Iets beters dan kerstgeschenken

„DE ZESJARIGE Christopher vertelde me, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, dat hij met Kerstmis ’helemaal niets’ krijgt. Maar hij zei het zonder het minste spoortje van teleurstelling. Alexander (8) uitte zich in dezelfde geest en zei: ’Wij zijn Jehovah’s Getuigen.’”

Zo begon de Duitse krant Kölner Stadt-Anzeiger een artikel over een gezin dat, zoals de krant zegt, „het feest negeert omdat Jezus niet op die datum is geboren en omdat Kerstmis van heidense oorsprong is”. Maar moeten wij dan geen medelijden hebben met Christopher en Alexander? Zeker niet, want, zoals het artikel beklemtoonde, de planken met het speelgoed van de jongens vertonen geen tekenen dat hun ouders hen verwaarlozen.

Een paar ouders die een discussie tussen ouders en onderwijzers in Zuid-Duitsland bijwoonden, beweerden echter dat de kinderen van Jehovah’s Getuigen zich onzeker voelen doordat zij geen kerstcadeautjes krijgen. Toch is dit niet waar, zoals hun onderwijzeres opmerkte. Ze zei dat de „kinderen van Jehovah’s Getuigen zich vrij uiten, evenwichtig zijn en hun geloof kunnen verdedigen, iets waartoe andere kinderen niet in staat zijn”.

Ja, tienduizenden gezinnen overal ter wereld hebben het geven van kerstgeschenken vervangen door iets beters; zij stellen zich ten doel hun kinderen het hele jaar door cadeautjes te geven. Dat is een bron van vreugde voor allen gebleken.

Eén voordeel ervan is dat er veel feestelijke momenten in het jaar zijn en de kinderen elk afzonderlijk geschenk meer kunnen waarderen. Een ander voordeel is dat de kinderen weten dat hun ouders hun de geschenken geven, uit liefde, en hun dankbaarheid gaat naar hen. De ouders getroosten zich geen onkosten en moeite louter opdat de dankbaarheid van hun kinderen naar een denkbeeldige kerstman gaat of om ondankbare schepselen te krijgen die het idee hebben dat het niet meer dan de taak van de kerstman is om hun cadeautjes te brengen en dat zij daarvoor geen dank verschuldigd zijn.

Het geschenk van allesovertreffende waarde

Vaak vinden Dominik van tien en Tina van zes jaar kleine verrassingen van hun ouders — een stuk chocola op hun kussen, een pen of blocnote die zij op school kunnen gebruiken of een geschikt stuk speelgoed om hen in de wintermaanden bezig te houden. Maar wat waarderen zij het meest? Hun ouders antwoorden: „Als wij tijd aan hen besteden — samen in de sneeuw ravotten bijvoorbeeld.”

Veel andere ouders die Jehovah’s Getuigen zijn, stemmen daarmee in. „In deze jachtige wereld”, legt Edelgard uit, „is tijd het belangrijkste dat ik mijn kinderen kan geven.” En kinderen zijn het daarmee eens! Ursula zegt dat haar kinderen de tijd die samen op gezinsuitstapjes doorgebracht wordt als „het allergrootste geschenk” ervaren. Zelfs de voorzitter van een onderwijzersbond in Duitsland zei onlangs dat de mooiste kerstgeschenken die ouders hun kinderen kunnen geven, tijd en geduld zijn.

Het lijdt geen twijfel dat als iemand zichzelf geeft — zijn tijd, belangstelling en aandacht — of het nu aan het eigen gezin of aan vrienden is, dat een geschenk van werkelijk allesovertreffende waarde is. Dat zulke geschenken niet tot bepaalde dagen van het jaar beperkt behoeven te zijn, ligt voor de hand.

Vreugdevol geven dat voldoening schenkt

Beschouw eens voorbeelden van Jehovah’s Getuigen die met elkaar gemeen hebben dat zij iets beters doen dan kerstgeschenken geven. Wilfried en Inge uit Duitsland zeiden: „Wij geven over het algemeen spontaan geschenken, hoewel aan grotere wel wat planning voorafgaat.” In dezelfde zin doen Dieter en Debora doelbewust moeite om hun zoontje het hele jaar door cadeautjes te geven. Zij leggen uit dat „de grootte of de waarde van het cadeau van ondergeschikt belang is en dat grote of dure cadeaus zeldzaam zijn”.

