De onschuldige slachtoffers van seksuele kindermishandeling

„IK BEN nu bijna 40”, zegt Eilene.a „En ondanks het feit dat mijn probleem ruim 30 jaar oud is, achtervolgt het me nog steeds. De woede, het schuldgevoel, de problemen in mijn huwelijk! Mensen proberen het te begrijpen, maar dat kunnen ze gewoon niet.” Eilenes probleem? Zij is als kind seksueel misbruikt, en voor haar zijn de gevolgen van langdurige aard gebleken.

Eilene staat daarin lang niet alleen. Onderzoeken wijzen uit dat een alarmerend aantal vrouwen — en mannen — op die manier mishandeld is.b Seksuele kindermishandeling is lang geen zeldzame uiting van afwijkend gedrag maar een wijdverbreid kwaad dat in alle maatschappelijke, economische, religieuze en raciale kringen voorkomt.

Gelukkig zou de overgrote meerderheid van de mannen en vrouwen er zelfs nooit aan denken een kind op die manier te mishandelen. Maar een gevaarlijke minderheid heeft die ziekelijke neiging wel. En in tegenstelling tot het stereotiepe beeld zijn weinig mensen die kinderen seksueel misbruiken zeverende moordzuchtige maniakken die op de loer liggen bij speelplaatsen. De meesten zijn personen die zich met een overtuigend vernisje van normaliteit weten te tooien. Zij hebben het voor de bevrediging van hun perverse lusten gemunt op naïeve, weerloze kinderen die hen vertrouwen — meestal hun eigen dochters.c In het bijzijn van anderen behandelen zij hen vaak lief en vriendelijk. Onder vier ogen moeten hun kinderen zich bedreigingen, geweld en krenkende, vernederende vormen van ontucht laten welgevallen.

Toegegeven, het is nauwelijks te bevatten dat zulke verschrikkingen zich in zo veel schijnbaar respectabele gezinnen kunnen afspelen. Zelfs in bijbelse tijden echter werden kinderen gebruikt „voor de kortstondige bevrediging van . . . zinnelijke hartstochten” (The International Critical Commentary; vergelijk Joël 3:3). De bijbel voorzei: „Maar weet dit, dat er in de laatste dagen kritieke tijden zullen aanbreken, die moeilijk zijn door te komen. Want de mensen zullen zichzelf liefhebben, . . . zonder natuurlijke genegenheid [zijn], . . . zonder zelfbeheersing, heftig, zonder liefde voor het goede.” Daarom behoeft het ons niet te verbazen dat seksuele kindermishandeling thans op grote schaal plaatsvindt. — 2 Timotheüs 3:1, 3, 13.

Als een kind seksueel wordt lastig gevallen, laat dat misschien geen lichamelijke littekens na. En niet alle volwassenen die het slachtoffer van seksuele kindermishandeling zijn geweest, lijden daar zichtbaar onder. Maar zoals in een oude spreuk werd opgemerkt: „Zelfs onder het lachen kan het hart smart hebben” (Spreuken 14:13). Ja, veel slachtoffers hebben diepe emotionele littekens — verborgen, inwendig etterende wonden. Hoe komt het echter dat seksuele kindermishandeling bij sommigen zo’n schade aanricht? Waarom heelt de tijd op zich de wonden niet altijd? De omvang van dit rampzalige probleem noodzaakt ons er aandacht aan te besteden. Weliswaar is wat er volgt voor een deel onaangenaam om te lezen — vooral indien u als kind het slachtoffer van seksueel geweld bent geweest — maar wees er zeker van dat er hoop is, dat u eroverheen kunt komen.