Een brief van de pioniers
Geliefde broeders en zusters overal op aarde,
Aangezien onze liefdevolle theocratische familie voortdurend in omvang groeit, is het ons pioniers niet mogelijk al jullie duizenden andere verkondigers in heel Nederland persoonlijk te ontmoeten. Wij hopen echter dat jullie ons door middel van deze brief althans iets beter leren kennen.
Om te beginnen willen wij jullie laten weten hoezeer wij waarderen wat jullie gemeenteverkondigers door de jaren heen hebben gedaan — in het van-huis-tot-huiswerk, het brengen van nabezoeken, het leiden van bijbelstudies en het tot rijpheid brengen van vele, vele nieuwelingen. Jullie als gemeenteverkondigers maken in feite allen te zamen veel meer velddiensturen dan wij pioniers.
Jullie zijn beslist ook te prijzen voor de persoonlijke krachtsinspanningen die sommigen van jullie in het werk stellen. Velen van jullie hebben een gezin en wij weten dat het soms een veel grotere krachtsinspanning van jullie vergt om een paar uur velddienst in de maand te maken dan voor ons om onze pioniersdoeleinden te bereiken. Heel vaak hebben jullie kinderen te verzorgen en behoeven wij dit niet te doen. Bedenk echter dat, als jullie met heel je hart in de dienst staan, Jehovah, die blij was met de ’twee kleine geldstukken van zeer weinig waarde’ van de weduwe, ook heel blij is met jullie lofoffer, hoe gering dit soms ook in de ogen van mensen mag schijnen. — Mark. 12:41-44.
Ook wij waren eens gemeenteverkondigers, maar wij waren in staat onze aangelegenheden zo te regelen dat wij meer tijd konden besteden aan het lofprijzen van Jehovah’s naam, het verkondigen van zijn Koning en Koninkrijk en het gelukkig maken van mensen met een kennis van de waarheid. Dit zeer rijke leven in Jehovah’s dienst heeft ons daarentegen een grotere mate van vreugde en voldoening geschonken. Misschien kunnen sommigen van jullie het ook zo regelen dat jullie in de volle-tijdprediking kunnen gaan.
Velen van ons zijn reeds heel lang in de pioniersdienst, sommigen bijna een halve eeuw. Als jullie echter naar bijgaande grafiek (No. 1) kijken, zullen jullie zien hoe onze gelederen zijn gegroeid. De beweegreden waarom wij jullie uitnodigen je bij ons aan te sluiten, is niet alleen maar om plaatsvervangers te rekwireren voor sommigen van ons oudgedienden. Wij worden veeleer in de eerste plaats gedreven door de dringendheid van de tijd en de enorme hoeveelheid werk die in dit laatste gedeelte van deze „tijd van het einde” nog verricht moet worden.
Wij doen die uitnodiging niet omdat wij nog maar net met het bijeenbrengen van de „grote schare . . . uit alle natiën en stammen en volken en talen” beginnen. Neen, maar in plaats daarvan omdat wij het einde van dit grootse werk naderen. — Openb. 7:9, 10.
Er is een grote beslissing aan verbonden om in het pionierswerk te gaan. Wij weten dit; dat was ook met ons het geval. Voordat je het besluit neemt, behoor je dus eerst goed te weten wat erbij betrokken is.
In het „Lamp”-boek (blz. 191-198) zijn natuurlijk de fundamentele vereisten uiteengezet waaraan gewone en vakantiepioniers moeten voldoen, maar laten wij ten behoeve van enkelen van jullie die nog maar pas met ons zijn verbonden, in het kort nog even enkele van deze punten doornemen. Om te beginnen moet je, voordat je je als gewone pionier kunt laten inschrijven, ten minste zes maanden zijn gedoopt en gedurende de afgelopen zes maanden een geregelde verkondiger zijn geweest die elke maand minstens tien uur en zes nabezoeken heeft gerapporteerd. Je moet op dit moment minstens één huisbijbelstudie leiden. Vanzelfsprekend moet ook je gedrag je als een voortreffelijke christen in je omgeving aanbevelen.
