De zienswijze van de bijbel

Hoe zijn beproevingen op iemands geloof nuttig?

DIENSTKNECHTEN van God kunnen niet aan beproevingen ontkomen. De apostel Paulus schreef: „Allen die met godvruchtige toewijding in vereniging met Christus Jezus wensen te leven, zullen ook vervolgd worden” (2 Tim. 3:12). Die vervolging kan afkomstig zijn van vrienden, familieleden, buren, de gemeenschap of van regeringsautoriteiten. Ze kan zowel beschimping als mishandeling, alsook het aantasten van iemands broodwinning omvatten. Daarenboven delen ware christenen ook de problemen die de mensheid gemeen zijn — ziekte, teleurstelling, onrechtvaardigheden en tragedie. Al zulke beproevingen stellen iemands geloof op de proef.

Het heeft echter ook positieve kanten als iemands geloof door beproevingen op de proef wordt gesteld. De apostel Petrus richtte hier de aandacht op met de woorden: „Gij [wordt] door verscheidene beproevingen . . . bedroefd, opdat de beproefde hoedanigheid van uw geloof — welke van veel grotere waarde is dan goud, dat vergaat ook al wordt het door vuur beproefd — een reden tot lof en heerlijkheid bevonden moge worden bij de openbaring van Jezus Christus” (1 Petr. 1:6, 7). De uitwerking van beproevingen op iemands geloof wordt dus vergeleken met het louteren van goud door vuur. Het louteringsproces brengt aan het licht wat zuiver goud is en verwijdert de ongerechtigheden, het „schuim”. Iets vergelijkbaars vindt plaats in verband met ons geloof als wij beproevingen ondergaan. In wat voor opzicht?

Beproevingen brengen aan het licht of ons geloof echt is en de kracht heeft ons in tijd van moeilijkheden te schragen en te vertroosten. Een ongeluk of natuurramp zoals een overstroming, aardbeving of een storm kan bijvoorbeeld ongemak of ontberingen tot gevolg hebben. Personen met een klein geloof beginnen zich misschien onnodig zorgen te maken, ten koste van geestelijke zaken. Net als degenen die geen geloof bezitten, zeggen zij misschien angstig: „’Wat zullen wij eten?’ of: ’Wat zullen wij drinken?’ of: ’Wat zullen wij aandoen?’” (Matth. 6:31) Personen met een echt geloof geven zich daarentegen niet aan onnodige bezorgdheid over. Zij gaan ermee voort zich volledig door geestelijke dingen in beslag te laten nemen, erop vertrouwend dat Jehovah God hun krachtsinspanningen om zich datgene te verschaffen wat zij werkelijk nodig hebben, zal zegenen (Matth. 6:32, 33). Hun geloof schraagt hen door moeilijke periodes heen en voorkomt dat zij hun situatie nog verergeren door zich nodeloos zorgen te maken.

Het feit dat beproevingen zwakheden in ons geloof aan de dag kunnen brengen, is zeer nuttig, aangezien wij daardoor geholpen worden er de noodzaak van in te zien corrigerende maatregelen te treffen. Iemand doet er goed aan zich af te vragen: ’Waarom is mijn geloof zwak? Heb ik nagelaten gebedsvol na te denken en te mediteren over Gods Woord? Heb ik ten volle voordeel getrokken van de voorzieningen om met medegelovigen te vergaderen? Vertrouw ik meer op mijzelf dan ik zou moeten doen in plaats van al mijn bezorgdheden in gebed aan Jehovah God voor te leggen? Maken innige gebeden een dagelijks deel van mijn leven uit?’ Een dergelijk zelfonderzoek is echter alleen maar het begin. Er moeten krachtsinspanningen worden gedaan om ons geloof te versterken.

Hiervoor is misschien nodig dat iemand zijn geestelijke eetlust verbetert. Misschien heeft hij toen hij een discipel van Jezus Christus werd, geen „verlangen naar de onvervalste melk behorend tot het woord” gevormd (1 Petr. 2:2). Het kan zijn dat hij, hoewel er misschien jaren verstreken zijn, niet tot geestelijke volwassenheid is gegroeid en dat hij wellicht nog altijd dezelfde melk nodig heeft waarnaar hij nimmer een werkelijk verlangen heeft gevormd (Hebr. 5:12-14). Het feit dat een bepaalde beproeving duidelijk een zwakheid in zijn geloof aan het licht heeft gebracht, dient hem ertoe aan te zetten veel ijveriger in het onderzoeken van de Schrift te zijn en een verlangen naar geestelijk voedsel aan te kweken. Hij dient ernaar te streven als de rechtvaardige man te zijn die door de psalmist wordt beschreven: „Zijn lust is in de wet van Jehovah, en in diens wet leest hij dag en nacht met gedempte stem.” — Ps. 1:2.

