2 I wszyscy słudzy królewscy, którzy byli w bramie królewskiej,+ kłaniali się nisko i padali na twarz przed Hamanem, bo tak co do niego nakazał król. Mardocheusz zaś ani się nisko nie kłaniał, ani nie padał na twarz.+

11 i opowiadał im Haman o chwale swego bogactwa+ i o wielkiej liczbie swych synów,+ i o wszystkim, czym król go wyróżnił, i jak go wyniósł ponad książąt i sług króla.+

18 Pycha poprzedza upadek,+ a duch wyniosły — potknięcie.+

12 Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe,+ a chwałę poprzedza pokora.+

13 Jest pokolenie, którego oczy stały się jakże wyniosłe i którego promienne oczy są uniesione.+