2 Koryntian
5 Wiemy bowiem, że jeśliby nasz ziemski dom,+ ten namiot,+ się rozpadł,+ to będziemy mieć budowlę od Boga, dom nie rękami uczyniony,+ wieczny+ — w niebiosach. 2 Bo w tym domostwie naprawdę wzdychamy,+ gorąco pragnąc przyoblec się w to, które jest dla nas z nieba,+ 3 aby rzeczywiście się w nie przyoblekłszy, nie okazać się nagimi.+ 4 My, którzy jesteśmy w tym namiocie, istotnie wzdychamy, przytłoczeni; nie chcemy bowiem go zdjąć, lecz przyoblec się w ten drugi,+ żeby to, co śmiertelne, zostało pochłonięte przez życie.+ 5 A właśnie na to zrodził nas Bóg,+ który nam dał zadatek+ tego, co ma przyjść, mianowicie ducha.+
6 Toteż zawsze jesteśmy pełni otuchy i wiemy, że dopóki mamy dom w ciele, jesteśmy nieobecni u Pana,+ 7 gdyż chodzimy dzięki wierze, a nie dzięki widzeniu.+ 8 Jesteśmy zaś pełni otuchy i radzi bylibyśmy raczej stać się nieobecni w ciele, a znaleźć dom u Pana.+ 9 Dlatego też stawiamy sobie za cel, żebyśmy — czy to mając u niego dom, czy będąc u niego nieobecnymi+ — byli godni jego upodobania.+ 10 Wszyscy bowiem musimy się pojawić przed tronem sędziowskim Chrystusa,+ żeby każdy odebrał to, co mu przysądzono za rzeczy dokonane poprzez ciało, według tego, co czynił, czy było dobre, czy podłe.+
11 Znając więc bojaźń+ Pańską, wciąż przekonujemy+ ludzi, ale dla Boga staliśmy się jawni. Mam jednak nadzieję, że staliśmy się też jawni dla waszych sumień.+ 12 Nie polecamy+ wam znowu samych siebie, lecz dajemy wam bodziec do chlubienia się z naszego powodu,+ abyście mieli odpowiedź dla tych, którzy się chlubią wyglądem zewnętrznym,+ a nie sercem.+ 13 Bo jeśli postradaliśmy zmysły,+ stało się to dla Boga; jeśli jesteśmy trzeźwego umysłu,+ jest to dla was. 14 Przymusza nas bowiem miłość Chrystusa, ponieważ osądziliśmy, że jeden człowiek umarł za wszystkich,+ toteż wszyscy umarli; 15 a umarł za wszystkich, aby ci, co żyją, nie żyli już dla samych siebie,+ lecz dla tego,+ który za nich umarł i został wskrzeszony.+
16 Odtąd więc już nie znamy nikogo według ciała.+ Nawet jeśli znaliśmy Chrystusa według ciała,+ teraz na pewno już go takim nie znamy.+ 17 Jeżeli więc ktoś jest w jedności z Chrystusem, to jest nowym stworzeniem;+ dawne rzeczy przeminęły,+ oto zaczęły istnieć nowe.+ 18 Ale wszystko jest od Boga, który nas ze sobą pojednał+ przez Chrystusa i dał nam służbę+ pojednania, 19 mianowicie Bóg jednał ze sobą+ świat+ za pośrednictwem Chrystusa,+ nie poczytując im ich wykroczeń,+ i nam poruczył słowo+ pojednania.+
20 Jesteśmy+ więc ambasadorami+ zastępującymi Chrystusa,+ jak gdyby przez nas Bóg upraszał.+ Jako zastępujący Chrystusa prosimy:+ „Pojednajcie się z Bogiem”. 21 Tego, który nie znał grzechu,+ dla nas grzechem uczynił,+ abyśmy dzięki niemu stali się prawością+ Bożą.