22 I oto niewiasta fenicka+ z tamtych rejonów wyszła i głośno wołała, mówiąc: „Zmiłuj się nade mną,+ Panie, Synu Dawida. Moja córka jest okropnie opętana przez demona”.

33 Powiedzieli do niego: „Panie, niech nasze oczy się otworzą”.+

17 Musiał zatem pod każdym względem stać się podobny do swych „braci”,+ by w sprawach związanych z Bogiem+ stać się miłosiernym i wiernym arcykapłanem, mogącym złożyć ofiarę przebłagalną+ za grzechy ludu.+