“ਸਰਬ ਦਿਲਾਸੇ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ”

5. ਅਨੇਕ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ ਸਹਿਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ, ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਹੋਰ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ?

⁵ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਦਿਲਾਸੇ ਦੀ ਗਹਿਰੀ ਕਦਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਰਸੂਲ ਪੌਲੁਸ ਸੀ। ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਮਕਦੂਨਿਯਾ ਵਿਚ ਇਕ ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ੀ ਸਮੇਂ ਮਗਰੋਂ, ਉਸ ਨੇ ਵੱਡੀ ਰਾਹਤ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤੀ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਕੁਰਿੰਥੀ ਕਲੀਸਿਯਾ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਤਾੜਨਾ ਦੀ ਪੱਤਰੀ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਪ੍ਰਤਿਕ੍ਰਿਆ ਦਿਖਾਈ ਹੈ। ਇਸ ਗੱਲ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਇਕ ਦੂਜੀ ਪੱਤਰੀ ਲਿਖਣ ਦੇ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਹੇਠ ਲਿਖਿਆ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਉ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ: “ਮੁਬਾਰਕ ਹੈ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਭੁ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਜਿਹੜਾ ਦਿਆਲਗੀਆਂ [“ਕੋਮਲ ਦਇਆ,” ਨਿ ਵ] ਦਾ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਸਰਬ ਦਿਲਾਸੇ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹੈ। ਜੋ ਸਾਡੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਬਿਪਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।”—2 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 1:3, 4.

6. ਅਸੀਂ 2 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 1:3, 4 ਵਿਚ ਪਾਏ ਗਏ ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੋਂ ਕੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ?

⁶ ਇਹ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸ਼ਬਦ ਸਾਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਝ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਆਓ ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰੀਏ। ਜਦੋਂ ਪੌਲੁਸ ਆਪਣੀਆਂ ਪੱਤਰੀਆਂ ਵਿਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਲਈ ਉਸਤਤ ਜਾਂ ਧੰਨਵਾਦ ਪ੍ਰਗਟਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਕੋਈ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਪਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਮਸੀਹੀ ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੇ ਸਿਰ, ਯਿਸੂ ਲਈ ਗਹਿਰੀ ਕਦਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। (ਰੋਮੀਆਂ 1:8; 7:25; ਅਫ਼ਸੀਆਂ 1:3; ਇਬਰਾਨੀਆਂ 13:20, 21) ਇਸ ਲਈ, ਪੌਲੁਸ ਇਸ ਉਸਤਤ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟਾਉ ਨੂੰ ‘ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਭੁ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਤੇ ਪਿਤਾ’ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ, ਆਪਣੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਵਿਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ, ਉਹ ਇਕ ਯੂਨਾਨੀ ਨਾਂਵ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ “ਕੋਮਲ ਦਇਆ” ਅਨੁਵਾਦਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਨਾਂਵ ਅਜਿਹੇ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅਗਲੇ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਸੋਗ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੌਲੁਸ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਮਲ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵਰਣਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਬਿਪਤਾ ਭੋਗ ਰਹੇ ਆਪਣੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਸੇਵਕ ਦੇ ਲਈ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ—ਅਜਿਹੀਆਂ ਕੋਮਲ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਮਿੱਤ ਦਇਆਪੂਰਵਕ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਖ਼ੀਰ ਵਿਚ, ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਯਹੋਵਾਹ ਨੂੰ “ਕੋਮਲ ਦਇਆ ਦਾ ਪਿਤਾ” ਸੱਦਣ ਦੁਆਰਾ, ਇਸ ਮਨਭਾਉਂਦੇ ਗੁਣ ਦੇ ਸ੍ਰੋਤ ਵਜੋਂ ਯਹੋਵਾਹ ਦਾ ਆਸਰਾ ਰੱਖਿਆ।

7. ਇਹ ਕਿਉਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਯਹੋਵਾਹ “ਸਰਬ ਦਿਲਾਸੇ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ” ਹੈ?

⁷ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ “ਕੋਮਲ ਦਇਆ” ਬਿਪਤਾ ਭੋਗ ਰਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਰਾਹਤ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਪੌਲੁਸ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਯਹੋਵਾਹ ਨੂੰ “ਸਰਬ ਦਿਲਾਸੇ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ” ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਸੰਗੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਦਿਆਲਗੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਭਾਵੇਂ ਜਿਹੜਾ ਵੀ ਦਿਲਾਸਾ ਸ਼ਾਇਦ ਅਨੁਭਵ ਕਰੀਏ, ਅਸੀਂ ਸ੍ਰੋਤ ਵਜੋਂ ਯਹੋਵਾਹ ਦਾ ਆਸਰਾ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਅਜਿਹਾ ਕੋਈ ਅਸਲੀ, ਸਥਾਈ ਦਿਲਾਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਹੋ ਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਰੂਪ ਵਿਚ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਦਿਲਾਸਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਕੋਮਲ ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲਾਸੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

8. ਹਾਲਾਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਡੀਆਂ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸ੍ਰੋਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਵੀ ਬਿਪਤਾ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਕਿਹੜਾ ਲਾਭਕਾਰੀ ਅਸਰ ਪੈ ਸਕਦਾ ਹੈ?

⁸ ਹਾਲਾਂਕਿ ਯਹੋਵਾਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪਣੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਸੇਵਕਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਵਿਭਿੰਨ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਆਉਣ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਅਜਿਹੀਆਂ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸ੍ਰੋਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। (ਯਾਕੂਬ 1:13) ਪਰੰਤੂ, ਅਸੀਂ ਜਦੋਂ ਬਿਪਤਾ ਸਹਿਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਉਦੋਂ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਮੁਹੱਈਆ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਦਿਲਾਸਾ ਸਾਨੂੰ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਹੋਰ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੋਣ ਦੇ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਿਸ ਨਤੀਜੇ ਦੇ ਨਾਲ? “ਭਈ ਅਸੀਂ ਉਸੇ ਦਿਲਾਸੇ ਤੋਂ ਜਿਹ ਨੂੰ ਅਸਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵੱਲੋਂ ਪਾਇਆ ਹੈ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਬਿਪਤਾ ਵਿੱਚ ਦਿਲਾਸਾ ਦੇਣ ਜੋਗੇ ਹੋਈਏ।” (2 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 1:4) ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਯਹੋਵਾਹ ਸਾਨੂੰ ਸੰਗੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਸੇਵਕਾਈ ਵਿਚ ਮਿਲਦੇ ਹਾਂ, ਉਸ ਦੇ ਦਿਲਾਸੇ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਕਾਰੀ ਸਾਂਝ-ਕਰਤਾ ਹੋਣ ਦੇ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਅਸੀਂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ‘ਸਾਰੇ ਸੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ।’—ਯਸਾਯਾਹ 61:2; ਮੱਤੀ 5:4.