16 Lecz oni wciąż naśmiewali się+ z posłańców prawdziwego Boga i gardzili jego słowami,+ i drwili+ z jego proroków, aż wezbrała złość+ Jehowy na jego lud, aż nie było już uleczenia.+

33 A ty jesteś prawy+ we wszystkim, co na nas przyszło, gdyż postąpiłeś wiernie,+ my natomiast postąpiliśmy niegodziwie.+

14 Wszyscy, którzy cię mocno kochali, zapomnieli o tobie.+ Nie szukają ciebie. Bo wymierzyłem ci cios jak od nieprzyjaciela,+ karę jak od okrutnika,+ z powodu obfitości twego przewinienia;+ twoje grzechy stały się liczne.+

17 Ponadto rzekł do mnie: „Czy widziałeś to, synu człowieczy? Czy dla domu Judy jest rzeczą tak błahą dopuszczać się obrzydliwości, które tu popełnili, że jeszcze muszą napełniać kraj gwałtem+ i że znowu mnie obrażają, a pod nos podsuwają mi latorośl?

7 Do ciebie, Jehowo, należy prawość, natomiast wstyd oblicza, taki jak dzisiaj+ — do nas, do mężów judzkich i do mieszkańców Jerozolimy oraz do wszystkich z Izraela, tych w pobliżu i tych daleko we wszystkich krainach, do których ich rozproszyłeś za niewierność, jakiej się dopuszczali przeciwko tobie.+

16 Jehowo, stosownie do wszystkich twych prawych czynów+ niechże się odwróci twój gniew i twoja złość od twego miasta Jerozolimy, świętej twej góry;+ bo przez nasze grzechy oraz przewinienia naszych praojców+ Jerozolima i lud twój są dla wszystkich wokół nas przedmiotem zniewag.+