30 I Józef się śpieszył, gdyż wezbrały w nim najgłębsze uczucia wobec jego brata,+ tak iż szukał miejsca, by płakać, i wszedł do wewnętrznej komnaty, i zaczął tam ronić łzy.+

15 Czy żona może zapomnieć o swym osesku, żeby się nie zlitować nad synem swego łona?+ Nawet te kobiety mogą zapomnieć,+ jednakże ja o tobie nie zapomnę.+

20 „Czy Efraim jest dla mnie cennym synem albo dzieckiem otaczanym czułością?+ Bo w jakiej mierze mówiłem przeciw niemu, w takiej na pewno będę o nim dalej pamiętał.+ Właśnie dlatego moje wnętrzności wzburzyły się ze względu na niego.+ Niechybnie zlituję się nad nim”+ — brzmi wypowiedź Jehowy.

8 „Jak mogę cię porzucić, Efraimie?+ Jak mogę cię wydać, Izraelu?+ Jak mogę cię postawić na równi z Admą?+ Jak mogę postąpić z tobą jak z Ceboim?+ Serce się we mnie odmieniło,+ a jednocześnie rozpaliły się moje przejawy współczucia.