NAÏN

(Na̱ïn).

Een Galilese stad waar Jezus Christus de enige zoon van een weduwe uit de dood opwekte (Lu 7:11-17). Naïn wordt geïdentificeerd met het dorp Nein (Naʽim) aan de NW-zijde van de Jebel Dahi (Givʽat Ha-More; de heuvel More), zo’n 10 km ten ZZO van Nazareth. Het ligt ongeveer in het gebied waar volgens Hiëronymus en Eusebius het oude Naïn gelegen moet hebben. Vanuit het schilderachtig gelegen Nein ziet men uit over de Vlakte van Jizreël (Esdrelon). Ook worden goed onderhouden olijfbosjes en vijgebomen door een bron aldaar van water voorzien. Tegenwoordig is het dorp tamelijk klein, maar ruïnes in het gebied geven te kennen dat het in vroegere eeuwen veel groter was. — AFB.: Deel 2, blz. 738.

Christus Jezus kwam in 31 G.T., tijdens zijn eerste predikingstocht in Galilea, vanuit de omgeving van Kapernaüm naar Naïn (Lu 7:1-11). Een afstand van ongeveer 35 km scheidde de twee plaatsen. „De stadspoort” kan eenvoudig een doorgang tussen de huizen zijn geweest waardoor een weg Naïn binnenkwam, aangezien niets erop duidt dat de stad ooit door een muur omgeven was. Waarschijnlijk kwamen Jezus en zijn discipelen de begrafenisstoet, die misschien op weg was naar de graven die zich op de heuvelhelling ten ZO van het huidige Nein bevinden, bij de oostelijke ingang van Naïn tegen. Door medelijden bewogen jegens de weduwe, die nu kinderloos was, trad Jezus op de baar toe en wekte haar zoon uit de dood op. Het nieuws over dit wonder verbreidde zich in heel de omtrek en drong zelfs tot in Judea door. Het kan zijn dat er met de woorden „de doden worden opgewekt”, die deel uitmaakten van het antwoord dat Jezus later gaf aan de boodschappers die Johannes de Doper vanuit de gevangenis had gezonden, ook op deze gebeurtenis werd gezinspeeld. — Lu 7:11-22.