Als je als gewone pionier bent ingeschreven, zal er van je worden verwacht dat je elke maand gemiddeld 100 uur (in totaal 1200 uur per jaar) aan de bediening besteedt. Dit is niet heel veel tijd, want als je het uitrekent, komt het neer op ongeveer drie uur en twintig minuten per dag. Hierdoor is het mogelijk het een of andere part-timewerk te verrichten als blijkt dat het noodzakelijk is om, net als de apostel Paulus en anderen uit de eerste eeuw, in je eigen levensonderhoud te voorzien. — Hand. 18:2-4; 20:33, 34.
Als de omstandigheden je beletten een gewone pionier te zijn, is er een speciale regeling getroffen zodat je één, twee of meer maanden in de vakantiepioniersdienst kunt gaan. Als je slechts twee weken achtereen in de vakantiepioniersdienst kunt, is het vereiste vijfenzeventig uur gedurende die maand. De vakantiepioniersdienst is ook een speciaal voorrecht voor de pas gedoopte Getuige, want zo iemand behoeft niet zes maanden te wachten; hij kan de dag na zijn doop in de vakantiepioniersdienst gaan als hij gedurende zes maanden geregeld heeft verkondigd.
Kun jij in de vakantiepioniersdienst?
Deze speciale regeling die door het Genootschap is getroffen waardoor jullie als gemeenteverkondigers gedurende een bepaalde tijd kunnen pionieren, is stellig een liefdevolle voorziening. Hierdoor kunnen tieners die nog niet op school zijn, en ook ouders met gezinnen die niet op volle-tijdbasis kunnen pionieren, een voorproefje krijgen van enkele van de vreugden die wij pioniers altijd smaken. Het is ook een uitstekende manier voor degenen van jullie die om gezondheids-, financiële of andere redenen onmogelijk het hele jaar door kunnen pionieren. En hier is jullie kans, pas gedoopte verkondigers die nog niet voor de gewone pioniersdienst in aanmerking komen, om nu een begin te maken met wat je het liefste doet!
Wij zouden de vakantiepioniersdienst ook kunnen vergelijken met vliegles voor jonge vogels die vertrouwen in hun vleugels en in zichzelf moeten krijgen. Het gevoel van voldoening dat de vakantiepionier ervaart als hij aan de vereisten heeft voldaan, maakt dat heel velen zich steeds weer voor een korte tijd voor deze dienst opgeven, totdat zij in staat zijn er een gewoonte van te maken.
En weten jullie dat de vakantiepioniersdienst de eerste stap is geweest die velen van ons ertoe heeft gebracht gewone of speciale pionier, kring- of districtsdienaar, zendeling of lid van de Bethelfamilie te worden?
Je herinnert je wel wat Prediker 3:1 zegt: „Voor alles is er een vastgestelde tijd, ja, een tijd voor elke aangelegenheid onder de hemel.” Dit is in het leven van ons allen het geval, of wij nu gemeenteverkondiger of pionier zijn, niet waar? Wij allen trekken per jaar een bepaalde hoeveelheid tijd uit voor essentiële dingen in het leven — eten, slapen, enz. Wij genieten ook een bepaalde tijd van ontspanning en vakantie. Onze grootste vreugden vloeien echter voort uit de tijd die wij aan de aanbidding en dienst voor onze God Jehovah besteden, niet waar?
De Israëlieten konden, behalve de normale aanbidding die de Wet eiste, vrijwillig een „gelofte [afleggen] om als nazireeër voor Jehovah te leven”. Gedurende die tijd onthielden zij zich van enkele van de normale activiteiten van het leven, ten einde speciaal „voor Jehovah afgezonderd” te zijn (Num. 6:2-8). Weliswaar is het thans niet mogelijk om een gelofte als nazireeër af te leggen, maar als gemeenteverkondiger kun je iets soortgelijks doen als je in de vakantiepioniersdienst bent. Daarom wordt deze dienst op de bladzijden 183-198 van het „Lamp”-boek ook als een van de „speciale dienstvoorrechten” beschouwd.
