ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬਚਨ ਦੀ ਚੰਗੀ ਵਰਤੋਂ

6. ਇਬਰਾਨੀਆਂ 10:38 ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਲਿਖਦੇ ਹੋਏ ਪੌਲੁਸ ਕਿੱਥੋਂ ਹਵਾਲਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ?

⁶ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਬਾਈਬਲ ਦੀ ਚੰਗੀ ਵਰਤੋਂ ਰਾਹੀਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੰਗੀ ਭੈਣਾਂ-ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਨਿਹਚਾ ਵਧਾਈ ਸੀ। ਮਿਸਾਲ ਲਈ, ਉਸ ਨੇ ਲਿਖਿਆ: “ਪਰ ਮੇਰਾ ਧਰਮੀ ਬੰਦਾ ਨਿਹਚਾ ਤੋਂ ਜੀਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਪਿਛਾਹਾਂ ਹਟ ਜਾਵੇ, ਮੇਰਾ ਜੀ ਉਸ ਤੋਂ ਪਰਸੰਨ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ।” (ਇਬਰਾਨੀਆਂ 10:38) ਪੌਲੁਸ ਹਬੱਕੂਕ ਨਬੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੁਹਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।a ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਪੌਲੁਸ ਦਾ ਖਤ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਬਰਾਨੀ ਮਸੀਹੀ ਨਬੀਆਂ ਦੀਆਂ ਪੋਥੀਆਂ ਨਾਲ ਵਾਕਫ਼ ਸਨ। ਪੌਲੁਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਮਸੀਹੀਆਂ ਦੀ ਨਿਹਚਾ ਵਧਾਉਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜੋ ਲਗਭਗ 61 ਸਾ.ਯੁ. ਵਿਚ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਲਾਗੇ-ਚਾਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ ਹਬੱਕੂਕ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਚੰਗੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਇਹ ਕਿਉਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ?

7. ਹਬੱਕੂਕ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕਦੋਂ ਲਿਖੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੇ ਯਹੂਦਾਹ ਵਿਚ ਹਾਲਾਤ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਨ?

⁷ ਜ਼ਾਹਰ ਹੈ ਕਿ ਹਬੱਕੂਕ ਨੇ 607 ਸਾ.ਯੁ.ਪੂ. ਵਿਚ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਨਾਸ਼ ਹੋਣ ਤੋਂ ਵੀਹ ਸਾਲ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੀ ਪੁਸਤਕ ਲਿਖੀ ਸੀ। ਦਰਸ਼ਣ ਵਿਚ, ਨਬੀ ਨੇ ਕਸਦੀਆਂ (ਬਾਬਲੀ ਲੋਕ) ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜੋ ਕਿ ਇਕ “ਕੌੜੀ ਅਤੇ ਜੋਸ਼ ਵਾਲੀ ਕੌਮ” ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਹੂਦਾਹ ਉੱਤੇ ਅਚਾਨਕ ਹਮਲਾ ਕਰਦਿਆਂ ਅਤੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰਦਿਆਂ, ਅਤੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਕੌਮਾਂ ਦਾ ਵੀ ਨਾਸ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇਖਿਆ। (ਹਬੱਕੂਕ 1:5-11) ਲੇਕਿਨ ਅਜਿਹੀ ਬਿਪਤਾ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ, ਇਕ ਸਦੀ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਿਰ ਪਹਿਲਾਂ, ਯਸਾਯਾਹ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਹਬੱਕੂਕ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ, ਯੋਸੀਯਾਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਯਹੋਯਾਕੀਮ ਰਾਜਾ ਬਣਿਆ ਅਤੇ ਬੁਰਾਈ ਫਿਰ ਯਹੂਦਾਹ ਵਿਚ ਫੈਲਰ ਗਈ। ਯਹੋਯਾਕੀਮ ਨੇ ਯਹੋਵਾਹ ਦਾ ਨਾਂ ਲੈਣ ਵਾਲਿਆਂ ਉੱਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤੇ, ਇੱਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਤਲ ਵੀ ਕੀਤੇ। (2 ਇਤਹਾਸ 36:5; ਯਿਰਮਿਯਾਹ 22:17; 26:20-24) ਤਾਂ ਫਿਰ, ਇਹ ਕੋਈ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਹਬੱਕੂਕ ਨਬੀ ਨੇ ਦੁਹਾਈ ਦਿੱਤੀ: ‘ਹੇ ਯਹੋਵਾਹ, ਕਦ ਤਾਈਂ?’—ਹਬੱਕੂਕ 1:2.

8. ਹਬੱਕੂਕ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਦੇ ਅਤੇ ਅੱਜ ਦੇ ਮਸੀਹੀਆਂ ਲਈ ਲਾਭਦਾਇਕ ਕਿਉਂ ਹੋਵੇਗੀ?

