ਅਧਿਆਇ 103

ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਦੁਬਾਰਾ ਜਾਣਾ

ਯਰੀਹੋ ਤੋਂ ਆਉਣ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਬੈਤਅਨੀਆ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਤੀਜੀ ਰਾਤ ਬਿਤਾਈ ਹੈ। ਹੁਣ, ਸੋਮਵਾਰ, ਨੀਸਾਨ 10 ਦੇ ਤੜਕੇ ਦੇ ਚਾਨਣ ਵਿਚ, ਉਹ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਨੂੰ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੱਤਿਆਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਇਕ ਹੰਜੀਰ ਦੇ ਦਰਖ਼ਤ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਇਹ ਦੇਖਣ ਲਈ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਉੱਤੇ ਕੁਝ ਹੰਜੀਰ ਹੋਣ।

ਦਰਖ਼ਤ ਦੇ ਪੱਤੇ ਬੇਮੌਸਮੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੁਵੇਲੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਹੰਜੀਰਾਂ ਦਾ ਮੌਸਮ ਕੇਵਲ ਜੂਨ ਵਿਚ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਅਜੇ ਸਿਰਫ਼ ਮਾਰਚ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਅਖ਼ੀਰ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਉਂਕਿ ਪੱਤੇ ਸੁਵੇਲੇ ਨਿਕਲ ਆਏ ਹਨ, ਸ਼ਾਇਦ ਹੰਜੀਰ ਵੀ ਸੁਵੇਲੇ ਲੱਗੇ ਹੋਣ। ਪਰੰਤੂ ਉਹ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪੱਤਿਆਂ ਨੇ ਦਰਖ਼ਤ ਨੂੰ ਇਕ ਧੋਖੇ ਭਰੀ ਦਿੱਖ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਯਿਸੂ ਦਰਖ਼ਤ ਨੂੰ ਸਰਾਪ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਕੋਈ ਤੇਰਾ ਫਲ ਫੇਰ ਕਦੇ ਨਾ ਖਾਵੇ।” ਯਿਸੂ ਦੇ ਇੰਜ ਕਰਨ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚੇਲੇ ਚੱਲਦੇ-ਚੱਲਦੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਹੈਕਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਮੁਆਇਨਾ ਉਹ ਪਿਛਲੀ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਪਰੰਤੂ, ਅੱਜ ਉਹ ਕਦਮ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਤਿੰਨ ਵਰ੍ਹੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ 30 ਸਾ.ਯੁ. ਵਿਚ ਪਸਾਹ ਲਈ ਆਇਆ ਸੀ। ਯਿਸੂ ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਵੇਚਣ ਅਤੇ ਖ਼ਰੀਦਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਰਾਫ਼ਾਂ ਦੇ ਤਖ਼ਤਪੋਸ਼ ਅਤੇ ਘੁੱਗੀਆਂ ਵੇਚਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚੌਂਕੀਆਂ ਉਲਟਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭਾਂਡੇ ਲੈ ਕੇ ਹੈਕਲ ਵਿੱਚੋਂ ਦੀ ਲੰਘਣ ਦੀ ਵੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਜਿਹੜੇ ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਪੈਸੇ ਵਟਾਉਂਦੇ ਅਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਵੇਚਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਕੀ ਇਹ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਜੋ ਮੇਰਾ ਘਰ ਸਾਰੀਆਂ ਕੌਮਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦਾ ਘਰ ਸਦਾਵੇਗਾ? ਪਰ ਤੁਸਾਂ ਉਹ ਨੂੰ ਡਾਕੂਆਂ ਦੀ ਖੋਹ ਬਣਾ ਛੱਡਿਆ ਹੈ!” ਉਹ ਡਾਕੂ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੀਮਤ ਮੰਗਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਲੀਦਾਨ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦਾ ਪਸ਼ੂ ਖ਼ਰੀਦਣ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਅਜਿਹੇ ਵਪਾਰ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲੁੱਟ ਜਾਂ ਡਾਕਾ ਸਮਝਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਮੁੱਖ ਜਾਜਕਾਂ, ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮੁੱਖ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੇ ਸੁਣਿਆਂ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੇ ਕੀ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਫਿਰ ਤੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮਰਵਾਉਣ ਦਾ ਇਕ ਤਰੀਕਾ ਭਾਲਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਸਾਬਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਨਾ-ਸੁਧਾਰਨਯੋਗ ਹਨ। ਫਿਰ ਵੀ, ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਾਰਿਆ ਜਾਵੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਲਈ ਉਸ ਦੁਆਲੇ ਘੇਰਾ ਪਾਈ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।