Veel kinderen verwachten geschenken met Kerstmis en dus is het verrassingselement weg. Helga zegt dat haar „kinderen blijder zijn wanneer zij onverwachte cadeautjes krijgen dan wanneer zij iets krijgen bij gelegenheden dat er cadeautjes verwacht worden”. Natascha, die vijftien is, stemt ermee in dat „het leuker is met iets verrast te worden dat uit het hart komt dan een cadeau te krijgen dat op een vaste tijd wordt gegeven omdat het de gewoonte is”.

Evenzo is het belangrijk alert te zijn op het soort geschenken dat kinderen graag krijgen. Daarover vertelt Fortunato, die ook in Duitsland woont: „De geschenken die wij geven, zijn meestal dingen waarvan onze kinderen te kennen hebben gegeven dat zij ze graag zouden hebben. Maar wij proberen ze onverwacht te geven, en dan moet u eens zien hoe blij ze zijn!”

Ouders hebben ook gemerkt dat als zij kinderen een geschenk geven wanneer zij ziek in bed liggen, dat hen opvrolijkt. Anderen geven cadeaus vóór de schoolvakantie, opdat de kinderen zich niet vervelen. Zo kreeg Stefan vóór de vakantie een microscoop. „Het kwam als een totale verrassing”, schrijft zijn vader, „en hij sprong een gat in de lucht.” Ja, spontaan, niet-gedwongen geven maakt zowel de ontvanger als de gever erg gelukkig.

Het is waar dat kinderen zo hun eigen wensen hebben. Jörg en Ursula leggen uit: „Als onze dochter ons vertelt wat zij graag zou hebben, praten wij er met haar over. Is haar wens redelijk? Past het cadeau bij haar leeftijd? Hebben wij er ruimte voor? Als wij haar wens niet onmiddellijk kunnen vervullen, houden wij die op zijn minst in gedachte en proberen er bij een geschikte latere gelegenheid aan te voldoen.” Natuurlijk is het verstandig kinderen niet te verwennen door elke gril van hen in te willigen, want dat zou hen van de vreugde beroven die het ontvangen van geschenken kan geven.

Ouders die het geven beoefenen, dragen een geest uit die aanstekelijk werkt op hun kinderen. Zo zegt de tienjarige Sebastian: „Ik hoef niet op feestdagen te wachten om mijn ouders of zusjes blij te maken. Ik hoef alleen maar in een goede stemming te zijn en een paar geldstukken op zak te hebben.”

Gezinnen van Jehovah’s Getuigen merken dat geschenken van heel andere aard eveneens veel beter zijn dan kerstgeschenken. Dat zijn geplande uitstapjes of excursies, bijvoorbeeld naar een dierentuin, een museum, een tentoonstelling of een mooie plek ergens buiten. Die geschenken zijn zowel leerzaam als heel plezierig voor jongeren.

De zegeningen van blijmoedig geven

Door bij het geven bijbelse beginselen toe te passen, zullen wij de druk en frustratie vermijden waarmee het geven van kerstgeschenken gepaard gaat. En bedenk dat het geven van onze tijd en bekwaamheden om anderen mentaal en geestelijk te sterken en op te bouwen, een waardevoller geschenk is dan stoffelijke cadeaus. Dit superieure geven versterkt de gezinsband, smeedt hechte vriendschappen en schenkt niet alleen de ontvanger maar vooral de gever het hele jaar ware vreugde. — Handelingen 20:35.

Dus waarom zou u, in plaats van het gebruikelijke geforceerde geven in de kersttijd, dit jaar niet een andere benadering proberen? Waarom geen betere manier geprobeerd?

[Kader/Illustratie op blz. 12]

Maar zullen de kinderen het niet missen?

Rebecca van 16: „Ik mis Kerstmis niet, want ik krijg het hele jaar door cadeautjes. Ik vind het veel leuker met een cadeautje verrast te worden dan een geschenk te krijgen omdat het zo hoort.”

Tina van 12: „Ik vind het heerlijk cadeautjes te krijgen waar ik wat aan heb, niet op een vaste tijd, nee, zo maar ergens in de loop van het jaar — en geen cadeautjes waarvoor ik dank u wel moet zeggen terwijl ik ze eigenlijk helemaal niet hoef.”

Birgit van 15: „Alle geschenken van de wereld zijn waardeloos als er problemen in het gezin zijn. Daarom doen wij veel dingen in gezinsverband.”

Janosch van 12: „Wij kinderen houden zelfs van onze ouders als zij ons helemaal geen cadeautjes geven. Hun liefde is een geweldig cadeau op zich.”

[Illustratie op blz. 10]

Een prachtig geschenk — uw tijd!