Hioba

 2 „Jak długo będziecie drażnić moją duszę+

i miażdżyć mnie słowami?+

 3 Oto zganiliście mnie dziesięć razy;

nie wstydzicie się tak pastwić nade mną.+

 4 I przypuśćmy, że popełniłem błąd,+

to mój błąd będzie przebywał właśnie przy mnie.

 5 Jeśli istotnie przeciwko mnie się pysznicie+

i wykazujecie, że moja hańba słusznie jest przeciwko mnie,+

 6 to wiedzcie, że sam Bóg wprowadził mnie w błąd

i zamknął nade mną swoją sieć łowiecką.+

 7 Oto wołam: ‚Gwałtu!’, lecz nie otrzymuję odpowiedzi;+

wołam o pomoc, lecz nie ma sprawiedliwości.+

 8 Ścieżkę moją zagrodził kamiennym murem+ i nie mogę przejść,

a na mych drogach kładzie ciemność.+

 9 Odarł mnie z mojej chwały+

i zabiera koronę z mej głowy.

10 Zewsząd mnie burzy i ja odchodzę,

a nadzieję moją wyrywa jak drzewo.

11 I rozpala się przeciwko mnie jego gniew,+

on zaś poczytuje mnie za swego wroga.

12 Wojska jego wspólnie przychodzą i usypują sobie drogę przeciwko mnie,+

i obozują dookoła mego namiotu.

13 Braci moich ode mnie oddalił,+

a znający mnie odwrócili się ode mnie.

14 Znikli moi najbliżsi znajomi+

i zapomnieli o mnie ci, których znam,

15 ci, którzy przebywają jako przybysze w moim domu,+ a moje niewolnice uważają mnie za obcego;

cudzoziemcem się stałem w ich oczach.

16 Sługę swego zawołałem, lecz on nie odpowiada.

Ustami swymi błagam go o współczucie.

17 Oddech mój stał się wstrętny dla mojej żony+

i zacząłem cuchnąć synom łona mej matki.

18 Odrzucili mnie także młodzieniaszkowie;+

niech tylko wstanę, zaraz zaczynają mówić przeciwko mnie.

19 Brzydzą się mną wszyscy ludzie z mego zaufanego grona,+

a ci, których miłowałem, obrócili się przeciwko mnie.+

20 Kości moje przylegają do mej skóry i do mego ciała+

i uchodzę zaledwie o skórę mych zębów.

21 Okażcie mi trochę łaski, okażcie mi trochę łaski, towarzysze moi,+

dotknęła mnie bowiem ręka Boga.+

22 Dlaczego mnie prześladujecie tak jak Bóg+

i nie możecie się nasycić moim ciałem?

23 O, gdyby teraz spisano moje słowa!

O, gdyby zapisano je w księdze!

24 Rylcem żelaznym+ i ołowiem

gdybyż na zawsze wykuto je w skale!

25 Ja zaś dobrze wiem, że mój wykupiciel+ żyje

i że nadchodząc po mnie, stanie+ nad tym prochem.

26 I po tym, gdy oni zdarli moją skórę — właśnie to!

Ja jednak, mając wyniszczone ciało, ujrzę Boga,

27 którego ja sam ujrzę+

i którego zobaczą moje oczy, a nie ktoś obcy.

Osłabły nerki moje głęboko w moim wnętrzu.

28 Mówicie bowiem: ‚Czemu go prześladujemy?’,+

gdy we mnie się znajduje korzeń sprawy.

29 Sami się bójcie z powodu miecza,+

bo miecz oznacza rozzłoszczenie na winy,

abyście wiedzieli, że istnieje sędzia”.+