14 Lecz Syjon mówił: „Jehowa mnie opuścił+ i Jehowa o mnie zapomniał”.+

15 „Zamiast być całkowicie opuszczoną i znienawidzoną, przez którą nikt by nie przechodził,+ będziesz za moją sprawą przedmiotem dumy po czas niezmierzony, radosnym uniesieniem na pokolenie za pokoleniem.+

11 I jeszcze rzekł do mnie: „Synu człowieczy, te kości to cały dom Izraela.+ Oto oni mówią: ‚Nasze kości wyschły, a nasza nadzieja zginęła.+ Zostaliśmy oddzieleni — zupełnie sami’.

11 Pytam więc: Czyż Bóg odrzucił swój lud?+ Przenigdy! Albowiem ja też jestem Izraelitą,+ z potomstwa Abrahama, z plemienia Beniamina.+