Psalmy

17 Racz usłyszeć to, co prawe, Jehowo; zwróć uwagę na moje błagalne wołanie;+

nadstaw ucha na moją modlitwę, nie płynącą z warg zwodniczych.+

 2 Oby sprzed twego oblicza wyszedł mój osąd;+

oby twoje oczy ujrzały prostolinijność.+

 3 Zbadałeś moje serce, nocą dokonałeś przeglądu,+

oczyściłeś mnie; stwierdzisz, że nic nie knułem.+

Usta moje nie dopuszczą się występku.+

 4 Co się tyczy poczynań ludzi,

według słowa twych warg strzegłem się ścieżek zbójcy.+

 5 Niech kroki me trzymają się twoich szlaków,+

na których nic nie zachwieje krokami moich stóp.+

 6 Ja zaś wzywam ciebie, gdyż ty mi odpowiesz, Boże.+

Nakłoń ku mnie swego ucha. Usłysz mą wypowiedź.+

 7 Spraw, by cudownymi się stały twe przejawy lojalnej życzliwości,+ Wybawco szukających schronienia

przed tymi, którzy się buntują przeciw twej prawicy.+

 8 Strzeż mnie jak źrenicy oka;+

obyś ukrył mnie w cieniu swych skrzydeł+

 9 ze względu na niegodziwców, którzy mnie złupili.

Nieprzyjaciele mojej duszy wciąż mnie osaczają.+

10 Okryli się swoim tłuszczem;+

ustami swymi mówili wyniośle;+

11 co się tyczy naszych kroków, teraz nas okrążyli;+

wytężają swe oczy, by pochylić ku ziemi.+

12 Podobny jest do lwa żądnego rozszarpywania+

i do młodego lwa siedzącego w miejscach ukrytych.

13 Racz powstać, Jehowo; wystąp przeciw niemu twarzą w twarz;+

spraw, by się zgiął; racz swym mieczem ocalić moją duszę od niegodziwca,+

14 od ludzi, Jehowo, swoją ręką,+

od ludzi tego systemu+ rzeczy, których dział jest w tym życiu+

i których brzuch napełniasz swym ukrytym skarbem,+

którzy mają pod dostatkiem synów+

i którzy dla swych dzieci odkładają to, co im samym zostaje.+

15 Ja zaś w prawości będę oglądał twe oblicze;+

zadowolę się, gdy po przebudzeniu zobaczę twoją postać.+