Dit vereist meer dan het louter lezen van de bijbel. Het is vooral belangrijk er de tijd voor te nemen om over datgene wat Gods Woord ons te zeggen heeft, na te denken en de gegeven raad toe te passen, ja, werkelijk genot in geestelijke zaken te vinden. De discipel Jakobus schreef: „Wordt . . . daders van het woord en niet alleen hoorders, uzelf met valse overleggingen bedriegend. . . . Wie . . . tuurt in de volmaakte wet, die tot de vrijheid behoort, en daarbij blijft, die zal, omdat hij geen vergeetachtig hoorder maar een dader van het werk is geworden’, gelukkig zijn wanneer hij het doet” (Jak. 1:22-25). Wij moeten dus overdenken wat de Schrift over Jehovah God en zijn wil onthult en dan vol waardering over de liefdevolle hemelse Vader die hij is, nadenken. Als gevolg daarvan zal onze liefde voor hem groeien, zullen onze gebeden specifieker en persoonlijker zijn en zal ons geloof in hem krachtiger worden.

Feitelijk dient elke beproeving die wij ondergaan ons eraan te herinneren hoe belangrijk het is ons geloof te versterken. Wij dienen ons in te spannen om alle „schuim” die het zou verzwakken, uit ons leven te bannen. Misschien moeten wij strijden tegen trots, koppigheid, ongeduld, zelfzucht, gemakzucht en genotzucht, wereldse gezindheid of hartstocht — dingen die ons tot struikelen zouden kunnen brengen wanneer we onder druk staan.

Het besef dat geloof een absolute noodzaak voor het verkrijgen van Gods goedkeuring is, moet als een krachtige aansporing dienen om het te versterken. De bijbel waarschuwt ons: „Zonder geloof [is het] onmogelijk hem welgevallig te zijn, want wie tot God nadert, moet geloven dat hij bestaat en dat hij de beloner wordt van wie hem ernstig zoeken” (Hebr. 11:6). Wij doen er daarom goed aan in onze gebeden de kern van de volgende smeekbede op te nemen: „Kom mij te hulp als ik in geloof te kort schiet!” — Mark. 9:24.

Behalve dat beproevingen op ons geloof ons helpen corrigerende maatregelen te nemen, kunnen ze ook anderen helpen. Als een christen bijvoorbeeld een bemind persoon in de dood verliest, wordt hij door zijn krachtige geloof in Gods belofte van een opstanding geschraagd. Hij geeft zich niet over aan extreme uitingen van verdriet zoals gewoon is onder mensen die geen hoop hebben. Hoewel hij treurt, blijkt uit zijn houding en daden dat hij in overeenstemming leeft met de geïnspireerde raad: „Broeders, [wij] willen . . . niet dat gij onwetend zijt betreffende hen die in de dood slapen, opdat gij niet treurt gelijk de overigen, die geen hoop hebben. Want indien ons geloof is dat Jezus gestorven en wederom opgestaan is, zo zal God ook hen die ontslapen zijn door Jezus, met hem brengen” (1 Thess. 4:13, 14). Wanneer anderen de schragende kracht van zijn christelijke geloof gadeslaan, komen zij misschien tot het besef dat hij iets bezit wat werkelijk waardevol is. Dit wekt in hun hart misschien het verlangen om net zo’n geloof te hebben en beweegt hen er misschien toe stappen te ondernemen om Gods Woord te leren kennen en ten slotte discipelen van Jezus Christus te worden.

Het heeft beslist voordelen wanneer ons geloof op de proef wordt gesteld. Zulke beproevingen stellen ons in staat te zien of ons geloof werkelijk schragende kracht bezit. We worden geholpen zwakheden in ons geloof te herkennen, en hierdoor worden we beter in staat gesteld correcties aan te brengen. Als wij beproevingen met succes doorstaan, kunnen anderen ten slotte eveneens geholpen worden discipelen van Jezus Christus te worden. Mogen wij dus ons uiterste best doen een sterk geloof te behouden, een geloof dat, na aan de ene beproeving na de andere onderworpen te zijn geweest, „een reden tot lof en heerlijkheid en eer bevonden moge worden bij de openbaring van Jezus Christus”. — 1 Petr. 1:7.