Psalmy

42 Jak łania, która tęskni do strumieni wód,

tak moja dusza tęskni do ciebie, Boże.+

 2 Pragnie dusza moja Boga,+ Boga żywego.+

Kiedyż przyjdę i pojawię się przed Bogiem?+

 3 Łzy moje stały się dla mnie pokarmem w dzień i w nocy,+

oni zaś przez cały dzień mówią do mnie: „Gdzież jest twój Bóg?”+

 4 Te rzeczy chcę pamiętać i będę w sobie wylewać swą duszę.+

Chadzałem bowiem wraz z tłumem,

powoli kroczyłem przed nimi ku domowi Bożemu,+

z głosem radosnego wołania i dziękczynienia+

świętującej+ rzeszy.

 5 Czemu rozpaczasz, duszo moja,+

i czemu się burzysz we mnie?+

Wyczekuj Boga,+

bo jeszcze będę go sławił jako wspaniałe wybawienie mej osoby.+

 6 Boże mój, dusza we mnie rozpacza.+

Dlatego ciebie wspominam+

z krainy Jordanu i ze szczytów Hermonu,+

z góry niewielkiej.+

 7 Wodna głębina woła do wodnej głębiny

na odgłos twoich strug wody.

Wszystkie twe bałwany i twe fale+

przewaliły się nade mną.+

 8 W dzień Jehowa wyda nakaz swej lojalnej życzliwości,+

a w nocy będzie ze mną jego pieśń;+

oto będzie modlitwa do Boga mego życia.+

 9 Powiem do Boga, mej urwistej skały:+

„Czemuś o mnie zapomniał?+

Czemu chodzę smutny z powodu uciemiężenia przez nieprzyjaciela?”+

10 Morderstwem, które popełnili wobec mych kości, znieważyli mnie ci, którzy okazują mi wrogość,+

i przez cały dzień mówią do mnie: „Gdzież jest twój Bóg?”+

11 Czemu rozpaczasz, duszo moja,+

i czemu się burzysz we mnie?+

Wyczekuj Boga,+

bo jeszcze będę go sławił jako wspaniałe wybawienie mej osoby i jako mego Boga.+