Być może doświadczyłeś sprzeciwu rodziny. A może przestałeś skupiać się na rzeczach materialnych, żeby stawiać sprawy Królestwa na pierwszym miejscu (Mat. 6:33). Jeśli tak, to bądź pewien, że Jehowa dostrzega twoją wierność (Hebr. 6:10). Prawdopodobnie przekonałeś się, jak prawdziwe są słowa Jezusa: „Zapewniam was, że nie ma nikogo, kto by zostawił dom, braci, siostry, matkę, ojca, dzieci czy pola ze względu na mnie i na dobrą nowinę i kto by już teraz — w czasie prześladowań — nie otrzymał sto razy więcej domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, a w nadchodzącym nowym świecie — życia wiecznego” (Marka 10:29, 30). Błogosławieństwa, które otrzymałeś, bez wątpienia przewyższają wszystkie poświęcenia, na jakie się zdobyłeś (Ps. 37:4). w24.03 s. 9, ak. 5

Kiedy chrześcijan w Judei dotknęła klęska głodu, współwyznawcy w Antiochii „postanowili (...) posłać pomoc braciom mieszkającym w Judei — każdy tyle, na ile było go stać” (Dzieje 11:27-30). Chociaż bracia dotknięci głodem mieszkali daleko, chrześcijanie z Antiochii byli zdecydowani im pomóc (1 Jana 3:17, 18). My również możemy okazywać współczucie współwyznawcom, gdy dowiadujemy się, że dotknęła ich jakaś klęska. Szybko reagujemy — na przykład pytamy starszych, czy możemy wziąć udział w akcji pomocy, składamy datki na ogólnoświatową działalność albo modlimy się za tych, którzy ucierpieli. Nasi bracia i siostry mogą też napotkać problemy z zaspokajaniem podstawowych potrzeb. Oby nasz król, Chrystus Jezus, który wkrótce przyjdzie wykonać wyrok, widział, że okazujemy współczucie, i uznał nas za godnych ‛odziedziczenia Królestwa’ (Mat. 25:34-40). w23.07 s. 4, ak. 9, 10; s. 6, ak. 12

Rozsądek Jehowy naśladował Jezus. Był posłany z dobrą nowiną do „zaginionych owiec z narodu izraelskiego”. Ale wykonując to zadanie, przejawiał rozsądek. Pewnego razu kobieta niebędąca Izraelitką błagała go, żeby uzdrowił jej córkę, która ‛była opętana przez demona i okropnie cierpiała’. Jezus, kierując się współczuciem, spełnił jej prośbę (Mat. 15:21-28). Pomyślmy o innym przykładzie. We wcześniejszym okresie swojej działalności Jezus oświadczył: „Kto się mnie wyprze przed ludźmi, tego ja wyprę się przed swoim Ojcem” (Mat. 10:33). Ale czy zrobił tak w wypadku Piotra, który wyparł się go trzy razy? Nie. Wziął pod uwagę jego skruchę i wiarę. A po zmartwychwstaniu ukazał się mu i najprawdopodobniej zapewnił go o swojej miłości i przebaczeniu (Łuk. 24:33, 34). Zarówno Jehowa Bóg, jak i Jezus Chrystus są rozsądni. A co z nami? Jehowa oczekuje, że też tacy będziemy. w23.07 s. 21, ak. 6, 7