Jeremiasza
42 Potem wszyscy dowódcy wojsk i Jochanan,+ syn Kareacha, i Jezaniasz,+ syn Hoszajasza,+ oraz cały lud, od najmniejszego do największego, podeszli 2 i rzekli do proroka Jeremiasza: „Niechże nasza prośba o łaskę dotrze przed twoje oblicze, a ty módl się za nas do Jehowy, swego Boga,+ za cały ten ostatek, bo z wielu pozostała nas garstka,+ jak nas widzą twoje oczy. 3 I oby Jehowa, twój Bóg, powiedział nam, jaką drogą mamy iść i co mamy czynić”.+
4 Na to prorok Jeremiasz rzekł im: „Usłyszałem. Oto modlę się do Jehowy, waszego Boga, zgodnie z waszymi słowami;+ i na pewno oznajmię wam każde słowo, które Jehowa da wam w odpowiedzi.+ Nie zataję przed wami ani jednego słowa”.+
5 Oni zaś rzekli do Jeremiasza: „Niech Jehowa okaże się prawdziwym i wiernym świadkiem przeciwko nam,+ jeśli nie postąpimy dokładnie według każdego słowa, z którym Jehowa, twój Bóg, pośle cię do nas.+ 6 Czy jest ono dobre, czy złe, będziemy posłuszni głosowi Jehowy, naszego Boga, do którego cię posyłamy, aby się nam dobrze wiodło, dlatego że jesteśmy posłuszni głosowi Jehowy, naszego Boga”.+
7 A po dziesięciu dniach doszło do Jeremiasza słowo Jehowy.+ 8 Wezwał więc Jochanana, syna Kareacha, i wszystkich dowódców wojsk, którzy z nim byli, i cały lud, od najmniejszego do największego;+ 9 i przemówił do nich: „Oto, co rzekł Jehowa, Bóg Izraela, do którego mnie posłaliście, bym przedłożył mu waszą prośbę o łaskę:+ 10 ‚Jeśli istotnie będziecie mieszkać w tej ziemi,+ to odbuduję was, a nie zburzę, i zasadzę was, a nie wykorzenię;+ bo pożałuję nieszczęścia, które na was sprowadziłem.+ 11 Nie bójcie się króla Babilonu, którego się boicie’.+
„‚Nie bójcie się go+ — brzmi wypowiedź Jehowy — bo ja jestem z wami, by was wybawić i wyzwolić z jego ręki.+ 12 Obdarzę was też zmiłowaniami i on się nad wami zmiłuje, i pozwoli wam wrócić do waszej ziemi.+
13 „‚Lecz jeśli powiecie: „Nie; nie będziemy mieszkać w tej ziemi!”, by nie usłuchać głosu Jehowy, swego Boga,+ 14 mówiąc: „Nie, lecz wejdziemy do ziemi egipskiej,+ gdzie nie będziemy widzieć wojny i nie będziemy słyszeć dźwięku rogu, i nie będziemy łaknąć chleba; i właśnie tam zamieszkamy”,+ 15 to teraz, ostatku Judy, słuchaj słowa Jehowy. Oto, co rzekł Jehowa Zastępów, Bóg Izraela: „Jeśli rzeczywiście zwrócicie swe oblicza, by wejść do Egiptu, i wejdziecie, by się tam osiedlić jako przybysze,+ 16 to miecz, którego się lękacie, dosięgnie was tam w ziemi egipskiej,+ a klęska głodu, której się boicie, podąży tuż za wami do Egiptu;+ i tam pomrzecie.+ 17 A wszyscy ludzie, którzy zwrócili swe oblicza, by wejść do Egiptu i osiedlić się tam jako przybysze, poniosą śmierć od miecza, od klęski głodu i od zarazy;+ i nikt z nich nie pozostanie przy życiu ani nie ocaleje — z powodu nieszczęścia, które na nich sprowadzam”’.+
18 „Oto bowiem, co rzekł Jehowa Zastępów, Bóg Izraela: ‚Jak mój gniew i moja złość zostały wylane na mieszkańców Jerozolimy,+ tak moja złość zostanie wylana na was z powodu waszego wejścia do Egiptu i staniecie się klątwą i dziwowiskiem, i przekleństwem, i hańbą,+ i już nigdy nie ujrzycie tego miejsca’.+
19 „Jehowa wypowiedział się przeciwko wam, ostatku Judy. Nie wchodźcie do Egiptu.+ Niechybnie poznacie, że dzisiaj złożyłem świadectwo przeciwko wam,+ 20 iż zawiniliście przeciw swym duszom;+ posłaliście mnie bowiem do Jehowy, swego Boga, mówiąc: ‚Módl się za nas do Jehowy, naszego Boga; i wszystko, co mówi Jehowa, nasz Bóg, powiedz nam, a tak postąpimy’.+ 21 I dzisiaj mówię do was, lecz wy i tak nie usłuchacie głosu Jehowy, swego Boga, ani niczego, z czym on mnie do was posłał.+ 22 Niechże więc będzie wam wiadomo, że poniesiecie śmierć od miecza,+ od klęski głodu i od zarazy w miejscu, do którego chcecie wejść, by się osiedlić jako przybysze”.+