De zienswijze van de bijbel
De liefde die bindt
IN 1978 beukte een zware storm in het noorden van de Atlantische Oceaan de luxe oceaanstomer Queen Elizabeth 2. Golven zo hoog als een gebouw van tien verdiepingen stortten zich op het schip, zodat het als een kurk op het water danste. Meubels en passagiers werden door elkaar gesmeten door het woeste slingeren van het schip. Merkwaardigerwijs had het onder de 1200 passagiers slechts lichte verwondingen tot gevolg. Goede techniek, materialen en bouw voorkwamen dat het schip in stukken brak.
Eeuwen geleden was er ook eens een schip dat zich in de greep van een woedende storm bevond. Aan boord waren de apostel Paulus en 275 anderen. Uit angst dat het schip door de felheid van de storm zou bezwijken, lieten de zeelui klaarblijkelijk „hulpmiddelen” — kettingen of kabels — onder het schip door van de ene kant naar de andere om de houten planken die het casco van deze koopvaarder vormden bijeen te houden. Alle passagiers aan boord werden gered, hoewel het schip verloren ging. — Handelingen hoofdstuk 27.
Beproevingen in het leven kunnen ons soms het gevoel geven alsof wij ons op een schip op een woelige zee bevinden. Golven van verontrusting, teleurstelling en neerslachtigheid kunnen over ons heen slaan en onze liefde tot het uiterste beproeven. Om zulke stormen te kunnen doorstaan en te voorkomen dat wij bezwijken, hebben ook wij enkele hulpmiddelen nodig.
Wanneer er stormen opsteken
Het geloof en de volharding van de apostel Paulus zijn in de bijbel uitvoerig geboekstaafd. Hij werkte hard ten behoeve van de vroege christelijke gemeenten (2 Korinthiërs 11:24-28). Zijn prestaties in het werk van de Heer leggen duidelijk getuigenis af van zijn intense liefde voor zijn naasten en zijn sterke verhouding met God. Toch gingen in het leven van Paulus de zeeën dikwijls hoog. Zowel letterlijk als figuurlijk heeft de apostel vele stormen doorstaan.
Als in de dagen van Paulus een schip in een heftige storm terechtkwam, hing het behoud van de passagiers en het schip van de bekwaamheid van de bemanning af, maar ook van de stevigheid van het schip. Dat was niet minder het geval als de apostel in figuurlijke stormen terechtkwam. Hoewel Paulus fysieke ontbering, gevangenschap en marteling had doorstaan, kwamen de zwaarste stormen die een uitdaging vormden voor zijn geestelijke en emotionele stabiliteit en zijn vermogen om te blijven liefhebben, van binnen de christelijke gemeente.
Paulus zwoegde bijvoorbeeld anderhalf jaar onvermoeibaar om de gemeente in de stad Korinthe op te richten. Door zijn ervaringen met de Korinthiërs ontwikkelde hij tedere gevoelens voor de kudde. Paulus zei zelfs dat hij als een vader voor hen was (1 Korinthiërs 4:15). Maar ondanks het door Paulus opgebouwde bericht van liefde en hard werken ten behoeve van de gemeente spraken sommigen in Korinthe schimpend over hem (2 Korinthiërs 10:10). Wat moet dat, in het licht van alle zelfopofferingen die hij zich had getroost, ontmoedigend zijn geweest!
Hoe konden degenen die Paulus’ onbeperkte liefde hadden ontvangen, zo wreed en geringschattend zijn? Paulus moet het gevoel gehad hebben alsof hij stukgeslagen werd, als een schip in de greep van een orkaan. Wat zou het gemakkelijk voor hem zijn geweest het op te geven, het gevoel te hebben dat al zijn inspanningen tevergeefs waren geweest, of verbitterd te raken! Waardoor bleef Paulus overeind? Wat voorkwam dat hij door teleurstelling geveld werd?
De liefde die ons overeind houdt
Paulus liet er in de geest van zijn lezers geen twijfel over bestaan waaruit zowel zijn sterkte als zijn motivatie voortkwam. Hij schreef: „De liefde die de Christus heeft, dringt ons” (2 Korinthiërs 5:14). Paulus wees op de allesovertreffende bron van sterkte en motivatie. De drijvende kracht is „de liefde die de Christus heeft”. Een bijbelgeleerde maakte de volgende opmerking met betrekking tot deze schriftplaats: „Paulus zegt niet dat onze liefde voor Christus ons in onze bediening houdt . . . Daarmee zouden wij pas halverwege zijn. Onze liefde voor Christus wordt opgewekt en voortdurend gevoed door zijn liefde voor ons.” — Wij cursiveren.
De liefde die Christus tentoonspreidde door zich te onderwerpen aan een verschrikkelijk pijnlijke dood aan een martelpaal — waardoor hij zijn volmaakte menselijke leven als losprijs gaf om de hele gelovige mensheid te redden — motiveerde, drong, verplichtte Paulus in het belang van Christus en de broederschap te blijven dienen. Zo beheerste de liefde van Christus dus Paulus, weerhield hem van zelfzucht en bracht hem ertoe zijn doeleinden te beperken tot de dienst voor God en zijn naasten.
Ja, de bron van motivatie achter de getrouwe levenswandel van een christen is de liefde van Christus. Wanneer wij worden geconfronteerd met beproevingen die in fysiek, emotioneel en geestelijk opzicht een verzwakkende uitwerking op ons zouden kunnen hebben, stelt de drijvende kracht van Christus’ liefde ons in staat nog door te gaan waar iemand die minder gemotiveerd is het zou opgeven. Ze geeft ons de kracht om vol te houden.
Wij kunnen ons niet op onze onvolmaakte emoties verlaten om ons te schragen en te motiveren. Dit geldt in het bijzonder als onze beproevingen het gevolg zijn van teleurstelling of bezorgdheid. Anderzijds heeft de liefde van Christus het vermogen ons in onze bediening te houden, ons te schragen en te motiveren, niettegenstaande onze persoonlijke beproeving. Christus’ liefde stelt een christen in staat niet alleen langer vol te houden dan anderen verwachten, maar misschien zelfs langer dan zo iemand zelf had verwacht.
Aangezien Christus’ liefde bestendig is, houdt de uitwerking bovendien nooit op. Het is een drijvende kracht die niet schommelt of afneemt. „De liefde faalt nimmer” (1 Korinthiërs 13:8). Ze stelt ons in staat hem getrouw te blijven volgen, wat er ook gebeurt.
Emotionele beproevingen oefenen een kracht uit waaronder wij zouden kunnen bezwijken. Hoe uitermate belangrijk is het daarom te mediteren over de liefde die Christus voor ons aan de dag heeft gelegd. De liefde van Christus zal ons overeind houden. Zijn liefde maakt het mogelijk een schipbreuk van ons geloof te vermijden (1 Timotheüs 1:14-19). Verder drijft de liefde van Christus ons ertoe alles te doen wat in ons vermogen ligt om degene te verheerlijken die de uiting van Christus’ liefde mogelijk heeft gemaakt, Jehovah God. — Romeinen 5:6-8.