Hioba

 2 „Jako żyje Bóg,+ który zabrał mój sąd,+

i jako żyje Wszechmocny, który gorzką uczynił mą duszę,+

 3 kiedy jeszcze jest we mnie cały mój dech

i duch Boga jest w moich nozdrzach,+

 4 wargi moje nie wypowiedzą żadnej nieprawości,

a język nie wymamrocze podstępu!

 5 Jest nie do pomyślenia, bym uznał was za prawych!+

Póki nie skonam, nie wyrzeknę się swej nieskazitelności!+

 6 Chwyciłem się swej słuszności i jej nie puszczę;+

serce moje nie będzie mi urągać z powodu żadnego z mych dni.+

 7 Niechaj mój nieprzyjaciel pod każdym względem okaże się niegodziwcem,+

a ten, kto występuje przeciwko mnie — złoczyńcą.

 8 Bo jakaż jest nadzieja odstępcy, gdy on go odcina,+

gdy Bóg zabiera mu jego duszę?+

 9 Czy Bóg usłyszy jego krzyk,

gdy przyjdzie nań udręka?+

10 Albo czy znajdzie on niezwykłą rozkosz we Wszechmocnym?

Czy zawsze będzie wołał do Boga?

11 Pouczę was ręką Bożą;

tego, co jest u Wszechmocnego, nie będę ukrywał.+

12 Oto wy wszyscy sami ujrzeliście wizje;

czemuż więc okazujecie się zupełnie nic niewarci?+

13 Taki jest dział od Boga dla człowieka niegodziwego;+

i otrzymają od Wszechmocnego dziedzictwo tyranów.

14 Gdy jego synowie się mnożą, to pod miecz;+

a jego potomkowie nie będą mieli dosyć żywności.

15 Jego ocaleni zostaną pogrzebani podczas śmiertelnej plagi,

a ich wdowy nie będą płakać.+

16 Gdyby nagromadził srebra niczym prochu

i gdyby naszykował odzienia jak gliny,

17 to chociaż on by przygotował, przyodziałby się prawy,+

a w srebrze miałby udział niewinny.

18 Zbudował swój dom jak zwykły mól

i jak szałas,+ który postawił strażnik.

19 Położy się bogaty, ale nic nie zostanie zebrane;

oczy swe otworzył, lecz niczego nie będzie.+

20 Jak wody dościgną go nagłe trwogi;+

w nocy porwie go wicher.

21 Wiatr wschodni go uniesie,+ tak iż się oddali,

i w wirze go zabierze z jego miejsca.+

22 I zwali się na niego, a nie okaże współczucia,+

on zaś niechybnie będzie próbował uciec od jego mocy.+

23 Będzie się nad nim klaskać w ręce+

i gwizdać+ nań z jego miejsca.