Bevorder de Koninkrijksbelangen met een zelfopofferende geest
1 Wij leven in een wereld waarin de geest van zelfopoffering vrijwel verdwenen is. Tegenwoordig denken velen nauwelijks aan het helpen van anderen. Een zelfzuchtige, „ik eerst”-houding lijkt te overheersen. Toen Paulus onze tijd beschreef, zei hij: „De mensen zullen zelfzuchtig zijn, hebzuchtig . . . ondankbaar” (2 Tim. 3:2, TEV). Indien christenen Gods gunst willen behouden, dienen zij de goddeloze geest van de wereld te weerstaan. Waarom is dit zo en op welke manieren kunnen wij zelfopofferend zijn met het doel de Koninkrijksbelangen te bevorderen?
WAAROM ZELFOPOFFEREND ZIJN
2 Alle goede dingen zijn van Jehovah afkomstig (Jak. 1:17). Alles wat wij bezitten behoort hem toe. Het gevoel bij God in de schuld te staan, dient ons ertoe aan te zetten onze tijd, talenten, bezittingen, ja zelfs ons leven voor zijn dienst op te offeren. (Vergelijk 1 Korinthiërs 4:7.) In alle opzichten zijn wij hem een dergelijke toewijding verschuldigd. — Openb. 4:11.
3 Jezus Christus is het volmaakte voorbeeld van iemand die zelfopofferend was. Dat hij persoonlijke belangen opzij zette ten einde de wil van God te doen, onthulde een intens verlangen zijn Vader te behagen (Joh. 5:30). Ook de apostel Paulus zag de waarde van zelfopoffering in en hij spoorde zijn broeders in Rome ertoe aan ’hun lichaam aan God aan te bieden als een levend slachtoffer’. — Rom. 12:1.
MANIEREN WAAROP OFFERS KUNNEN WORDEN GEBRACHT
4 Gods dienstknechten zijn tegenwoordig niet minder zelfopofferend. Heel wat van onze broeders en zusters hebben hun huis verlaten en afstand gedaan van bezittingen om in de volle-tijddienst te gaan. Weer anderen hoewel zij niet in de volle-tijddienst zijn, hebben edelmoedig van hun tijd, geld en energie gegeven om passende plaatsen van aanbidding te helpen bouwen. Ja, doordat toegewijde mannen, vrouwen en kinderen vrijwillig hulp hebben geboden, is het slechts zelden nodig geweest bij het bouwen van Koninkrijkszalen of congreshallen arbeidskrachten of zelfs vakmensen in dienst te nemen. Zij beschouwen dergelijk vrijwilligerswerk als een bijdrage tot de ondersteuning van de Koninkrijksbelangen, net zoals zij hun velddienst bezien. Zij waarderen de onschatbare geestelijke zegeningen die zij en anderen uit het gebruik van dergelijke gebouwen zullen ontvangen en passen Jezus’ beginsel toe toen hij zei: „Gij hebt om niet ontvangen, geeft om niet.” — Matth. 10:8.
5 Hoe staat het met ons? Bezitten wij de geest van zelfopoffering? Dienen wij Jehovah voor zover onze omstandigheden dat toelaten? Wij kunnen het ons niet veroorloven de geest van de wereld ons denken te laten overheersen. Kunnen wij meer tijd aan persoonlijke bijbelstudie besteden? Kunnen wij misschien de zieken, de ouderlingen of anderen bijstaan bij het verrichten van christelijke daden van vriendelijkheid en liefde? Kunnen wij meer tijd op ons schema ruimen om mensen in onze omgeving op de hoogte te brengen van het goede nieuws? Kunnen wij onze dienst uitbreiden tot de hulp- of gewone pioniersdienst? Wellicht zal zelfonderzoek aantonen waar wij verbeteringen kunnen aanbrengen. — Hebr. 13:15, 16.
6 Naarmate de tijd van het einde van dit samenstel van dingen nadert, bestaat er een steeds grotere noodzaak onze bereidwilligheid te doen toenemen ten einde God op een aanvaardbare wijze offers te brengen. Satan weet dat zijn tijd steeds korter wordt. Hij zou niets liever willen dan Jehovah’s volk aan te zetten tot het bewandelen van de zelfzuchtige weg van de wereld. Mogen wij dergelijke duivelse bedoelingen weerstaan en de geest van de psalmist aankweken toen hij zei: „In gewilligheid wil ik u slachtoffers brengen. Ik zal uw naam prijzen, o Jehovah, want het is goed.” — Ps. 54:6.