Goede manieren in de velddienst eren God
1 De apostel Paulus schreef aan de Korinthiërs: „In geen enkel opzicht geven wij enige aanleiding tot struikelen, opdat er geen aanmerkingen op onze bediening gemaakt kunnen worden” (2 Kor. 6:3). In overeenstemming hiermee gaf hij de Filippenzen de raad zich te ’gedragen op een wijze die het goede nieuws waardig is’ (Fil. 1:27). Deze geïnspireerde raad brengt duidelijk naar voren dat christelijke manieren belangrijk zijn. Eren jouw manieren in de velddienst God?
2 Wat verstaan wij onder manieren? Manieren worden omschreven als iemands gewone optreden, gedrag of houding en hebben betrekking op de wijze waarop wij met anderen omgaan. Uitdrukkingen die met goede manieren in verband staan, zijn beleefdheid, hoffelijkheid, attent zijn, consideratie, vriendelijkheid en tact. In de ogen van sommige mensen schijnen goede manieren misschien onbelangrijk maar in de ogen van christenen niet. Wij beseffen dat veel van wat wij als christenen tot stand brengen, door een gebrek aan goede manieren ongedaan gemaakt kan worden.
BIJ HET VAN-HUIS-TOT-HUISWERK
3 Als je van het ene huis naar het andere loopt, spreid je dan de waardigheid ten toon die van een dienstknecht van God wordt verwacht? Komen je verschijning en gedrag overeen met de ernst van de boodschap die je aanbiedt? Natuurlijk willen wij onze kinderen in de velddienst bij ons hebben, maar worden zij opgeleid om de waarheid op gepaste wijze te vertegenwoordigen? Letten zij op en zijn zij niet aan het spelen terwijl de verkondiger met de huisbewoner spreekt? Als kinderen lastig zijn of anderen afleiden door hun gedrag, trekt de huisbewoner wellicht niet het volle profijt van wat de verkondiger te zeggen heeft. Kinderen die een goede opleiding ontvangen, eren Jehovah, hun ouders en de gemeente. Een vrouw zei over twee jonge broeders die met haar over het goede nieuws spraken dat het „werkelijk een genoegen was met deze . . . keurig geklede jonge mensen te praten, en ik wou dat meer jonge mensen hun voorbeeld zouden volgen”. Het is duidelijk dat de verschijning en goede manieren van deze broeders haar getroffen hadden.
4 Hoe worden goede manieren door onze spraak ten toon gespreid? De apostel Petrus verklaart dat ons spreken gekenmerkt dient te worden door „zachtaardigheid en diepe achting” (1 Petr. 3:15). Dit is uitermate belangrijk, vooral als wij tegenover onredelijke personen staan. Als wij dogmatisch, nors of aanmatigend spreken, kan er dan gezegd worden dat onze manieren God eren? Goede manieren vereisen tact en vriendelijkheid. Wij dienen er niet overdreven op aan te dringen dat de huisbewoner lectuur neemt of naar onze boodschap luistert indien hij dat niet wenst. Het is ook belangrijk een goede luisteraar te zijn, daar ook dit van christelijke manieren getuigt. Als de huisbewoner spreekt, dienen wij te luisteren naar wat hij te zeggen heeft. Dit is een blijk van respect. Wij komen dan te weten wat er in zijn geest leeft en zullen hem beter kunnen helpen. — Spr. 18:13.
5 Als wij ons gebied bewerken, schrijven goede manieren voor dat wij het vermijden in grote groepen op het trottoir of voor gebouwen te gaan staan. Het is niet goed wanneer wij voorbijgangers in de weg zouden staan zodat zij om ons heen moeten lopen. Dit is ook van belang als wij straatwerk doen.
BIJ NABEZOEKEN EN BIJBELSTUDIES
6 Wanneer wij bij iemand anders thuis zijn, schrijven christelijke manieren voor dat wij ons als gasten gedragen, waardering tonen voor de verleende gastvrijheid en het juiste decorum in acht nemen. Degene die een studie leidt of een nabezoek brengt, dient rekening te houden met de tijd die de huisbewoner voor het bezoek toestaat. Hij dient stipt te zijn. Als de verkondiger kinderen bij zich heeft, dienen dezen respect voor de huisbewoner en zijn eigendommen te tonen. In geen enkel opzicht willen wij aanleiding tot struikelen of tot aanmerkingen geven. — 2 Kor. 6:3.
7 Het is boven elke twijfel verheven dat goede manieren in de velddienst Jehovah God eren. Mogen wij er allemaal mee voortgaan ons te ’gedragen op een wijze die het goede nieuws waardig is’. — Fil. 1:27.