5 Zmiatasz ich;+ stają się po prostu snem;+

rano są jak zielona trawa, która się zmienia.+

16 Wystarczy bowiem, że przejdzie nad nim wiatr, a już go nie ma;+

i jego miejsce już go nie pozna.+

29 Gdy oblicze swe zakrywasz, trwożą się.+

Gdy odbierasz im ducha, konają+

i wracają do swego prochu.+