Dit speciale dienstvoorrecht staat het hele jaar voor allen die ervoor in aanmerking komen, open. Velen geven zich gedurende het bezoek van de kringdienaar op om meer tijd aan Jehovah’s dienst te kunnen besteden. Anderen trekken de maand april of mei uit om te pionieren. Weer anderen benutten de zomer- of wintervakantie, als zij vrij van school of van hun wereldse werk zijn.
Gedurende de afgelopen jaren is er een grote toename geweest in het aantal van ben die zich minstens eenmaal per jaar als vakantiepionier „voor Jehovah [hebben] afgezonderd”. Dit blijkt uit de grafiek op afbeelding No. 2. Bestudeer deze grafiek maar eens. Vinden jullie het niet fijn dat er zo’n groei in het aantal vakantiepioniers is? De grafiek laat jullie het aantal vakantiepioniers in april en mei zien. Sommige verkondigers hebben een aantal maanden achtereen, of meer dan eenmaal in het jaar, in de vakantiepioniersdienst gestaan en dit is heel prijzenswaardig.
Er staat geschreven dat „er niets beters is dan dat de mens zich verheuge in zijn werken” (Pred. 3:22). Als pioniers kennen wij geen betere manier om deze vreugde uit ons werk te putten dan al onze tijd aan Jehovah’s dienst te besteden. Als gemeenteverkondiger kun je dit ondervinden door tijd uit te trekken om in de vakantiepioniersdienst te gaan, zoals dit jaar gedurende april en/of mei.
De maand april van dit jaar is bijzonder aanlokkelijk voor deze dienst omdat er vijf volledige weekeinden in zijn. Buiten deze extra tijd moedigen wij als pioniers jullie ertoe aan eens te overdenken of jullie niet een paar vrije dagen in april of mei zouden kunnen opnemen en misschien zouden jullie zelfs wel een deel van jullie vakantie eraan willen besteden. Eerlijk, er is geen betere manier vóór Armageddon denkbaar om „bij” te komen. Vinden jullie ook niet dat te lange vakanties in het buitenland soms in geestelijk opzicht ontmoedigend zijn? Misschien hebben enkelen onder jullie de Koninkrijkszaal niet kunnen vinden, en een paar weken zonder vergaderingen en christelijke omgang heeft je leger doen terugkomen dan weggaan. Is het enkelen onder jullie ook niet gebeurd dat een te lange vakantie je zelfs tot een ongeregelde verkondiger heeft gemaakt? Geloof ons als pioniers, niets schenkt meer vreugde, kracht en voldoening dan volijverig te zijn in de dienst van onze huidige en toekomstige regering.
Waarom er in je gezin of in je gemeente geen onderwerp van gesprek van gemaakt ten einde anderen aan te moedigen met je mee te doen of samen te werken om de vakantiepioniersdienst mogelijk te maken? En wat nog belangrijker is, waarom zou je het niet in gebed aan je Almachtige hemelse Vader voorleggen?
Je zult een grote voldoening in je eigen „werken” als vakantiepionier vinden als je Jehovah op deze speciale wijze dient. En wie weet of je, door in april of mei van dit jaar in de vakantiepioniersdienst te zijn, niet net de nodige stimulans in je toewijding voor Jehovah vindt om je ten slotte in de groeiende rijen van de gewone pioniers te scharen? Ook dat zou iets heel speciaals zijn om je over te verheugen. Denk eens aan de duizenden extra uren die aan het lofprijzen van Jehovah besteed zouden worden als meerderen van jullie die stap konden doen!
Wat pioniers zelf zeggen
Zouden jullie graag enkele werkelijke ervaringen willen horen waarin verteld wordt wat sommigen van ons ertoe aanmoedigde gewone pioniers te worden?
