1 Koryntian

2 Tak i ja, kiedy do was przyszedłem, bracia, nie przyszedłem z niezwykłością mowy+ lub mądrości, gdy wam oznajmiałem świętą tajemnicę+ Bożą. 2 Postanowiłem bowiem nie znać wśród was niczego oprócz Jezusa Chrystusa,+ i to zawieszonego na palu. 3 I przyszedłem do was w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem,+ 4 a moja mowa i to, co głosiłem, nie polegały na przekonujących słowach mądrości, lecz na przejawach ducha i mocy,+ 5 aby wasza wiara nie opierała się na mądrości ludzkiej,+ lecz na mocy+ Bożej.

6 A mądrość głosimy wśród dojrzałych,+ lecz nie mądrość+ tego systemu rzeczy ani władców tego systemu rzeczy,+ którzy mają się obrócić wniwecz.+ 7 Ale głosimy mądrość Bożą w świętej tajemnicy,+ mądrość ukrytą, którą przed systemami+ rzeczy Bóg z góry wyznaczył ku naszej chwale. 8 Mądrości tej nie poznał+ żaden z władców+ tego systemu rzeczy, bo gdyby ją znali, nie zawiesiliby na palu+ chwalebnego Pana. 9 Ale jak jest napisane: „Oko nie widziało i ucho nie słyszało ani się w sercu człowieka nie zrodziło, co Bóg przygotował dla tych, którzy go miłują”.+ 10 Gdyż właśnie nam Bóg to objawił+ przez swego ducha,+ bo duch+ bada wszystko, nawet głębokie+ sprawy Boże.

11 Któż bowiem z ludzi zna sprawy człowieka, oprócz ducha+ człowieczego, który w nim jest? Tak też nikt nie poznał spraw Bożych, oprócz ducha+ Bożego. 12 A my nie otrzymaliśmy ducha+ świata, lecz ducha,+ który jest od Boga, abyśmy znali to, co zostało nam życzliwie dane przez Boga.+ 13 O tych też sprawach mówimy nie słowami, których uczy mądrość ludzka,+ lecz takimi, których uczy duch,+ gdyż łączymy duchowe sprawy z duchowymi słowami.+

14 Ale człowiek fizyczny nie przyjmuje spraw ducha Bożego, bo są dla niego głupstwem; i nie może ich poznać,+ ponieważ osądza się je duchowo. 15 Natomiast człowiek duchowy+ osądza doprawdy wszystko, lecz sam nie jest osądzany+ przez żadnego człowieka. 16 Albowiem „któż poznał umysł Jehowy,+ żeby mógł go pouczać?”+ My wszakże mamy umysł+ Chrystusowy.