Hioba

 2 „Nawet dzisiaj mym zmartwieniem+ jest buntowniczość;

ręka moja jest ciężka od mego wzdychania.

 3 O, gdybym wiedział, gdzie go znaleźć!+

Poszedłbym wprost do jego stałego miejsca.+

 4 Przedstawiłbym przed nim sprawę sądową,

a swe usta napełniłbym kontrargumentami;

 5 poznałbym słowa, którymi on mi odpowiada,

i rozważyłbym, co do mnie mówi.+

 6 Czyż toczyłby ze mną spór obfitością swej mocy?

O, nie! Z pewnością zwróciłby na mnie uwagę.+

 7 Tam prostolinijny uporządkuje z nim sprawy,

ja zaś na zawsze odszedłbym bezpiecznie od mego sędziego.

 8 Oto idę na wschód, a tam go nie ma;

i z powrotem, a nie mogę go rozpoznać;+

 9 na lewo, gdzie on pracuje, lecz nie mogę go zobaczyć;

on udaje się w prawo, lecz ja go nie widzę.

10 On bowiem dobrze zna drogę, którą obieram.+

Gdy już mnie wypróbuje, wyjdę niczym złoto.+

11 Kroków jego chwyciła się moja stopa;

drogi jego strzegłem, a nie zbaczam.+

12 Od przykazania jego warg nie odstępuję.+

Wypowiedzi jego ust nagromadziłem+ więcej, niż mi wyznaczono.

13 I ma on jedną myśl, a któż zdoła mu się przeciwstawić?+

I dusza jego żywi jakieś pragnienie, i on je spełni.+

14 On bowiem całkowicie wykona to, co zostało mi wyznaczone,+

a takich rzeczy jest u niego wiele.

15 Toteż z jego powodu się trwożę;

pilnie uważam i się go boję.+

16 To Bóg uczynił moje serce lękliwym+

i Wszechmocny mnie zatrwożył.+

17 Bo nie z powodu ciemności zostałem zmuszony do milczenia

ani nie dlatego, że mrok zakrył mą twarz.