137 Nad rzekami Babilonu+ — tam siadaliśmy.+
I płakaliśmy, gdyśmy wspominali Syjon.+
2 Na topolach+ pośród niego
zawiesiliśmy nasze harfy.+
3 Tam bowiem ci, którzy nas trzymali w niewoli, domagali się od nas słów pieśni,+
a ci, którzy z nas drwili — weselenia się:+
„Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu”.+
4 Jakże moglibyśmy śpiewać pieśń Jehowy+
na cudzej ziemi?+
5 Gdybym zapomniał o tobie, Jerozolimo,+
to niech zapomina moja prawica.
6 Niech mi język przylgnie do podniebienia,+
gdybym miał nie pamiętać o tobie,+
gdybym miał nie wynosić Jerozolimy
ponad mój główny powód do radości.+
7 Pamiętaj,+ Jehowo, dzień Jerozolimy synom Edomu,+
którzy mówili: „Obnażyć ją! Obnażyć ją aż do fundamentu, który jest w niej!”+
8 Córo babilońska, która masz zostać złupiona,+
szczęśliwy będzie, kto ci odpłaci+
traktowaniem twoim, którym ty nas traktowałaś.+
9 Szczęśliwy będzie, kto pochwyci i roztrzaska+
twoje dzieci o urwistą skałę.