Liefde voor Jehovah vormde de beweegreden voor deze zuster uit de Verenigde Staten: „Ik heb Jehovah lief en wil hem naar mijn beste vermogen dienen. En hoe kan ik dit beter doen dan door van huis tot huis te gaan en de mensen over de wonderbaarlijke hoop te vertellen die Jehovah deze zieke wereld biedt? Ik ben jong, ongehuwd, in goede gezondheid en opgedragen. Ik heb werkelijk geen excuus om geen pionier te zijn.”
Pionieren of naar de universiteit gaan — wat is de beste loopbaan? „Ik herinner mij de dag nog goed”, zegt deze pionier-opziener, „het was de gelukkigste dag in mijn leven, dat ik al mijn studieboeken van de universiteit verkocht. De hulp en aanmoedigingen van mijn broeders en zusters in de plaatselijke gemeente in Zuid-Holland en mijn rotsvaste overtuiging dat Jehovah in voedsel, kleding en onderdak kon voorzien, hadden mij doen besluiten een universitaire opleiding op te geven en te gaan pionieren. Ik ben nu bijna vijfentwintig jaar in de volle-tijddienst en ben wel wat ouder geworden maar van dag tot dag merk ik dat Jehovah mijn kracht vernieuwt, zoals Jesaja dit zo treffend beschrijft (Jes. 40:31).”
Geloven jullie werkelijk dat de tijd voor dit geslacht ten einde loopt? Deze zuster in Californië zegt: „Drie andere zusters en ik spraken erover om te gaan pionieren, en wij kwamen tot de conclusie dat als wij werkelijk geloofden dat dit Jehovah’s organisatie is en dat Armageddon op komst is, wij dan beter alles konden doen wat in ons vermogen lag om hen te helpen die eeuwig leven willen verwerven. Als gevolg hiervan vroegen wij alle vier de gewone pioniersdienst aan.”
Hebben jullie ooit de pioniersdienst als een carrière voor het leven bezien? Erop terugziend is deze pionier in Texas verheugd dat hij dit gedaan heeft. „Dertig jaar geleden deden mijn hele gezin (vrouw en twee kinderen) en ik gaarne afstand van ons huis en van andere bezittingen, en gingen pionieren. Toen ik dit deed, deed ik dit volledig met de bedoeling om voor de rest van mijn leven in de pioniersdienst te blijven. Binnenkort word ik achtenzeventig. Mijn vrouw en ik willen zeggen dat het een groot voorrecht geweest is om in de loop der jaren velen te hebben geholpen getuigen van Jehovah te worden!”
Hier volgt hoe een goed schema het voor een gezin in Kentucky mogelijk maakte te gaan pionieren: „Nadat wij ons allemaal in april in de vakantiepioniersdienst verheugd hadden, kwam ons gezin bij elkaar en maakten wij een schema zodat mijn moeder en ik in de gewone pioniersdienst konden gaan en mijn drie zusjes tijdens de schoolvakantie in de vakantiepioniersdienst konden. Mijn vader is van plan om, als mijn zusjes van school af zijn, slechts part-time te gaan werken, zodat hij ook in de gewone pioniersdienst kan gaan.”
In het leven van ons pioniers kan het heus wel stormachtig toegaan. Problemen zijn nu eenmaal niet te vermijden noch te ontlopen. Maar een pionier uit Gelderland, die nog steeds veel werk in Gods organisatie heeft, zegt daarover: „Vele keren hebben mijn vrouw en ik gedacht dat het afgelopen was met onze zo geliefde pioniersdienst. Maar iedere keer als het leek dat we werkelijk „met de rug tegen de muur stonden”, doorbrak Jehovah die muur en voor ons opende zich een nieuw terrein van dienst. Naar alle eerlijkheid kan ik zeggen dat, hoewel ik een interessant beroep voor de pioniersdienst heb opgegeven, met een leuk huis en vele mogelijkheden, er geen betere ’job’ te bedenken is dan een volle dagtaak in dienst van het Koninkrijk der hemelen. Natuurlijk betekent het hard werken, maar met een goed schema en de wens je door niets te laten afleiden, bereik je maand na maand het gestelde doel. En wat je maandenlang volhoudt worden ongemerkt jaren, jaren die onvergetelijk zijn en je leren hoe waardevol het leven van een pionier kan zijn.”