⁸ ਹਬੱਕੂਕ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦਾ ਨਾਸ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਨਜ਼ਦੀਕ ਸੀ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਦੇ ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਯਹੂਦੀ ਰੀਤੀ ਕਦੋਂ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣੀ ਸੀ। ਨਾ ਹੀ ਅੱਜ ਸਾਨੂੰ ਉਸ “ਦਿਨ ਅਤੇ ਘੜੀ” ਦਾ ਪਤਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਯਹੋਵਾਹ ਦਾ ਨਿਆਉਂ ਇਸ ਦੁਸ਼ਟ ਸੰਸਾਰ ਉੱਤੇ ਆਵੇਗਾ। (ਮੱਤੀ 24:36) ਤਾਂ ਫਿਰ, ਆਓ ਆਪਾਂ ਹਬੱਕੂਕ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਯਹੋਵਾਹ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇਈਏ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ ਦੋ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸੀਆਂ। ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸ ਨੇ ਨਬੀ ਨੂੰ ਪੱਕਾ ਭਰੋਸਾ ਦਿਲਾਇਆ ਕਿ ਅੰਤ ਸਹੀ ਸਮੇਂ ਤੇ ਆਵੇਗਾ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਮਾਨਵੀ ਨਜ਼ਰੀਏ ਤੋਂ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅੰਤ ਆਉਣ ਵਿਚ ਚਿਰ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ “ਉਹ ਚਿਰ ਨਾ ਲਾਵੇਗਾ।” (ਹਬੱਕੂਕ 2:3) ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਜੋ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਹਬੱਕੂਕ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਵਾਈ ਇਹ ਸੀ ਕਿ “ਧਰਮੀ ਆਪਣੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨਾਲ ਜੀਵੇਗਾ।” (ਹਬੱਕੂਕ 2:4) ਇਹ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਅਤੇ ਸੋਹਣੀਆਂ ਸੱਚਾਈਆਂ ਹਨ! ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਗੱਲ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਅੰਤ ਕਦੋਂ ਆਵੇਗਾ, ਪਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਅਸੀਂ ਨਿਹਚਾ ਵਾਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਉਂਦੇ ਰਹਾਂਗੇ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।

9. (ੳ) ਯਹੋਵਾਹ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ 607 ਸਾ.ਯੁ.ਪੂ. ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਸੇਵਕ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੀਉਂਦੇ ਰਹੇ? (ਅ) ਅਤੇ 66 ਸਾ.ਯੁ. ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੀਉਂਦੇ ਰਹੇ? (ੲ) ਸਾਡੇ ਲਈ ਆਪਣੀ ਨਿਹਚਾ ਨੂੰ ਪੱਕਾ ਕਰਨਾ ਕਿਉਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ?

⁹ ਜਦੋਂ 607 ਸਾ.ਯੁ.ਪੂ. ਵਿਚ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦਾ ਨਾਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਯਿਰਮਿਯਾਹ ਨੇ, ਉਸ ਦੇ ਸਕੱਤਰ ਬਾਰੂਕ ਨੇ, ਅਬਦ-ਮਲਕ ਨੇ, ਅਤੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰੇਕਾਬੀਆਂ ਨੇ ਹਬੱਕੂਕ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਯਹੋਵਾਹ ਦੇ ਵਾਅਦੇ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਦੇਖੀ। ਉਹ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦੇ ਭਿਆਨਕ ਵਿਨਾਸ਼ ਤੋਂ ਬਚ ਕੇ ‘ਜੀਉਂਦੇ ਰਹੇ।’ ਕਿਉਂ? ਕਿਉਂਕਿ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਰਕਤ ਦਿੱਤੀ। (ਯਿਰਮਿਯਾਹ 35:1-19; 39:15-18; 43:4-7; 45:1-5) ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਦੇ ਇਬਰਾਨੀ ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੇ ਪੌਲੁਸ ਦੀ ਸਲਾਹ ਵੱਲ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਹੋਣਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ 66 ਸਾ.ਯੁ. ਵਿਚ ਰੋਮੀ ਫ਼ੌਜਾਂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਮਸੀਹੀ ਯਿਸੂ ਦੀ ਸਲਾਹ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹੇ ਅਤੇ ਉੱਥੋਂ ਭੱਜ ਨਿਕਲੇ। (ਲੂਕਾ 21:20, 21) ਉਹ ਆਪਣੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਕਾਰਨ ਜੀਉਂਦੇ ਰਹੇ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਵੀ ਜੀਉਂਦੇ ਰਹਾਂਗੇ ਜੇ ਅਸੀਂ ਅੰਤ ਆਉਣ ਤਕ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹਾਂਗੇ। ਆਪਣੀ ਨਿਹਚਾ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪੱਕਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਕਿੰਨਾ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨ ਹੈ!