreanen hebben, naast de verjaardagen van hun kinderen, een nationale feestdag die als Kinderdag bekendstaat. Dat is een dag waarop er gezinsuitstapjes worden gemaakt en cadeaus aan de kinderen worden gegeven, ongeacht hun geboortedatum. Koreanen hebben ook een Ouderdag, waarop kinderen iets aan hun ouders geven, en een Onderwijzerdag, waarop leerlingen hun onderwijzers eren en hun geschenken geven. Het is een Koreaanse gewoonte om, wanneer iemand zestig jaar wordt, een groot feest te geven. Familieleden en vrienden komen samen om degene die dit punt in zijn leven heeft bereikt een lang leven en geluk toe te wensen, en er worden hem geschenken aangeboden.
Een bruiloft is nog een gelegenheid waarbij men gewoonlijk geacht wordt geschenken te geven. Wanneer in Kenia een paar trouwt, wordt er van de familieleden van de bruidegom verwacht dat zij de familie van de bruid een geschenk geven. Ook de gasten brengen geschenken mee. Als bruid en bruidegom zich houden aan wat de gewoonte voorschrijft, zitten zij op een verhoging, terwijl de gasten hun geschenken aandragen. Bij elk geschenk dat wordt aangeboden, wordt meegedeeld dat ’Die-en-die het echtpaar een geschenk heeft gegeven’. Veel gevers zouden zeer beledigd zijn als zij die erkenning niet zouden krijgen.
Wanneer er bij de Libanezen iemand trouwt, komen vrienden en buren, zelfs mensen die het paar niet goed kennen, nog dagen daarna met geschenken. Van kind af aan wordt hun geleerd dat het geven van geschenken een verantwoordelijkheid is, net als het betalen van een schuld. „Als je het niet doet, heb je geen voldaan gevoel”, zei een Libanese man. „Het is een traditie.”
Van alle gelegenheden waarbij verwacht wordt dat men iets geeft, is in veel landen Kerstmis echter de belangrijkste. Is dat waar u woont niet ook het geval? Onlangs, in 1990, werd geschat dat Amerikanen per jaar meer dan veertig miljard dollar uitgeven aan kerstgeschenken. Met groot enthousiasme wordt dat feest ook door boeddhisten en sjintoïsten in Japan gevierd, en de viering komt in verschillende vormen voor in Europa, Zuid-Amerika en delen van Afrika.
Kerstmis is een tijd waarin mensen verwachten gelukkig te zijn, maar velen zijn dat niet. En niet weinigen vinden dat alle plezierige momenten die zij meemaken, overschaduwd worden door het jachtige winkelen op zoek naar geschenken en de bezorgdheid over het betalen van de rekeningen.
Toch zegt de bijbel dat geven gelukkig maakt. Dat is inderdaad zo, afhankelijk van de geest waarmee men geeft. — Handelingen 20:35.