Aan de andere kant kunnen misschien enkele problemen van gemeenteverkondigers opgelost worden door in de pioniersdienst te gaan. Na vijfentwintig jaar gemeenteverkondiger te zijn geweest, besloot een zuster in oktober 1970 in de vakantiepioniersdienst te gaan. Zij genoot er zo van dat zij zich in november weer opgaf en vervolgens de hele winter doorging. Zij kwam deze winter beter door dan andere winters; zij had minder last van griep en verkoudheid en genoot van de sneeuw als toen zij een kind was.
Bezie eens hoe deze zuster ergens op aarde haar dilemma oploste — aan de ene kant had zij te veel nabezoeken, aan de andere kant de zorg voor een kleuter van twee. „Na de vakantiepioniersdienst bemerkte ik dat ik onmogelijk mijn nabezoeken kon behartigen door er slechts een paar maal in de week op uit te gaan. De gewone pioniersdienst was de enige oplossing. Maar ik had nog een zoontje van twee jaar. Met de hulp van Jehovah, mijn familie en andere zusters, kon ik echter in de gewone pioniersdienst gaan. Ik ben nog nooit gelukkiger geweest en nog nooit heeft mijn geest zo’n vrede gekend. Ik dank Jehovah voor dit voorrecht!”
Sprekend over de onvervalste vreugde in de volle-tijddienst verklaart een pionier in de Verenigde Staten: „Ik luisterde altijd naar de pioniers als zij over hun vreugde spraken. Ik dacht dat zij overdreven. Nu ik zelf pionier ben, kan ik, net als de koningin van Scheba, zeggen: ’Zij hebben mij niet de helft verteld.’”
Beslissingen! Beslissingen! Hoe dikwijls worden beslissingen nooit genomen omdat ze voortdurend tot later worden uitgesteld. De pionier die nu aan het woord is, geeft weer hoe velen van ons het probleem om wel of niet te gaan pionieren, aangepakt hebben. Hij zegt: „Na het op die wijze lange tijd te hebben uitgesteld, realiseerde ik mij dat ik geen schriftuurlijke verplichtingen had die mij weerhielden. Het ging er alleen maar om een definitieve datum vast te stellen om met de pioniersdienst te beginnen en mij er dan aan te houden. Nu heb ik zoveel nabezoeken en studies dat ik ze nooit zou hebben kunnen behartigen als ik geen pionier was.”
Misschien zijn er velen van jullie, gemeenteverkondigers, die ook kunnen doen wat wij gedaan hebben en pionier kunnen worden. Hebben jullie erover nagedacht? Of jullie nu in de vijftig of in de zestig, in de dertig of in de veertig, in de twintig of nog maar tieners zijn, ook jullie kunnen in dit gezegende voorrecht van de pioniersdienst delen. Als jullie nog nooit eerder gepionierd hebben, waarom zouden jullie er dan niet in april of mei als vakantiepionier mee beginnen? Als jullie vrij zijn om het te doen, dringen wij er bij jullie op aan het ernstig en onder gebed in overweging te nemen. En als jullie deze uitnodiging kunnen aannemen, zullen ook jullie heel gelukkig zijn in jullie verruimde bediening.
Weest verzekerd van onze liefde,
jullie medeslaven van Jehovah,
De pioniers overal op aarde
[Grafiek op blz. 3]
(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)
1
PIONIERS
jaarlijks gem. in Nederland
469
438
360
270
175
1967 1968 1969 1970 1971
[Grafiek op blz. 4]
(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)
2
VAKANTIEPIONIERS
totaal in Nederland in april en mei
2791
1955
1867
1774
1445
1967 1968 1969 1970 1971