Rzymian

15 My jednak, którzy jesteśmy silni, powinniśmy znosić słabości tych, którzy nie są silni,+ a nie mieć upodobania w samych sobie.+ 2 Niech każdy z nas podoba się bliźniemu w tym, co jest dobre, ku jego zbudowaniu.+ 3 Gdyż nawet Chrystus nie miał upodobania w samym sobie;+ lecz jak jest napisane: „Obelgi tych, którzy ciebie lżyli, spadły na mnie”.+ 4 Albowiem wszystko, co niegdyś napisano, napisano+ dla naszego pouczenia,+ abyśmy przez naszą wytrwałość+ i przez pociechę+ z Pism mieli nadzieję.+ 5 Oby więc Bóg, który udziela wytrwałości i pociechy, sprawił, abyście mieli między sobą takie samo nastawienie umysłu,+ jakie miał Chrystus Jezus — 6 tak byście jednomyślnie,+ jednymi ustami, wychwalali Boga i Ojca naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

7 Dlatego serdecznie przyjmujcie jedni drugich,+ jak i Chrystus serdecznie przyjął nas+ — ku chwale Boga. 8 Powiadam bowiem, że Chrystus stał się sługą+ obrzezanych+ ze względu na prawdomówność+ Boga, aby potwierdzić obietnice,+ które On dał ich praojcom, 9 i aby narody+ wychwalały Boga za jego miłosierdzie.+ Tak jak jest napisane: „Dlatego będę cię otwarcie wyznawał wśród narodów i będę śpiewał twojemu imieniu”.+ 10 I znowu mówi: „Weselcie się, narody, z jego ludem”.+ 11 I znowu: „Wysławiajcie Jehowę, wszystkie narody, i niech go wysławiają wszystkie ludy”.+ 12 A znowu Izajasz mówi: „Będzie korzeń Jessego+ oraz ten, który powstaje, by rządzić narodami;+ na nim narody oprą nadzieję”.+ 13 Oby Bóg, który daje nadzieję, napełnił was wszelką radością i pokojem dzięki waszej wierze, abyście obfitowali w nadzieję mocą ducha świętego.+

14 A ja sam też jestem przekonany co do was, bracia moi, że i wy jesteście pełni dobroci, będąc napełnieni wszelkim poznaniem,+ i że możecie również jedni drugich napominać.+ 15 Piszę jednak bardziej otwarcie o pewnych sprawach, niejako przypominając+ wam ponownie, a to ze względu na niezasłużoną życzliwość, którą Bóg mnie obdarzył,+ 16 abym był dla narodów+ publicznym sługą Chrystusa Jezusa, angażującym się w święte dzieło dobrej nowiny+ Bożej, by dar ofiarny,+ mianowicie te narody, okazał się godny przyjęcia,+ będąc uświęcony duchem świętym.+

17 Mam zatem powód, by się wielce radować w Chrystusie Jezusie,+ gdy chodzi o to, co dotyczy Boga.+ 18 Bo nie odważę się powiedzieć niczego poza tym, co Chrystus zdziałał przeze mnie,+ aby narody były posłuszne,+ poprzez moje słowo+ i uczynek, 19 mocą znaków i proroczych cudów,+ mocą ducha świętego; tak iż ja od Jerozolimy i w koło+ aż do Ilirii dokładnie rozgłosiłem dobrą nowinę o Chrystusie.+ 20 W ten sposób doprawdy postawiłem sobie za cel, by nie oznajmiać dobrej nowiny tam, gdzie już było wymieniane imię Chrystusa, żebym nie budował na cudzym fundamencie;+ 21 lecz jak jest napisane: „Ujrzą go ci, którym go nie zwiastowano, a ci, którzy nie usłyszeli, zrozumieją”.+

22 Dlatego też wielokrotnie napotykałem przeszkody w dotarciu do was.+ 23 Ale teraz — nie mając już w tych okolicach nietkniętego terenu i od szeregu lat gorąco pragnąc do was dotrzeć,+ 24 gdy będę w drodze do Hiszpanii+ — mam przede wszystkim nadzieję, że wędrując tam, ujrzę was i że zostanę przez was odprowadzony+ kawałek drogi, gdy najpierw się trochę nacieszę waszym towarzystwem. 25 Ale teraz wybieram się do Jerozolimy usługiwać świętym.+ 26 Gdyż ci w Macedonii i Achai+ chętnie się podzielili swymi rzeczami, składając datek+ na biednych wśród świętych w Jerozolimie. 27 Co prawda chętnie to uczynili, ale przecież byli ich dłużnikami; jeśli bowiem narody miały udział w ich rzeczach duchowych,+ to również winny im publicznie usługiwać rzeczami dla ciała fizycznego.+ 28 Gdy więc to zakończę i bezpiecznie dostarczę im ten owoc,+ pójdę przez wasze strony do Hiszpanii.+ 29 Ponadto wiem, że gdy już przyjdę do was, przyjdę z pełną miarą błogosławieństwa od Chrystusa.+

30 A usilnie zachęcam was, bracia, przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i przez miłość ducha,+ byście razem ze mną wytężali siły w modlitwach za mnie do Boga,+ 31 żebym został wyzwolony+ od niewierzących w Judei i żeby moje usługiwanie, to dla Jerozolimy,+ okazało się godne przyjęcia przez świętych,+ 32 abym — gdy za wolą Bożą z radością dotrę do was — wespół z wami doznał pokrzepienia.+ 33 Niech Bóg, który daje pokój, będzie z wami wszystkimi.+ Amen.