ਪ੍ਰਾਕਿਰਤਿਕ ਯਹੂਦੀਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਗ਼ੈਰ-ਯਹੂਦੀ ਵੀ ਪਸਾਹ ਲਈ ਆਏ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਹ ਨਵ-ਯਹੂਦੀ ਹਨ, ਮਤਲਬ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਹੂਦੀ ਧਰਮ ਵਿਚ ਧਰਮ-ਪਰਿਵਰਤਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਯੂਨਾਨੀ, ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਨਵ-ਯਹੂਦੀ, ਹੁਣ ਫ਼ਿਲਿੱਪੁਸ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਫ਼ਿਲਿੱਪੁਸ ਅੰਦ੍ਰਿਯਾਸ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਪੁੱਛਣ ਲਈ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਮਿਲਣਾ ਉਚਿਤ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਨਹੀਂ। ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਅਜੇ ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਹੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਯੂਨਾਨੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਯਿਸੂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਿਰਫ਼ ਕੁਝ ਹੀ ਦਿਨ ਬਾਕੀ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਸਥਿਤੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ: “ਵੇਲਾ ਆ ਪੁੱਜਿਆ ਹੈ ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕੀਤੀ ਜਾਏ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੱਚ ਸੱਚ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਕਣਕ ਦਾ ਦਾਣਾ ਜੇ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਪੈ ਕੇ ਨਾ ਮਰੇ ਤਾਂ ਉਹ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਜੇ ਮਰੇ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਫਲ ਦਿੰਦਾ।”

ਕਣਕ ਦੇ ਇਕ ਦਾਣੇ ਦੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਕੀਮਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਰੰਤੂ, ਜੇਕਰ ਇਹ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਪਵੇ ਅਤੇ “ਮਰੇ,” ਅਰਥਾਤ ਬੀ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖ਼ਤਮ ਕਰੇ, ਤਦ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ? ਤਦ ਇਹ ਉਪਜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਆਉਣ ਤੇ ਇਕ ਡੰਡੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵਧ ਕੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਣਕ ਦੇ ਦਾਣੇ ਉਤਪੰਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਯਿਸੂ ਸਿਰਫ਼ ਇਕ ਹੀ ਸੰਪੂਰਣ ਵਿਅਕਤੀ ਹੈ। ਪਰੰਤੂ ਜੇ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹਿ ਕੇ ਮਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਲਈ ਸਦੀਪਕ ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦਾ ਸਾਧਨ ਬਣਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਉਹੋ ਆਤਮ-ਬਲੀਦਾਨ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਵਿਚ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਜਿਹੜਾ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਨਾਲ ਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਆਉਂਦਾ ਅਤੇ ਜਿਹੜਾ ਇਸ ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਨਾਲ ਵੈਰ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਉਹ ਸਦੀਪਕ ਜੀਉਣ ਤਾਈਂ ਉਹ ਦੀ ਰੱਛਿਆ ਕਰੇਗਾ।”

ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅੱਗੇ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ: “ਜੇ ਕੋਈ ਮੇਰੀ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਤੁਰੇ ਅਰ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਹਾਂ ਮੇਰਾ ਸੇਵਕ ਭੀ ਉੱਥੇ ਹੋਵੇਗਾ। ਜੇ ਕੋਈ ਮੇਰੀ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਤਾਂ ਪਿਤਾ ਉਹ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰੇਗਾ।” ਯਿਸੂ ਦਾ ਅਨੁਕਰਣ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਅਦਭੁਤ ਇਨਾਮ! ਇਹ ਇਨਾਮ, ਰਾਜ ਵਿਚ ਮਸੀਹ ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਗਤ ਕਰਨ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸਨਮਾਨ ਹੈ।

ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਵੱਡੇ ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਕਸ਼ਟਦਾਈ ਮੌਤ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ, ਯਿਸੂ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ: “ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਜੀ ਘਬਰਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਕੀ ਆਖਾਂ? ਹੇ ਪਿਤਾ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਘੜੀ ਤੋਂ ਬਚਾ।” ਕਾਸ਼ ਉਸ ਉੱਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਕਸ਼ਟ ਰੋਕੇ ਜਾ ਸਕਦੇ! ਪਰੰਤੂ ਨਹੀਂ, ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਇਸ ਘੜੀ ਤੀਕੁ ਆਇਆ ਹਾਂ।” ਯਿਸੂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਪੂਰੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਦੇ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਬਲੀਦਾਨ ਸੰਬੰਧੀ ਮੌਤ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਮੱਤੀ 21:​12, 13, 18, 19; ਮਰਕੁਸ 11:​12-18; ਲੂਕਾ 19:​45-48; ਯੂਹੰਨਾ 12:​20-27.

▪ ਯਿਸੂ ਹੰਜੀਰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਆਸ਼ਾ ਕਿਉਂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਜੇ ਮੌਸਮ ਨਹੀਂ ਹੈ?

▪ ਯਿਸੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਵੇਚਦੇ ਹਨ, “ਡਾਕੂ” ਕਿਉਂ ਸੱਦਦਾ ਹੈ?

▪ ਯਿਸੂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਣਕ ਦੇ ਇਕ ਦਾਣੇ ਵਾਂਗ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ?

▪ ਯਿਸੂ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਮੌਤ ਬਾਰੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ?

ਅਧਿਆਇ 104

ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਤੀਜੀ ਵਾਰੀ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ

ਯਿਸੂ ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਮੌਤ ਦੇ ਬਾਰੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਮੁੱਖ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਨੇਕਨਾਮੀ ਉੱਤੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਵੇਗਾ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਪ੍ਰਾਰ­ਥਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ: “ਹੇ ਪਿਤਾ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਵਡਿਆਈ ਦੇਹ।”

ਇਸ ਤੇ, ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਇਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਇਹ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਉਂਦੀ ਹੈ: “ਮੈਂ ਉਹ ਨੂੰ ਵਡਿਆਈ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਅਰ ਫੇਰ ਵੀ ਦਿਆਂਗਾ।”

ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਖੜ੍ਹੀ ਭੀੜ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। “ਦੂਤ ਨੇ ਇਹ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੈ,” ਕਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਦੂਜੇ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬੱਦਲ ਗਰਜਿਆ ਹੈ। ਪਰੰਤੂ, ਦਰਅਸਲ, ਇਹ ਯਹੋਵਾਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਬੋਲਿਆ ਹੈ! ਪਰ, ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿਚ ਸੁਣੀ ਗਈ ਸੀ।

ਯਿਸੂ ਦੇ ਬਪਤਿਸਮੇ ਤੇ, ਸਾਢੇ ਤਿੰਨ ਵਰ੍ਹੇ ਪਹਿਲਾਂ, ਯੂਹੰਨਾ ਬਪ­ਤਿਸ­ਮਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਸੁਣਿਆ: “ਇਹ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਮੈਂ ਪਰਸਿੰਨ ਹਾਂ।” ਫਿਰ, ਪਿਛਲੇ ਪਸਾਹ ਦੇ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਤੇ, ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਯਾਕੂਬ, ਯੂਹੰਨਾ, ਅਤੇ ਪਤਰਸ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਰੂਪਾਂਤ੍ਰਿਤ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਇਹ ਐਲਾਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸੁਣਿਆ: “ਇਹ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਮੈਂ ਪਰਸਿੰਨ ਹਾਂ। ਉਹ ਦੀ ਸੁਣੋ।” ਅਤੇ ਹੁਣ, ਤੀਜੀ ਵਾਰੀ, ਨੀਸਾਨ 10 ਨੂੰ, ਯਿਸੂ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਚਾਰ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਦਮੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਫਿਰ ਸੁਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰੰਤੂ ਇਸ ਵਾਰੀ ਯਹੋਵਾਹ ਇੰਜ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂਕਿ ਭੀੜ ਸੁਣ ਸਕੇ!

