ਲਗਭਗ 65 ਈਸਵੀ ਵਿਚ ਪੌਲੁਸ ਫਿਰ ਤੋਂ ਰੋਮ ਵਿਚ ਕੈਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਚਿੱਠੀ ਵਿਚ ਤਿਮੋਥਿਉਸ ਨੂੰ ਅਫ਼ਸੁਸ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ: “ਤੂੰ ਮਰਕੁਸ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆਵੀਂ।” (2 ਤਿਮੋ. 4:11) ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਕਿ ਮਰਕੁਸ ਇਸ ਸਮੇਂ ਅਫ਼ਸੁਸ ਵਿਚ ਸੀ। ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮਰਕੁਸ ਤਿਮੋਥਿਉਸ ਨਾਲ ਰੋਮ ਨੂੰ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਮਰਕੁਸ ਖ਼ੁਸ਼ੀ-ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਇਹ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ।

“ਉਹ ਸੇਵਾ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੰਮ ਦਾ ਹੈ”

ਮਰਕੁਸ ਨੇ ਰੋਮ ਵਿਚ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੀ ਇੰਜੀਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲਿਖੀ ਸੀ। ਯਾਦ ਕਰੋ ਕਿ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਤਿਮੋਥਿਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ: “ਤੂੰ ਮਰਕੁਸ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆਵੀਂ।” ਪਰ ਕਿਉਂ? ਪੌਲੁਸ ਅੱਗੇ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ: “ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹ ਸੇਵਾ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੰਮ ਦਾ ਹੈ।”—2 ਤਿਮੋ. 4:11.

ਇਸ ਆਇਤ ਤੋਂ ਉਸ ਬਾਰੇ ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਝ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦਿਆਂ ਮਰਕੁਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਰਸੂਲ, ਆਗੂ ਜਾਂ ਨਬੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਗਿਆ। ਉਹ ਇਕ ਸੇਵਕ ਸੀ, ਮਤਲਬ ਕਿ ਉਹ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀ ਟਹਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਜੀ ਹਾਂ, ਇਸ ਘੜੀ ਯਾਨੀ ਪੌਲੁਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੀ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਰਕੁਸ ਉਸ ਦੇ ਕਿੰਨਾ ਕੰਮ ਆਇਆ ਹੋਣਾ।