ਯਿਸੂ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ: “ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਮੇਰੇ ਲਈ ਨਹੀਂ ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਆਇਆ ਹੈ।” ਇਹ ਸਬੂਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ, ਸੱਚ-ਮੁੱਚ ਹੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਪੁੱਤਰ, ਅਰਥਾਤ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਮਸੀਹਾ ਹੈ। “ਹੁਣ ਇਸ ਜਗਤ ਦਾ ਨਿਆਉਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,” ਯਿਸੂ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਹੁਣ ਇਸ ਜਗਤ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਜਾਵੇਗਾ।” ਅਸਲ ਵਿਚ, ਯਿਸੂ ਦਾ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨਾਲ ਬਿਤਾਇਆ ਜੀਵਨ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਤਾਨ ਅਰਥਾਤ ਇਬਲੀਸ, ਇਸ ਜਗਤ ਦਾ ਸਰਦਾਰ, ‘ਬਾਹਰ ਕੱਢੇ,’ ਅਰਥਾਤ ਨਾਸ਼ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੈ।

ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਦੀਕ ਆ ਰਹੀ ਮੌਤ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਵੱਲ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਅਰ ਮੈਂ ਜੇ ਧਰਤੀ ਉੱਤੋਂ ਉੱਚਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵਾਂ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਵੱਲ ਖਿੱਚਾਂਗਾ।” ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਕ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚੇਗਾ ਤਾਂਕਿ ਉਹ ਸਦੀਪਕ ਜੀਵਨ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਸਕਣ।

ਪਰੰਤੂ ਭੀੜ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੀ ਹੈ: “ਅਸਾਂ ਸ਼ਰਾ ਵਿੱਚੋਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਜੋ ਮਸੀਹ ਸਦਾ ਰਹੂ। ਫੇਰ ਤੂੰ ਕਿੱਕੁਰ ਆਖਦਾ ਹੈਂ ਭਈ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਦਾ ਉੱਚਾ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ? ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੌਣ ਹੈ?”

ਸਾਰੇ ਸਬੂਤ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਦਾ ਸੁਣਨਾ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਯਿਸੂ ਹੀ ਸੱਚਾ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਪੁੱਤਰ, ਅਰਥਾਤ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਮਸੀਹਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ, ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੇ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਡੇਰਿਆਂ ਦੇ ਪਰਬ ਤੇ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਯਿਸੂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਫਿਰ “ਚਾਨਣ” ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੁਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: “ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਚਾਨਣ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹੈ ਚਾਨਣ ਉੱਤੇ ਨਿਹਚਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਚਾਨਣ ਦੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਹੋਵੋ।” ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਯਿਸੂ ਜਾ ਕੇ ਛੁਪ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿਚ ਹੈ।

ਯਿਸੂ ਉੱਤੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੀ ਨਿਹਚਾ ਦੀ ਘਾਟ ਯਸਾਯਾਹ ਦੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ‘ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੰਨ੍ਹੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਕਠੋਰ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਚੰਗੇ ਹੋਣ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੁੜਦੇ ਹਨ।’ ਯਸਾਯਾਹ ਨੇ ਦਰਸ਼ਨ ਵਿਚ ਯਹੋਵਾਹ ਦੀ ਸਵਰਗੀ ਅਦਾਲਤ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਯਿਸੂ ਯਹੋਵਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਪੂਰਵ-ਮਾਨਵੀ ਮਹਿਮਾ ਵਿਚ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ, ਯਸਾਯਾਹ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਵਿਚ, ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੇ ਜ਼ਿੱਦ ਨਾਲ ਇਸ ਸਬੂਤ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇਹੋ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਹੈ।

ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਸ਼ਾਸਕਾਂ (ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ਤੇ ਯਹੂਦੀ ਉੱਚ ਅਦਾਲਤ, ਅਰਥਾਤ ਮਹਾਸਭਾ ਦੇ ਸਦੱਸਾਂ) ਵਿੱਚੋਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਅਸਲ ਵਿਚ ਯਿਸੂ ਉੱਤੇ ਨਿਹਚਾ ਰੱਖੀ। ਨਿਕੁਦੇਮੁਸ ਅਤੇ ਅਰਿਮਥੈਆ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਯੂਸੁਫ਼ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਹਨ। ਪਰੰਤੂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਇਸ ਸਮੇਂ ਲਈ, ਇਹ ਸ਼ਾਸਕ ਮਹਾਸਭਾ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪਣੀਆਂ ਪਦਵੀਆਂ ਤੋਂ ਕੱਢੇ ਜਾਣ ਦੇ ਡਰ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਨਿਹਚਾ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਚੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਖੋਹ ਦਿੰਦੇ ਹਨ!

ਯਿਸੂ ਅੱਗੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਦਾ ਹੈ: “ਜਿਹੜਾ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਨਿਹਚਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਉਸ ਉੱਤੇ ਨਿਹਚਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਨ ਮੈਨੂੰ ਘੱਲਿਆ। ਅਰ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਸੋ ਉਹ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਜਿਨ ਮੈਨੂੰ ਘੱਲਿਆ। . . . ਅਰ ਜੇ ਕੋਈ ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣੇ ਅਤੇ ਨਾ ਮੰਨੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਹ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਾਉਂਦਾ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਜਗਤ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਜਗਤ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਆਇਆ ਹਾਂ। . . . ਜਿਹੜਾ ਬਚਨ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਓਹੀਓ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨ ਉਸ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਵੇਗਾ।”

ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਲਈ ਯਹੋਵਾਹ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਭੇਜਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਤਾਂਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਉਸ ਉੱਤੇ ਨਿਹਚਾ ਕਰੇ, ਉਹ ਬਚਾਏ ਜਾਣ। ਲੋਕੀ ਬਚਾਏ ਜਾਣਗੇ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਇਸ ਤੋਂ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦੀ ਹਿਦਾਇਤ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਨਿਆਉਂ, “ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨ” ਵਿਚ ਮਸੀਹ ਦੇ ਹਜ਼ਾਰ ਵਰ੍ਹੇ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।

ਯਿਸੂ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਸਮਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ: “ਮੈਂ ਆਪ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਪਿਤਾ ਜਿਨ ਮੈਨੂੰ ਘੱਲਿਆ ਉਸੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਭਈ ਮੈਂ ਕੀ ਬਚਨ ਕਰਾਂ ਅਤੇ ਕੀ ਬੋਲਾਂ। ਅਰ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਦਾ ਬਚਨ ਸਦੀਪਕ ਜੀਉਣ ਹੈ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਜੋ ਕੁਝ ਬੋਲਦਾ ਹਾਂ ਸੋ ਜਿਵੇਂ ਪਿਤਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਖਿਆ ਹੈ ਤਿਵੇਂ ਬੋਲਦਾ ਹਾਂ।” ਯੂਹੰਨਾ 12:​28-50; 19:​38, 39; ਮੱਤੀ 3:17; 17:5; ਯਸਾਯਾਹ 6:​1, 8-10.

▪ ਕਿਹੜੇ ਤਿੰਨ ਮੌਕਿਆਂ ਤੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ ਗਈ ਸੀ?

▪ ਨਬੀ ਯਸਾਯਾਹ ਨੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਯਿਸੂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਦੇਖੀ?

▪ ਉਹ ਸ਼ਾਸਕ ਕੌਣ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਉੱਤੇ ਨਿਹਚਾ ਰੱਖੀ, ਪਰੰਤੂ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਖੁਲ੍ਹੇਆਮ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਬੂਲ ਕਰਦੇ ਹਨ?

▪ ‘ਅੰਤ ਦਾ ਦਿਨ’ ਕੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕਿਸ ਆਧਾਰ ਤੇ ਨਿਆਉਂ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ?